Dziecko nie chce jeść w przedszkolu: przyczyny + wskazówki dla rodziców

Czasami pójście dziecka do przedszkola wiąże się z traumatycznymi rozstaniami i wręcz rozpaczą, która odbija się na atmosferze w domu. Gdy dziecko płacze w przedszkolu i sytuacja nie zmienia się wraz z upływem czasu należy przyjrzeć się uczuciom dziecka, a niekiedy skorzystać z pomocy psychologa. Rozmawiamy z  Beatą Chrzanowską-Pietraszak , psycholożką, psychoterapeutką, pedagogiem specjalnym z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej „Uniwersytet dla Rodziców”, która prowadzi też stronę na Facebooku „Zakamarki rodzicielstwa” . Spis treści:  ​Dziecko płacze przy rozstaniu w przedszkolu Dziecko płacze w przedszkolu - czego nie robić? Dziecko płacze w przedszkolu - rola rodzica Co zrobić, by dziecko nie płakało w przedszkolu?  Jak długo dziecko płacze w przedszkolu? Jak zostawić płaczące dziecko w przedszkolu? Co zrobić, gdy dziecko płacze w przedszkolu? ​Dziecko płacze przy rozstaniu w przedszkolu Dlaczego dla niektórych dzieci pierwsze dni w przedszkolu są takie trudne? Często zdarza się sytuacja, że dziecko płacze przy rozstaniu w przedszkolu.  - Postawmy się w sytuacji dziecka. Maluch, który jeszcze niewiele wie o świecie, trafia w miejsce, którego nie zna albo które widział tylko raz czy kilka razy. W dodatku zmieniają się reguły gry : nagle wokół pojawia się mnóstwo innych dzieci, a zamiast mamy, babci czy niani , którą miało dotąd na wyłączność, jest pani, która ma pod opieką wiele osób (a więc nie można liczyć na sto procent jej uwagi). Nie każdy trzylatek daje sobie z tym radę, zwłaszcza jeśli dotąd nie miał zbyt wielu kontaktów z rówieśnikami i rzadko rozstawał się z najbliższymi. Dziecko płacze w przedszkolu - czego nie robić Dziecko płacze w przedszkolu - co możemy zrobić w tej sytuacji lub czego nie robić? - Zacznę od tego, czego nie należy robić . Nie wolno wrzucać...

Przedszkole waldorfskie to nie jest zwykła placówka na wzór przedszkola państwowego. W przedszkolu waldorfskim dzieci są traktowane na równi z dorosłymi, a nauczyciele starają się rozwijać jednocześnie ich ciało, psychikę i duchowość. Niebagatelne znaczenie ma wspieranie zainteresowań dzieci, nie ma przy tym podręczników, a naukę czerpie się z doświadczeń. Wyjaśniamy główne założenia przedszkola waldorfskiego.  Co to jest przedszkole waldorfskie? Przedszkole waldorfskie to miejsce, w którym największy nacisk kładzie się na holistyczny rozwój dzieci: ich ciało, psychikę i ducha. Zadaniem nauczycieli jest wspieranie indywidualizmu podopiecznych – to dorosły ma podążać za dzieckiem, nie może mu niczego narzucać, tylko ma się koncentrować na jego zainteresowaniach i procesie rozwojowym. W przedszkolu waldorfskim dzieci uczą się poprzez doświadczenie, a nie z podręczników. Co więcej, nie ma jednego odgórnie narzuconego programu nauczania dla wszystkich dzieci. Zamiast tego nauczyciele, obserwując postępy dzieci, opracowują programy dopasowane do każdego malucha osobno. Często tworzy się też grupy mieszane pod względem wieku dzieci, dzięki czemu maluchy mają szansę rozwijać swoje kompetencje społeczne. W filozofii waldorfskiej ogromną wagę przywiązuje się do poczucia bezpieczeństwa dzieci. Maluszki mają czuć się pewnie, więc każdy dzień ma swój niezmienny plan. Jednocześnie dzieci są przyzwyczajane do cykliczności całego roku wyznaczanej przez pory roku i powtarzalne święta. Motto pedagogiki waldorfskiej brzmi: „Dziecko przyjąć w głębokim szacunku, wychować w miłości i pozwolić mu odejść wolnym”. Założenia przedszkola waldorfskiego: dziecko traktuje się jak niepowtarzalną jednostkę, na równi z osobą dorosłą; dziecko uczy się całym ciałem, a nie tylko...

To były straszne wakacje, bo oboje z mężem pracowaliśmy zdalnie (często nocami) i jednocześnie zajmowaliśmy się małą. Nasi rodzice mieszkają daleko i pracują zawodowo, więc widujemy się w weekendy i nie mamy możliwości korzystać z ich pomocy. Jestem przemęczona, mam dosyć pracy i coraz częściej zastanawiam się: po co to wszystko? Po co pracujemy z mężem po 12 godzin na dobę, kosztem dziecka i zdrowia? Koszmarne lato Może lepiej rzucić pracę, przeprowadzić się na jakieś osiedle z PRL i żyć bez zarzynania się? Ja bym siedziała w domu i lepiła pierogi, a mąż (żeby mniej zarabiać i spokojniej żyć) niech zostawi połowę swoich zleceń? Wtedy odejdzie nam kredyt, będziemy mogli dać dziecko do państwowego przedszkola... Przy okazji odechce się nam ambicji, pracowitości, marzeń, ale wyjdzie nam to na zdrowie… Mąż co prawda skończył jeden projekt, ale wcale nie zyskał więcej czasu. Mimo to myślał, że dostanie następną „fuchę”, ale okazuje się, że klienci firmy, w której pracuje, też zaciskają pasa… Już wiemy, że od września będzie podwyżka czesnego i stawki żywieniowej. A nam i tak ledwo starcza na opłaty i jedzenie. Jestem załamana, bo dotąd myślałam „aby do września”, a teraz boję się jesieni i zimy, i w ogóle kolejnych lat. Inflacja powoli nas niszczy i bardzo się boję Kiedy trzy lata temu zapisywałam córkę do prywatnego przedszkola, nie przypuszczałam, że nie będzie mnie na nie stać. Że w ogóle będziemy ledwo wiązać koniec z końcem. Pracuję w agencji reklamowej, mąż w branży IT. Może nie należeliśmy do najbogatszych, ale nigdy nie mieliśmy problemów finansowych. Wiodło nam się po prostu dobrze. Dlatego wzięliśmy kredyt na dom pod Warszawą. Dlatego mieliśmy dwa samochody. Dlatego zawsze chodziliśmy do prywatnych lekarzy. I dlatego zapisałam córkę do prywatnego przedszkola. Gdyby ktoś powiedział...