Aby blizna po nacięciu lub pęknięciu krocza podczas porodu była jak najmniejsza i nie powodowała dolegliwości, rana powinna być dobrze zszyta oraz właściwie pielęgnowana od samego początku. Jeśli pojawią się niepokojące objawy, warto jak najszybciej skorzystać z fachowej pomocy. To pozwoli uniknąć dalszych komplikacji i poprawi komfort życia.
Spis treści:
Gdy rana po nacięciu krocza podczas porodu jest jeszcze świeża, należy ją często wietrzyć, nosić przewiewną bieliznę (najlepiej z siatki), po każdej wizycie w toalecie myć krocze, korzystać z prysznica (nie siedzieć w wannie), wycierać krocze jednorazowym ręcznikiem papierowym, a nie zwykłym, oraz używać specjalnych kółek do siedzenia, które odciążają ranę. Można również stosować maści i preparaty wspomagające gojenie ran, np. Ranisilver Spray lub maść Solcoseryl.
Niewiele kobiet wie, że odpowiednia terapia, w tym laseroterapia laserem biostymulacyjnym, przyspiesza gojenie ran krocza i zmniejsza ryzyko powstania komplikacji.
Każde nacięcie czy pęknięcie krocza wiąże się z ryzykiem powstania powikłań. Najlepiej oczywiście byłoby uniknąć nacięcia krocza, ale nie wszystkim kobietom się to udaje.
Do komplikacji najczęściej dochodzi, gdy:
Najczęstsze powikłania związane z nieprawidłowym gojeniem się rany po nacięciu krocza i tworzeniem się blizny omawiamy poniżej.
Ból blizny po nacięciu krocza może dokuczać nawet po pełnym wygojeniu tkanek. Najczęściej z czasem ustępuje, trzeba więc uzbroić się w cierpliwość, a najlepiej udać się do fizjoterapeuty uroginekologicznego. Taki specjalista potrafi tak pracować z tworzącą się blizną (laseroterapia, terapia manualna), że goi się ona lepiej i nie powoduje zrastania się tkanek. Blizna jest wtedy bardziej mobilna (ruchoma), więc nie powinna powodować dolegliwości, np. podczas współżycia.
Dobrze jest też skonsultować boląca bliznę z lekarzem i warto to zrobić zawsze, gdy ból dokucza po pełnym wygojeniu rany.
Przyczyną bólu po nacięciu krocza po latach mogą być skórne zakończenia nerwowe, które znalazły się w ranie podczas jej gojenia. Zakończenia te reagują na ruch lub dotyk, wywołując ból. Ich wrażliwość z czasem powinna spadać, ale nie zawsze tak się dzieje. Czasami ból dokucza nawet latami, co utrudnia nie tylko współżycie, ale np. również jazdę na rowerze.
W rozwiązaniu problemu może pomoc fizjoterapeuta, który poprzez specjalne techniki mobilizacji blizny, postara się sprawić, aby ciało przebudowało ją, co często łagodzi dolegliwości. Jeśli działania fizjoterapeuty nie przyniosą skutku, bolesną bliznę po na cięciu krocza warto skonsultować z lekarzem. Sprawdzi on, czy nie doszło do nieprawidłowości, które wymagałyby zabiegu korekcyjnego. W czasie korygującej interwencji chirurgicznej usuwa się stara bliznę i ponownie zszywa ranę, co może znacząco poprawić komfort życia.
Miejsce szycia krocza w trakcie procesu gojenia wypełnia się tkanką łączną. Czasami tkanka ta staje się bardzo zbita i nieelastyczna, co jest powodem wytworzenia się twardej blizny. Zjawisku temu można zapobiegać. Jeszcze podczas gojenia się rany warto pójść do fizjoterapeuty uroginekologicznego który zajmuje się m.in. mobilizacją blizn po nacięciu krocza, czyli terapią polegającą na zwiększeniu ich ruchomości i elastyczności.
Mobilizacja blizny polega poruszaniu wykraczającym nieznacznie poza zakres, na jaki pozwala blizna. Terapeuta poddaje tkanki zabiegom lub uczy pacjentkę, jak sama może mobilizować bliznę. Łagodniejsze techniki stosuje się zaraz po zdjęciu szwów, a nieco intensywniejsze po 6 tygodniach od porodu. Specjalista podpowiada, kiedy, z jaką siłą i jakich technik użyć na różnym etapie gojenia się rany, aby ślad po szyciu krocza był jak najmniejszy i nie powodował dolegliwości.
Terapia blizn pozwala na lepsze gojenie się rany i zapobiega powstawaniu zrostów. Blizna po nacięciu krocza poddana terapii jest też bardziej miękka, elastyczniejsza i płytsza.
