Wyłożyłam się już na początku. Dr Paul Kelley twierdzi, że w zależności od wieku nasz dobowy zegar potrzebuje innych pór snu, czuwania, pracy, jedzenia etc. Rozpisał więc na łamach gazety "The Daily Mail" ściągawkę na różne dekady życia – począwszy od ludzi po dwudziestce (Obudź się o 9.30, idź spać o 1.00), na siedemdziesięciolatkach skończywszy (pobudka o 6.00, sen o 21.30).
Stojąc właśnie jedną nogą nad grobem... tfu tfu! Będąc właśnie na przełomie dekad, wybrałam tę, która brzmi milej dla ucha: 30+. Wydaje mi się też, że dla wielu z was taka lista dla osób po trzydziestce okaże się przydatna, a jeśli chcecie taką dla dwudziestek i czterdziestek – dacie znać, to napiszę.
8.10 Pobudka! Dr Kelly twierdzi, że między 3. a 4. dekadą życia następuje wielka przepaść: "Twój mózg, płuca i mięśnie zaczynają się starzeć, więc twój wewnętrzny zegar przestawia się na wcześniejsze godziny, żeby zmaksymalizować czas, gdy jesteś najbardziej czujna".
8.20 Kochaj się! Profesor twierdzi, że słońce wzmaga produkcję testosteronu u obu płci, dzięki czemu uprawianie seksu o tej porze to idealny pomysł.
8.40 Śniadanie: po seksie pora na lekkie i zdrowe śniadanko.
10.40 Zacznij pracę. Poziom kortyzolu osiąga swój szczyt, dzięki czemu o tej porze twój trzydziestokilkuletni mózg pracuje najlepiej.
14.10 Lunch. Pora coś zjeść, najlepiej bogatego w białko. Jak będziesz to odwlekać, twój organizm zacznie zużywać zapasy glukozy, a ty będziesz się łatwo denerwować.
15.40 Drzemka. Jeśli jesteś młodym niewyspanym rodzicem – radzi dr Kelley – teraz jest pora na 20-minutową drzemkę.
18.40 Koniec pracy: wczesny wieczór to doskonały moment na zakończenie pracy, właśnie kończy się twój wytężony okres koncentracji.
19.00 Ćwiczenia. Na tym etapie życia lepiej ćwiczyć później, kiedy mięśnie są już nieźle rozruszane.
19.45 Życie towarzyskie. To o tej porze, jak twierzi dr Kelley, masz najlepszy nastrój i rozkwitasz towarzysko.
20.10 Kolacja. Jedzenia będziesz potrzebować jakieś 90 minut po zakończeniu pracy. To też dobra pora na drinka – w czwartej dekadzie życia wątroba jeszcze nieźle radzi sobie z alkoholem.
22.00 Telewizja/tablet: tylko uwaga na sztuczne światło – za dużo obniża jakość snu.
23.40 Spaaaać!
Przypomnijmy: mam dwoje dzieci, może nie jestem świeżo upieczoną mamą, ale niewyspanie nie jest mi obce, pracuję, jem, czyli mogę przystąpić do testowania planu dr Kelley. Godziny wg planu – czy udało mi się cokolwiek zrobić zgodnie z sugestią?
8.10 Jadę autobusem do pracy, u mojego boku syn, którego po drodze odstawię do przedszkola. Pobudka była o 6.45. Gdybym czekała do 8.10, moje starsze dziecko notorycznie stawiałoby się do szkoły na 3 lekcję!
8.20 Macham synowi na pożegnanie i pędzę na kolejny autobus do pracy. Seksu rano nie było wcale, bo i kiedy?
8.40 Włączam komputer w redakcji. Śniadanie było o 7.10. Oczywiście lekkie i zdrowe. Teraz liczę minuty do drugiego.
10.40 Pracuję już od dwóch godzin. Okres najwyższych obrotów właśnie zaczyna przemijać na myśl o zbliżającym się obiedzie (jeść!!!).
14.10 Od dwóch godzin jestem po obiedzie. Powoli kończę różne projekty. Znowu jestem głodna.
15.40 O tej porze odbieram syna z przedszkola. Musimy jeszcze pojechać po jego siostrę do szkoły. Jakakolwiek sugestia w stylu: niewyspany rodzicu, spróbuj się zdrzemnąć w ciągu dnia wydaje mi się grubym nietaktem.
