Ksiądz kazał dzieciom spowiadać się z klapsów. Teraz przeprasza

Mikołaj Pawlak, który pełni obecnie funkcję Rzecznika Praw Dziecka, w jednym z ostatnich wywiadów odniósł się do kwestii stosowania przez rodziców klapsów. To, co powiedział, bardzo wzburzyło wielu rodziców. Rzecznik Praw Dziecka, czyli człowiek, który z urzędu powinien chronić dzieci,  wyznał, że trzeba rozróżnić klapsy od bicia. Dodał też, że klapsy „nie zostawiają wielkiego śladu”. Czyżby? Rzecznik Praw Dziecka o karach cielesnych wobec dzieci W ostatniej rozmowie z „Dziennikiem Gazetą Prawną” Mikołaj Pawlak nie był konsekwentny w tym, co mówił na temat stosowania kar cielesnych wobec dzieci. Z jednej strony stanowczo przyznał, że „zaniedbania, pobicia i znęcanie się” działają na szkodę dzieci. „Absolutnie nie wolno bić dzieci. I to jest bezwzględne. Koniec pieśni” – stwierdził Rzecznik. Z drugiej oznajmił jednak, że „trzeba rozróżnić, czym jest klaps, a czym jest bicie” i dodał, że sam „sam z estymą wspomina to, że dostał od ojca w tyłek”, kiedy polał nogę brata denaturatem i ją podpalił. „Ojciec w porę zareagował. Tak, że przez dobrą chwilę nie mogłem siadać" – wyznał Rzecznik. Zobacz też: To tylko niewinny klaps? Nie, bicie to bicie! Na pytanie o to, czy sam daje klapsy synom, powiedział: „chłopaki czasem dają w kość, ale nie uderzyłem ich nigdy". Jak widać Rzecznik Praw Dziecka nie mówi dostatecznie wyraziście i precyzyjnie, że każda form karania cielesnego dzieci jest zła. Wydaje się, że w przypadku klapsów powinien bardziej ważyć słowa, ponieważ kto jak kto, ale człowiek, który stoi na straży bezpieczeństwa najmłodszych, powinien sprzeciwiać się wszystkiemu, co temu bezpieczeństwu może zagrażać. Dlaczego klapsy nie są dobrą metodą wychowawczą? Dawanie dziecku klapsa uczy je jednego – silniejszy zawsze wygrywa . Nie ważne, kto ma rację i jaka jest racja, ważne, kto ma więcej siły i...

Niedawno przedstawiałyśmy wam wyniki sondażu na temat akceptacji stosowania klapsów przez polskich rodziców . Wynika z niego, że wciąż niemal połowa z nas uznaje, że klapsy są dobrą metodą wychowawczą . Trzeba dodać, że z sondażu nie wynika, czy sami je stosujemy wobec własnych dzieci, czy jedynie akceptujemy to, że robią to inni. Mimo wszystko to wciąż duża liczba i wciąż społeczeństwo ma za małą świadomość tego, czym klaps jest dla dziecka (a jest przemocą) i czym na pewno nie jest (nie jest mądrą metodą wychowawczą). Zobacz też: Wielkie poszukiwania dziecka z okładki! Dlaczego klaps nie jest słuszną metodą na wychowanie? Wielu rodziców wciąż powtarza, że małe dzieci niewiele rozumieją, więc tłumaczenie im, że dane zachowanie jest złe, nie ma sensu. A jakoś przecież trzeba przywoływać je do porządku, więc pozostaje klaps. Zupełnie się z tym nie zgadzam! Po pierwsze – nie umniejszajmy zdolności naszych dzieci , jeśli tylko im na to pozwolimy, zaskoczą nas swoją inteligencją, a po drugie – to, że dziecko dostało klapsa i przestało robić jakąś rzecz, wcale nie oznacza, że zrozumiało swój błąd, tylko że boi się dostać po raz kolejny. Czy naprawdę chcemy, by dzieci się nas bały i traktowały nas jak okrutnych dyktatorów, a nie wspierających liderów? Dawanie dziecku klapsa uczy je jednego – silniejszy zawsze wygrywa . Nie ważne, kto ma rację i jaka jest racja, ważne, kto ma więcej siły i władzy. Poza tym bite dziecko przestaje mieć zaufanie do rodzica, staje się wycofane i coraz silniej rośnie w nim przekonanie, że nie znajdzie oparcia w mamie lub tacie. A przede wszystkim, że lepiej nie zwierzać się im z trudnych spraw, bo nie zrozumieją, a co najwyżej wymierzą karę. Karanie i przemoc fizyczna a wyciąganie konsekwencji danego zachowania Owszem, dzieci potrzebują karcenia i wychowywania . Ale klapsy temu zupełnie nie służą....

Dzieci bywają nieznośne – takie ich prawo. Ale nawet gdy doprowadzą rodzica do białej gorączki, dawanie klapsów nie ma wiele sensu . Lekcja, którą zapamięta dziecko to „mama była tak wściekła, że mnie uderzyła”, zamiast „nie mogę się zachowywać niegrzecznie, bo spotka mnie kara”. Badania mówią wręcz, że bicie dziecka przynosi więcej szkody niż pożytku – wzmaga agresję, może prowadzić do zaburzeń psychicznych i niespołecznych zachowań. Nie wspominając o tym, że jest prawnie zabronione w naszym kraju. Karę można wymierzyć dziecku w inny sposób. Nie ma to nic wspólnego z bezstresowym wychowaniem ani przyzwalaniem na każde zachowanie dziecka. To sprawdzone rodzicielskie sposoby na przywrócenie spokoju.  Sposób 1: zabierz dziecko na bok Gdy dziecko zaczyna zachowywać się w sposób, na który się nie godzisz, odetnij je od sytuacji. Jeżeli np. sypie dzieciom piaskiem w oczy, odciągnij je na bok i stanowczym, spokojnym tonem każ mu się uspokoić. