Po co szczepić dziecko przeciwko błonicy?
Czy warto szczepić niemowlę przeciw błonicy, skoro od kilku lat w Polsce nikt na błonicę nie chorował? Lekarze twierdzą, że szczepienia są konieczne, gdyż błonica może powrócić.
Błonica (inaczej dyfteryt) to jedna z chorób zakaźnych, atakująca głównie dzieci. Najbardziej powszechna jest błonica gardła i krtani. Do zarażenia dochodzi na skutek kontaktu z bakteriami maczugowca, które są nosicielami choroby. Przedostają się one do organizmu przez nos lub przez usta i kolonizują się w górnych drogach oddechowych, wywołując chorobę. Błonica może prowadzić do znacznych uszkodzeń różnych narządów wewnętrznych, takich jak serce, wątroba, nerki.
Jak można zarazić się maczugowcem błonicy?
Jakie są objawy błonicy?
Jak leczy się błonicę?
Możliwe powikłania po chorobie
Czy warto szczepić dziecko przeciw błonicy?
Jakie mogą być niepożądane odczyny poszczepienne po szczepionce przeciw błonicy?
Błonica: jest czy jej nie ma?
Redakcja poleca: Jak szczepionki są badane, zanim zostaną wprowadzone na rynek? [WIDEO]
Leczenie obejmuje terapię antybiotykową (głównie są to antybiotyki na bazie penicyliny). Chory otrzymuje też antytoksyny. Warto wspomagać leczenie witaminami – szczególnie witaminą C i witaminami z grupy B. Ponieważ błonica atakuje drogi oddechowe, może dojść do ich zablokowania, a wówczas należy wykonać zabieg tracheotomii, w przeciwnym razie chory mógłby się udusić.
Od 7. roku życia zaleca się stosowanie dawek szczepionki o zmniejszonej zawartości substancji czynnej (d). Udowodniono, że u starszych dzieci i dorosłych podanie normalnej dawki (D) w przypominającym szczepieniu, prowadzi często do niepożądanych odczynów poszczepiennych.
Dawki przypominające – szczepionkę przeciw błonicy w skojarzeniu ze szczepionką przeciw tężcowi (dT) – podaje się w wieku 14 oraz 19 lat. Zalecane są też dawki przypominające dla dorosłych (co 10 lat).
Jest też ryzyko zachorowania na błonicę, jeśli dziecko wyjedzie np. zagranicę, gdzie zachorowania są częste (albo zetknie się w Polsce z chorą osobą). U nieuodpornionych osób błonica może mieć bardzo ciężki przebieg.
Jak można zarazić się maczugowcem błonicy?
Jakie są objawy błonicy?
Jak leczy się błonicę?
Możliwe powikłania po chorobie
Czy warto szczepić dziecko przeciw błonicy?
Jakie mogą być niepożądane odczyny poszczepienne po szczepionce przeciw błonicy?
Błonica: jest czy jej nie ma?
W jaki sposób można zarazić się maczugowcem błonicy?
Bakterie maczugowca odpowiedzialne za przenoszenie błonicy mogą przedostać się do organizmu dziecka:- drogą kropelkową (gdy inna chora osoba kichnie lub kaszlnie w kierunku dziecka);
- przez dotyk z osobą zarażoną.
Rodzice często obawiają się, że szczepionki są eksperymentem, a dopiero po latach okaże się, jakie naprawdę wywołały skutki. Dlatego zapytaliśmy prof. Ewę Augustynowicz, jak badane są szczepionki i czy odpowiadają za to tylko producenci?
Jakie są objawy błonicy?
Dyfteryt nie daje o sobie od razu znać po zarażeniu. Od przedostania się bakterii maczugowca do organizmu do pierwszych objawów choroby mija zwykle od 2 do 6 dni (w tym czasie chory już zaraża innych). Ponieważ przeważnie atakuje gardło lub krtań, jej objawy są następujące:- ogólne osłabienie;
- pogorszenie samopoczucia;
- gorączka;
- ból gardła;
- powiększenie węzłów chłonnych (tzw. szyja Nerona);
- nieprzyjemny zapach z ust;
- znaczny wzrost tętna;
- obniżenie ciśnienia krwi;
- kaszel;
- duszności;
- blada cera;
- utrata głosu.
Jak leczy się błonicę?