18.40 Pracę skończyłam dużo wcześniej, ale też nie miałam w jej trakcie przerw na spanie... O tej porze jem z dziećmi kolację i przygotowuję najmłodszych do snu.
19.00 Jeśli ćwiczeniami jest kąpiel dwojga dzieci i zagonienie ich do łóżek, to nawet się zgadza. To właściwie prawdziwy poligon!
19.45 Życie towarzyskie upływa mi o tej porze przy łóżeczku syna, z którym robię ćwiczenia logopedyczne i czytam mu książki. W tym czasie córka sama czyta sobie do snu.
20.10 Czasami rzeczywiście jem kolację o tej porze. To także moment ważkich decyzji: jaki film, który serial, a może muzyka lub książka?
22.00 Mówię ukochanemu dobranoc, jeśli on jeszcze nie chce spać i ze szklanką wody udaję się na spoczynek. Jutro przecież znowu obudzę się o porze rekomendowanej sześćdziesięciolatkom!
23.40 Ciiiicho, nie budzić!
Nie wiem, czy komukolwiek, kto nie pracuje z domu, udaje się żyć według takiego grafiku. Moim zdaniem to niemożliwe. Eksperyment z dnia wolnego od pracy też się nie sprawdził, bo obudziłam się sama z siebie o 6.00 (to pora dla siedemdziesięciolatka, jak mówi dr Kelley), a o 22.00 zasnęłam przed telewizorem. Jak sześćdziesięciolatek! Rzucam okiem na rozpiskę dla czterdziestolatków i widzę, że chociaż kochać się im nie każą rano, tylko o 22.20 (oksytocyna pomoże zasnąć), niestety pojawia się sprzątanie domu o 15.30 jako przerwa w pracy i tu już zupełnie poległam. Szefowo, wyskoczę na dwie godzinki umyć wannę, ok?
I to by było na tyle, jeśli chodzi o plany dnia w realnym świecie, poza murami renomowanych uniwersytetów. Nijak mają się do rzeczywistości. A wy o której wstajecie i o której kładziecie się spać? Co z resztą dnia? Napiszcie w komentarzu!
Zobacz też:
Do wszystkiego muszę się zawsze dobrze przygotować, dlatego też do urodzenia dziecka przykładałam się jak do zdawania egzaminu maturalnego. Od samego początku – dzięki dogłębnemu zbadaniu tematu - wiedziałam już, że co jak co, ale najważniejsza w wychowywaniu dzieci jest ... rutyna. Konsekwentna, prozaiczna, sztywna jak drut rutyna. Nie było to najłatwiejsze odkrycie, bo do tego momentu byłam raczej tą spontaniczną osóbką, która robiła plany na bieżąco i najbardziej szczyciła się tym, że może je zmieniać z minuty na minutę. Ale hej! Co to dla mnie, skoro w macierzyństwo weszłam z silnym postanowieniem, że będę książkowo idealną, ze wszech miar perfekcyjną, nowoczesną matką ? Życie wg grafiku Skoro wszędzie piszą, że niemowlęta i małe dzieci do prawidłowego rozwoju i poczucia bezpieczeństwa potrzebują rutyny, to kto to zapewni mojemu dziecku, jeśli nie ja? Pestka! I rzeczywiście, największym zaskoczeniem okazało się to, że wyjątkowo łatwo było mi stanąć na straży rodzicielskiego grafiku i bezwzględnie pilnować, by nie było żadnych odstępstw od reguły: - jedzenie co 3-4 godziny. To okazało się łatwe nawet w przypadku karmienia piersią , które co prawda miało odbywać się na żądanie, ale moja pierworodna najwyraźniej przeczuwając, co ją czeka w przypadku niesubordynacji, postanowiła od razu wdrażać się do życia wg planu i żądała jedzenia co 3-4 godziny właśnie, z regularnością szwajcarskiego zegarka; - drzemka o określonej porze. Pierwsza się dostosowała, drugi się buntował. Byłam sfrustrowana, dopóki nie odkryłam, że przy drugim dziecku to ja po prostu zapomniałam o tym, że niemowlęta muszą spać w ciągu dnia i stwarzałam mało przyjazne drzemce warunki; - kąpiel zawsze o 19.00, temperatura powietrza odpowiednia, wody także, gotowość bojowa: pełna; - spanie zawsze od 19.30. Pierś, łóżeczko,...