Jak samodzielnie mobilizować bliznę po nacięciu krocza:
W miejscu blizny po nacięciu krocza może utworzyć się bliznowiec. To nadmiernie rozrośnięta tkanka łączna włóknista, która tworzy się w miejscu wcześniejszego uszkodzenia skóry w dowolnym miejscu na ciele. Bliznowce nazywane są również keloidami. Są wypukłe, mają kolor czerwony, matowo-biały lub sinawy. Jeśli powstaną, mogą utrudniać poruszanie się, powodować przykurcze. Rzadko są przyczyną bólu. Niektóre osoby mogą mieć tendencję do powstawania bliznowców.
Bliznowiec po nacięciu krocza może stanowić dyskomfort dla kobiety nie tylko z powodów estetycznych. Niestety nie da się go zlikwidować domowymi sposobami. Najczęściej niezbędna okazuje się operacja, podczas której wycina się nadmiar tkanek i ponownie dokładnie zszywa ranę.
Zrosty po nacięciu krocza mogą powodować dyskomfort lub wręcz ból podczas chodzenia, poruszania się, a także podczas stosunku. Do powstania zrostów dochodzi, gdy blizna jest głęboka i powoduje zrośnięcie się kilku warstw różnych tkanek. Skutek jest taki, że blizna ogranicza ruchomość skóry, a próba przemieszczania jej pociąga za sobą także głębiej położone tkanki.
Zrosty po nacięciu krocza koryguje się zabiegiem chirurgicznym, który uwalnia zrośnięte ze sobą tkanki i ewentualnie koryguje przy okazji wygląd blizny. Operacje takie przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym w ramach tzw. chirurgii jednego dnia.
Jeśli po pierwszym porodzie została ci blizna po nacięciu krocza, nie oznacza to, że przy kolejnym porodzie będziesz ponownie nacinana. Wiele będzie zależało od przebiegu porodu i wielkości główki dziecka. Wielu kobietom blizna po nacięciu krocza nie utrudnia kolejnego naturalnego porodu i krocze udaje się ochronić zarówno przed pęknięciem, jak i nacięciem. Z drugiej strony część kobiet ma ponownie nacinane krocze.
Trzeba jednak zaznaczyć, że z badań naukowych wynika, że nacięcie krocza przy pierwszym porodzie zwiększa ryzyko konieczności ponownego nacięcia krocza przy kolejnych porodach, a także ryzyko pęknięcia krocza.
Jeżeli przy drugim porodzie zajdzie konieczność wykonania nacięcia krocza, robi się to dokładnie w linii istniejącej już blizny. Wszystko po to, aby nie uszkadzać tkanek w kolejnym miejscu. Drugie i kolejne nacięcia nie muszą sprawić, że blizna będzie większa lub zacznie sprawiać dolegliwości, których nie było po pierwszym nacięciu krocza.
Zobacz też:
Mięśnie Kegla to mięśnie łonowo-guziczne, nazywane również mięśniami dna miednicy i krocza. Otaczają ujście cewki moczowej, pochwy oraz odbytnicy i podtrzymują narządy w jamie brzusznej. Wraz z przeponą, mięśniami brzucha i mięśniami dolnej części grzbietu wpływają na prawidłowe ciśnienie w jamie brzusznej. Osłabione mięśnie krocza nie zaciskają się prawidłowo wokół cewki moczowej. Skutkiem tego jest wysiłkowe nietrzymanie moczu , czyli popuszczanie moczu przy nawet niewielkim wysiłku fizycznym. Innym problemem może być wypadnięcie macicy czy pęcherza. Dlatego ważne jest, aby regularnie ćwiczyć mięśnie Kegla, szczególnie w ciąży i po porodzie. Spis treści: Mięśnie Kegla Jak ćwiczyć mięśnie Kegla Mięśnie Kegla w ciąży Mięśnie Kegla Gdzie są mięśnie Kegla? Najlepszym sposobem na odnalezienie mięśni Kegla jest włożenie dwóch palców do pochwy i zaciśnięcie na nich mięśni. Jeśli wokół palców jest odczuwalny wyraźny ucisk, a dno macicy się unosi, znaczy to, że mięśnie Kegla zostały napięte. Lokalizowanie mięśni Kegla poprzez wstrzymywanie strumienia moczu nie jest najlepszym pomysłem. Wynika to z faktu, że nie napinają się wtedy wszystkie mięśnie dna miednicy, a tylko wtedy, gdy wszystkie będą mocne, spełnią funkcję podporową dla narządów. Jak ćwiczyć mięśnie Kegla? Trening mięśni Kegla to najlepsza profilaktyka. Nie jest zbyt forsowny, ale wymaga regularności. Najprościej mówiąc, polega na napinaniu i rozluźnianiu mięśni dna miednicy. Przed wykonaniem ćwiczenia oddaj mocz, a następnie usiądź lub połóż się. Wykonaj wdech i zaciśnij mięśnie krocza tak, aby krocze podniosło się, a następnie je rozluźnij, wydychając powietrze. Oddychaj swobodnie i równomiernie. Nie napinaj mięśni brzucha, ud, pośladków. Utrzymuj napięcie przez 3-5 sekund, a następnie przez...