W celu zdiagnozowania dyfterytu pobiera się dziecku wymaz z gardła i dokonuje jego analizy. Jeśli wyniki potwierdzą chorobę, rozpoczyna się leczenie. Dziecko chore na błonicę musi być odizolowane od otoczenia (to jedyny sposób, żeby choroba nie rozprzestrzeniała się dalej). Kwarantanna trwa dość długo. W tym czasie codziennie wykonywane są badania, czy bakterie maczugowca wciąż zalegają w nosie lub gardle dziecka. Dopiero jeśli przez sześć kolejnych dni wyniki badań będą ujemne, czyli nie będą już wskazywały na obecność bakterii w organizmie, dziecko będzie mogło z powrotem mieć kontakt z otoczeniem.Leczenie obejmuje terapię antybiotykową (głównie są to antybiotyki na bazie penicyliny). Chory otrzymuje też antytoksyny. Warto wspomagać leczenie witaminami – szczególnie witaminą C i witaminami z grupy B. Ponieważ błonica atakuje drogi oddechowe, może dojść do ich zablokowania, a wówczas należy wykonać zabieg tracheotomii, w przeciwnym razie chory mógłby się udusić.
Możliwe powikłania po chorobie
Błonica to choroba mocno obciążająca organizm. Po jej przebyciu chory może mieć trwałe uszkodzenia w organizmie. Do najczęstszych powikłań po dyfterycie są:- zaburzenia pracy serca;
- problemy w układzie oddechowym;
- uszkodzenie nerwów (np. mięśni poruszających okiem)
Czy warto szczepić dziecko przeciw błonicy?
W Polsce szczepienie na błonicę odbywa się szczepionką skojarzoną DTP albo DTaP (przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi). Dostępne są również szczepionki monowalentne (tylko na błonicę) i dwuwalentne (obejmujące ochronę przeciwko błonicy i tężcowi). Według kalendarza szczepień każde dziecko powinno zostać zaszczepione 4 dawkami szczepionki przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP) w:- 2. miesiącu życia,
- w 3-4. miesiącu życia,
- 5-6. miesiącu życia,
- 16-18. miesiącu życia (szczepienie podstawowe)
Od 7. roku życia zaleca się stosowanie dawek szczepionki o zmniejszonej zawartości substancji czynnej (d). Udowodniono, że u starszych dzieci i dorosłych podanie normalnej dawki (D) w przypominającym szczepieniu, prowadzi często do niepożądanych odczynów poszczepiennych.
Dawki przypominające – szczepionkę przeciw błonicy w skojarzeniu ze szczepionką przeciw tężcowi (dT) – podaje się w wieku 14 oraz 19 lat. Zalecane są też dawki przypominające dla dorosłych (co 10 lat).
Przeciwwskazaniami do szczepienia przeciw błonicy jest ostra infekcja z gorączką, choroba przewlekła w okresie zaostrzenia oraz silna reakcja anafilaktyczna na poprzednią dawkę szczepionki.
Jakie mogą być niepożądane odczyny poszczepienne po szczepionce przeciw błonicy?
Niepożądane odczyny poszczepienne po szczepionce przeciw błonicy występują rzadko. Zwykle są to odczyny miejscowe (zaczerwienienie, bolesny obrzęk). Rzadko pojawiają się odczyny ogólne, jak:- podwyższenie temperatury ciała,
- bóle głowy,
- uczucie rozbicie.
Błonica: jest czy jej nie ma?
Kiedyś zachorowania na błonicę były bardzo częste, dziś nawet młodzi lekarze często nie wiedzą, co to błonica, gdyż nigdy nie widzieli żadnego jej przypadku. W latach 50. XX wieku w Polsce było ok. 40 tys. zachorowań na błonicę rocznie, umierało z tego powodu 3 tysiące osób. Dzięki wprowadzeniu obowiązkowych szczepień, w ostatnich latach zachorowań na błonicę w Polsce nie ma. W prawie całej Europie błonica została niemal całkowicie wyeliminowana. Z europejskich krajów błonica występuje w Albanii, Rosji i krajach byłego Związku Radzieckiego. Na świecie nadal są jednak zachorowania na błonicę – głównie w krajach rozwijających się, czyli w:- Afryce,
- Azji,
- Ameryce Południowej,
- na Bliskim Wschodzie.
Jest też ryzyko zachorowania na błonicę, jeśli dziecko wyjedzie np. zagranicę, gdzie zachorowania są częste (albo zetknie się w Polsce z chorą osobą). U nieuodpornionych osób błonica może mieć bardzo ciężki przebieg.
Jak można zarazić się maczugowcem błonicy?
Bakterie maczugowca odpowiedzialne za przenoszenie błonicy mogą przedostać się do organizmu dziecka:- drogą kropelkową (gdy inna chora osoba kichnie lub kaszlnie w kierunku dziecka);
- przez dotyk z osobą zarażoną.
Zobacz także