Młoda mama to świetny cel dla tych, którzy zawsze wszystko wiedzą lepiej. Jeśli szybko wraca do pracy , unoszą brwi i z grozą w głosie pytają: „I co, zostawisz dziecko w żłooobkuuu?” (jakby chodziło o dworcową przechowalnię bagażu). Jeżeli decyduje się na zostanie w domu , dogadują, że nic nie robi, a przecież mogłaby przyrządzać trzydaniowe obiady albo chociaż skończyć korespondencyjny kurs języka chińskiego ;-). Co naprawdę robią mamy, które 24 godziny na dobę opiekują się maluchem ? O której udaje im się znaleźć chwilę dla siebie? Co najbardziej je stresuje, a co cieszy? Zapytałam o to Kingę, mamę 18-miesięcznej Hani, Wiktorię, mamę 9-miesięcznej Elizy oraz Ewę, mamę 14-miesięcznego Wojtka i 9-letniej Ali. „A czym ty jesteś zmęczona?” – O tak, czasem słyszę to pytanie, zupełnie jakbym całymi dniami wylegiwała się na kanapie – śmieje się Kinga. – Nic z tego: przy małym dziecku ciągle coś się dzieje, a to choroba, a to ząbkowanie, a to zły dzień… A nawet jeśli nie, to i tak nieustannie coś robię . Hania mało śpi i jest bardzo ruchliwa. Wszędzie jej pełno, wszędzie próbuje wejść , wszystkiego chce dotknąć. Non stop muszę mieć ją na oku. Nie ma mowy, żebym np. usiadła z książką. Poza tym wiadomo: pranie, sprzątanie, gotowanie itd. Wszystko robię sama, bo przecież „siedzę w domu”. Córeczka Wiktorii nieustanne wymaga uwagi . – Sama bawi się tylko chwilę. Jeśli się nią nie zajmuję, jęczy, krzyczy i płacze. Trudno jest, np. robić obiad przy wyjącym niemowlaku, dlatego prace domowe wykonuję nieregularnie. Za to staram się spędzać czas tak, żeby i mnie, i dziecku sprawiało to przyjemność – mówi. Z kolei Ewie najbardziej daje w kość brak snu. – Czasami śpię po 3-4 godziny na dobę, co jest dla mnie trudne, bo zawsze...
Po obiedzie dziecku kleją się oczka? Nic dziwnego. Jego układ nerwowy nie jest jeszcze dojrzały. Maluch bombardowany w ciągu dnia rozmaitymi bodźcami, zwłaszcza gdy chodzi do przedszkola, potrzebuje odpoczynku i regeneracji. Wiele przedszkoli, zwłaszcza tych niepublicznych, rezygnuje z leżakowania po obiedzie i przedstawia to rodzicom jako zdecydowany atut. Poobiednia drzemka jednak bardzo przydaje się zmęczonym maluchom. Bez niej zasypiają w drodze do domu lub wieczorem są rozdrażnione i wyczerpane. Jeżeli zauważysz, że dziecko pokłada się lub, przeciwnie, jest pobudzone, rozdrażnione albo marudne w porze popołudniowej – zadbaj, by mogło wyciszyć się i odpocząć. Organizm kieruje się dobowym rytmem, który, choć różni się nieco u poszczególnych dzieci, jest mniej więcej stały. Około godziny 14–15 zwykle spada aktywność, zwłaszcza u tych przedszkolaków, które wcześnie wstały, dodatkowo po jedzeniu wszystkie siły kierowane są na trawienie. Dlatego poobiednia drzemka lub odpoczynek są jak najbardziej wskazane. Leżakując, malec uczy się odczytywać i respektować potrzeby swego ciała. Jeśli dziecko nie chodzi jeszcze do przedszkola, czas jego snu możesz przeznaczyć na domowe obowiązki lub chwilę relaksu dla siebie. Jeżeli zaś jedno z rodziców wraca do domu dopiero wieczorem, to popołudniowa drzemka pozwoli przedłużyć wieczorną aktywność malucha, by mógł nacieszyć się mamą lub tatą. Jak postępować, gdy dziecko nie chce już sypiać w ciągu dnia? Najważniejsza rzecz to nie zmuszać do snu. Warto natomiast tak zorganizować maluchowi czas, w którym do tej pory sypiał, by mógł się wyciszyć, np. podczas spokojnej zabawy, słuchania muzyki lub książki, którą czyta mama lub tata. Telewizor w takim momencie powinien być wyłączony. Może zdarzyć się tak, że zrelaksowany maluch uśnie, a jeśli nie, to po prostu odpocznie i zregeneruje siły do...