Mięśnie Kegla to mięśnie dna miednicy, które otaczają cewkę moczową, pochwę, odbyt i podtrzymują narządy w jamie brzusznej. Ich nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego ginekologa, Arnolda Kegla, autora ćwiczeń, które powinna znać każda kobieta. Ćwiczenia Kegla pozwalają na utrzymanie mięśni dnia miednicy w dobrej formie. Dlaczego to takie ważne? Dlatego, żeby nie groziło ci popuszczanie moczu. Ale nie tylko dlatego. Spis treści: Mięśnie Kegla – gdzie są Mięśnie Kegla – test siły Słabe mięśnie Kegla Do czego prowadzi osłabienie mięśni Kegla? Osłabienie mięśni Kegla – objawy Jak wzmocnić mięśnie Kegla (ćwiczenia) Mięśnie Kegla – gdzie są? Mięśnie Kegla rozpięte są między guzami kulszowymi (najniżej położone części kości miednicy; czujesz je, gdy siedzisz na twardym siedzisku), kością ogonową (najniżej położona część kręgosłupa, a dokładniej kości krzyżowej) a kośćmi łonowymi (kości, które wyczuwa się we wzgórku łonowym). Mięśnie Kegla tworzą elastyczne dno miednicy i podparcie dla narządów: macicy, pochwy, pęcherza moczowego i odbytnicy. Są trzy warstwy mięśni Kegla: położona najwyżej to mięsień dźwigacz odbytu, położona w środku – to mięsień poprzeczny krocza, a warstwę położoną najniżej tworzy mięsień zwieracz odbytu. Mięśnie Kegla – test siły Siłę mięśni Kegla możesz sprawdzić w prosty sposób – wsuwając dwa palce do pochwy i zaciskając mięśnie wokół niego. Jeśli uścisk jest silny – mięśnie nie są nadwyrężone, jeśli jest słaby – powinnaś je rehabilitować. Stan mięśni Kegla można też sprawdzić u ginekologa. Osłabione mięśnie Kegla po porodzie warto poddać rehabilitacji, którą pokieruje specjalista. Fachowo oceni ich stan i przygotuje plan ćwiczeń. Być może fizjoterapeuta zaleci również używanie...
Powrót do seksu po porodzie może przebiegać inaczej w przypadku każdej pary. Na szczęście poważne komplikacje utrudniające współżycie zdarzają się rzadko, ale wiele par zmaga się z pomniejszymi problemami, które zakłócają współżycie po porodzie. W ich przypadku zwykle wystarczy odrobina wiedzy, trochę czasu i cierpliwości, aby same minęły. Spis treści: Kiedy po porodzie można się kochać Współżycie po porodzie – częste problemy: Seks po porodzie: brak ochoty na współżycie Ból podczas stosunku po porodzie Współżycie po porodzie: wstydzisz się zbliżeń Seks po porodzie: boisz się zbliżenia Współżycie po porodzie: brak przyjemności Seks po porodzie: strach przed kolejną ciążą Kiedy po porodzie można się kochać Lekarze zalecają, aby podczas połogu, czyli przez minimum 6 tygodni od porodu wstrzymać się ze współżyciem . I to niezależnie od tego, czy był to poród naturalny , czy cesarskie cięcie. Czasami czas wstrzemięźliwości się wydłuża do 8 lub więcej tygodni – wszystko zależy od lekarza, który po zakończeniu połogu powinien zbadać kobietę i udzielić odpowiedzi na pytanie, czy już można wrócić do współżycia, czy trzeba jeszcze się z nim wstrzymać. Zbyt wczesne kontakty intymne mogą ci sprawić ból, a nawet stać się przyczyną przykrych dolegliwości. Dlatego: Po porodzie powstrzymaj się od współżycia przez sześć tygodni połogu . Wcześniejsze zbliżenie mogłoby być bolesne ze względu na niewygojone drogi rodne i krocze. Poza tym seks w czasie połogu może się skończyć zakażeniem błony śluzowej macicy bakteriami przenoszonymi przez nasienie. Jeżeli miałaś cesarskie cięcie , musisz poczekać, aż blizna po zabiegu zagoi się (na ogół kilka tygodni). Skonsultuj się z lekarzem, jeżeli podczas stosunku zaczniesz mocno krwawić (niewielkie plamienie nie jest...
