21-letnia matka z Zabrza usłyszała zarzut znęcania się nad swoim 1,5 rocznym synkiem. Sprawa rozpoczęła się dzięki interwencji cioci dziecka. Ojciec malucha od dawna jest w więzieniu i nie ma kontaktu z synem.
Ciocia chłopczyka po raz kolejny zauważyła u niego siniaki i otarcia, gdy jego matka oddała jej go pod opiekę.
„Zrobiła to w dziwnych okolicznościach. Przyszła i zostawiła dziecko, tak jakby nie miała siły, czasu, pieniędzy, chęci się nim zajmować, nie miała poczucia obowiązku. Nie podała konkretnego powodu, dlaczego je oddaje rodzinie” – powiedział młodszy aspirant Sebastian Bijok, rzecznik policji w Zabrzu.
Już wcześniej sposób zajmowania się chłopczykiem przez jego matkę budził wątpliwości osób z rodziny malucha. „Dziecko z powodu obrażeń było już raz hospitalizowane. Kobiety połączyły fakty i sytuacja zaczęła im się wydawać dziwna” – dodał policjant.
Tego samego dnia po chłopca zgłosił się aktualny partner matki dziecka, kobiety jednak nie oddały mu chłopczyka. Gdy przyszła po niego również matka – ciocia dziecka, a dokładnie siostra ojca chłopczyka, zawiadomiła policję.
Policjanci, którzy przybyli na miejsce, wezwali pogotowie ratunkowe. Lekarz podjął decyzję o przewiezieniu chłopczyka do szpitala i wykonaniu odpowiednich badań. Dziecko przez kilka dni było hospitalizowane. O jego dalszym losie zdecyduje sąd rodzinny.
Matka usłyszała w prokuraturze zarzuty „znęcania się nad osobą nieporadną z uwagi na wiek oraz narażenia na utratę życia i zdrowia”. Kobiecie grozi kara do 8 lat więzienia. Został wobec niej zastosowany również areszt tymczasowy.
„Kobieta nie przyznaje się do zarzucanych czynów. Twierdzi, że dziecko samo sobie siniaki porobiło przez nieuwagę. Uczy się chodzić, ma prawo się poprzewracać, takie były jej tłumaczenia. Wstępnie przyjęto, że znęcanie nad chłopcem trwało pół roku” – tłumaczył rzecznik policji w Zabrzu.
Aktualny partner kobiety również usłyszał zarzut narażenia chłopca na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. Choć na razie śledczy nie dowiedli, że on również znęcał się nad dzieckiem, to wiedział o tym i nie pomógł mu. Mężczyźnie grożą 3 lata więzienia, a na razie prokurator zastosował wobec niego dozór policji.
Źródło: tvn24.pl
Piszemy też o:
Maja zmarła w czwartek 20 stycznia . Pogotowie do nieoddychającego dziecka wezwała matka dziewczynki. Wkrótce okazało się, że Maja, Zuzia i Kuba byli ofiarami przemocy domowy ze strony rodziców. Dziewczynki nie udało się uratować, a rodzice usłyszeli zarzut zabójstwa, dodatkowo ojcu postawiono zarzuty o znęcanie się nad dziećmi ze szczególnym okrucieństwem i posiadanie narkotyków. Rodzinę odwiedzała położna. Nic nie zauważyła „Wyborcza” próbuje ustalić, jak to możliwe, że nikt nie zauważył – a na pewno nikt nie zgłosił – że dzieci są katowane przez rodziców. Prezydent Starogardu Gdańskiego otrzymał szczegółowy raport poświęcony sprawie. Ma on wykazać, co zawiodło w systemie opieki społecznej, że Mai nie udało się pomóc. „Zarówno rodzina, jak i jej krewni nie byli objęci opieką społeczną. Pracownicy socjalni mogą reagować w trzech przypadkach: kiedy jest założona Niebieska Karta, kiedy rodzina jest objęta pomocą społeczną lub kiedy ktoś zgłosi, że dzieje się coś złego. Żaden z tych elementów nie wystąpił” – poinformowała w rozmowie z „Wyborczą” Magdalena Dalecka, rzeczniczka miasta. W raporcie znalazły się m.in. wyjaśnienia kierowniczki lokalnej przychodni, której pracownica – położna – odbywała wizyty patronażowe u Mai. Kierowniczka miała poinformować komisję, że położna środowiskowa nie zauważyła, by w domu dochodziło do przemocy. Prezydent Starogardu pracuje nad rozwiązaniami, które miałyby pomóc uniknąć takich tragedii w przyszłości. Wspiera go w tym Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę. Źródło: trojmiasto.wyborcza.pl Zobacz także: Były ksiądz i niedoszła zakonnica znęcali się nad dziećmi. Zapadł ostateczny wyrok: mniejszy niż początkowo Widzisz krzywdę dziecka? Reaguj, bo grozi ci więzienie! Rodzice stracili 3-letniego syna… Tydzień po pogrzebie córka zaczęła mieć te same objawy...
