500+ miało poprawić sytuację, a polskie dzieci ciągle mają się źle

Poczucie wartości ma bardzo istotny wpływ na rozwój dziecka. Na szczęście co raz więcej rodziców rozumie, że „klaps” nie jest metodą wychowawczą. Mimo to wciąż trudno im się wyzbyć niektórych słownych nawyków. Niektórym rodzicom zdarza się w chwili gniewu powiedzieć dziecku, że jest głupie albo leniwe. Nie wiedzą, że rujnują w ten sposób jego samoocenę – nawet jeśli robią to nieświadomie. Oto, w jaki sposób rodzice niszczą poczucie wartości swojego dziecka: 1. Denerwują się, gdy dziecko popełnia błędy Gdy rodzice krytykują dziecko za to, że popełniło jakiś błąd, potem może ono mieć problem z podejmowaniem nowych wyzwań. Należy nauczyć się traktować porażki jako narzędzie do nauki, aby dziecko miało pewność, że będzie umiało poradzić sobie z błędami, które popełni w przyszłości. W przeciwnym razie nasz maluch w dorosłym życiu nie będzie wiedział, jak radzić sobie z trudnymi zadaniami i będzie szedł na łatwiznę. 2. Porównują dziecko z rodzeństwem lub przyjaciółmi „Spójrz, jak twój brat świetnie gra w piłkę nożną”. „Wow, twoja siostra ma najlepsze oceny w klasie!” – każdemu z nas przynajmniej raz w życiu zdarzało się słyszeć podobne komentarze. Ta z pozoru niewinna uwaga może sprawić, że dziecko wmówi sobie, że jest gorsze od swoich rówieśników, co zmniejszy jego poczucie wartości . 3. Mówią im, że coś, czego nie mogą zrobić, jest łatwe Kiedy dzieci uczą się nowych rzeczy, na przykład czytania i pisania, często uspokajamy je, mówiąc: „Nie martw się, to takie proste”. Wówczas maluch – w którego umyśle już i tak toczy się walka o to, by pokonać trudności – przejmuje się, że nie jest w stanie zrobić czegoś, co powinno być łatwe. O wiele lepiej jest powiedzieć dziecku, że: „Nauka czytania jest trudna, to fakt, ale ja wiem, że możesz się tego nauczyć”. 4. Krytykują swój...

Z badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii wynika, że 1/3 nauczycieli przedszkolnych słyszała jak ich podopieczni mówią o sobie, że są za grubi. 10 proc. nauczycieli słyszało, że dziecko mówiło, że jest brzydkie, a ¾ opiekunów uważa, że dzieci coraz wcześniej mają kompleksy dotyczące swojego wyglądu. Dlaczego niska samoocena dotyczy już przedszkolaków? Dziecko kopiuje zachowania dorosłych Dziecko w wieku 2, 3 czy 4 lat nie myśli samo z siebie o ciele w kategoriach: grube , chude, ładne lub brzydkie. To nie jest coś, na co przedszkolak zwracałby uwagę, gdyby – niestety! – nie nauczył się tego od osób w swoim otoczeniu. Jeśli 3-letnia dziewczynka mówi, że jest brzydka, a 4-latek nazywa się grubasem, najprawdopodobniej słyszeli takie komunikaty u swoich rodziców, innych dzieci (które słyszały to u swoich opiekunów) itd. Niekoniecznie musiały to być zdania skierowane do dziecka! Żeby dziecko nauczyło się tak myśleć i mówić o sobie, wystarczy, że jego mama co jakiś czas wzdycha: "ale jestem gruba, muszę się odchudzać !" albo "nie, nie mogę zjeść ciastka, bo utyję". Tu wiele z nas może uderzyć się w piersi, prawda? Wspomniane badanie wykazało też, że prawie 20 proc. dzieci odmawia zjedzenia czegoś, żeby nie utyć. A - jak czytamy na portalu Netmums.com, który opisuje wyniki tego badania - anoreksja dotyczy najczęściej dziewczynek i młodych kobiet w wieku 10-20 lat, dlatego warto mieć się na baczności z tym, co mówimy przy dziecku już na poziomie przedszkola. Dlaczego małe dziecko ma kompleksy? Oprócz wzorców z najbliższego otoczenia, za źródło kompleksów u dzieci możemy uznać też telewizję, gry na komputer czy tablet, filmy animowane, a nawet czasopisma dla dzieci, gdzie promuje się szczupłe, piękne osoby, nierzadko seksualizując dzieci . W erze selfie, instagramu i kultury bazującej na folgowaniu własnej próżności, nasze dzieci będą...

Krzywda doznana w dzieciństwie tkwi w dorosłym człowieku i utrudnia szczęśliwe życie , realizację własnych marzeń. Ten raport powinien dać nam, rodzicom, wiele do myślenia! Przemoc, próby samobójcze, samookaleczenia Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę od lat działa na rzecz dzieci. Jej najnowsze badania, z października i listopada 2018 roku, przynoszą alarmujące dane o sytuacji dzieci w wieku 11-17 lat. Wynika z nich, że:    72 proc. dzieci  doznało w swoim życiu co najmniej jednej formy krzywdzenia, 57 proc. badanych doświadczyło przemocy rówieśniczej, 41 proc. dzieci doznało przemocy ze strony bliskich dorosłych, co 6 polski nastolatek okaleczał się, 1 na 10 dziewczyn podejmowała próbę samobójczą, 7 proc. nastolatków doświadczyło wykorzystywania seksualnego . Jak podkreśliła prezeska Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, dr Monika Sajkowska, te badania są bardzo istotne, gdyż pokazują, co jest przyczyną cierpienia dzieci i jaka jest skala problemu . To punkt wyjścia do podjęcia działań na rzecz przeciwdziałania przemocy wobec nich. "Żeby skutecznie chronić dzieci przed krzywdzeniem musimy wiedzieć, jakich form krzywdzenia doświadczają i jakie są tego konsekwencje" - powiedziała dr Sajkowska. Dzieci narażone są przede wszystkim na bicie Nastolatki najczęściej doznają od rówieśników krzywdy fizycznej w postaci przemocy fizycznej (42 proc.) i psychicznej (29 proc.). Badanie pokazało, że dwa razy rzadziej ofiarami przemocy rówieśniczej są dzieci mające osobę, na której wsparcie mogą liczyć. Ze strony dorosłych nastolatki doświadczają przemocy:   fizycznej (33 proc.), psychicznej (20 proc.), seksualnej (20 proc.). Alkohol to wróg nr 1 Badanie pokazuje, że dzieci, których bliscy nadużywają alkoholu:   pięciokrotnie częściej doświadczały przemocy ze strony bliskich dorosłych, trzykrotnie częściej...