Chyba każdy z nas przynajmniej raz w życiu znalazł się w podobnej sytuacji: widział, jak dziecko na ulicy płacze, a jego rodzic nie umie zapanować nad emocjami. Zwykle zastanawiamy się wtedy, czy reagować, czy podejść, a jeśli tak, to co powiedzieć. Z jednej strony nie chcemy się wtrącać, z drugiej czujemy niepokój, że dziecku dzieje się krzywda. W takiej sytuacji ostatnio znalazła się dziennikarka „Wysokich Obcasów”. Postanowiła porozmawiać z kobietą, która krzyczała na córkę. Matka krzyczała na dziecko. Nikt nie reagował Monika Tutak-Goll, dziennikarka i wicenaczelna „Wysokich Obcasów” wracała z rodziną ze spaceru, gdy usłyszała krzyki. To matka krzyczała na dziecko. „Tak mocno, tak przeraźliwie, że mną tąpnęło, nie będę tego wszystkiego powtarzać, coś w stylu: "Nie znoszę cię! Zaraz zamarznę! Tyle razy prosiłam! Jak ja coś mówię..."” – relacjonuje dziennikarka na łamach „WO”. Z opisu Tutak-Goll wynika, że dziewczynka była zalana łzami, a kobieta coraz bardziej się nakręcała. Nikt z przechodniów nie reagował. Dziennikarka zaznaczyła, że w jej odczuciu to nie był nagły i krótki wybuch – matka miała stracić nad sobą panowanie i nie była w stanie przestać. Postanowiła więc zareagować. „Pomyślałam, że coś się stało” Początkowo rodzina przeszła obok, licząc, że sama obecność obcych w pobliżu sprawi, że matka się uspokoi – tak się jednak nie stało. „Dobrze, nie jestem święta, też mi się zdarza unieść, wiem, że z dziećmi nie jest lekko, że mają swoje foszki, ale to był festiwal pogardy ” – napisała Tutak-Goll. Ostatecznie dziennikarka podeszła do matki, nie mając pojęcia, co tak naprawdę powiedzieć – zapytała więc, czy nie potrzebuje pomocy. Kiedy zaskoczona matka spojrzała na dziennikarkę, ta powtórzyła pytanie i dodała: „Pomyślałam, że coś się stało”. „Spojrzała na mnie i albo ją...
Przemoc wobec dzieci ma fatalne konsekwencje – zarówno dla psychiki, jak i zdrowia dziecka. Ale za przemoc grożą też kary, w tym kara pozbawienia wolności. Przemoc fizyczna i psychiczna wobec dzieci jest w Polsce zakazana. Czego nie wolno robić? Rodzaje przemocy wobec dzieci Przemoc można podzielić na różne rodzaje, bo równie mocno co klaps rani też złe słowo, latami powtarzane wyzwiska, upokorzenia czy zaniedbanie. Przemoc wobec dzieci jest szczególnie okrutna. Silniejszy dorosły człowiek wykorzystuje swoją przewagę fizyczną oraz fakt, iż dziecko jest od niego zależne lub nieporadne, i krzywdzi je. Polskie prawo przewiduje surowe konsekwencje za stosowanie przemocy wobec dzieci. Dotyczy to tak samo przemocy fizycznej, jak psychicznej czy ekonomicznej. Czym jest przemoc wobec dzieci? Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z 2005 roku głosi, że przemoc to „jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa albo dobra osobiste członków rodziny, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą”. Z kolei WHO określa, że „przemoc wobec dzieci to każde zamierzone lub niezamierzone działanie osoby dorosłej, które ujemnie wpływa na rozwój fizyczny i psychiczny dziecka”. Warto przytoczyć też słowa D. Gila, na które powołuje się Fundacja Dzieci Niczyje: przemoc wobec dzieci to „każde działanie lub bezczynność jednostek, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiego działania lub bezczynności, który deprymuje równe prawa i swobody dzieci i/lub zakłóca ich optymalny rozwój”. Przemoc wobec dzieci to zatem: przemoc psychiczna (emocjonalna, werbalna),...
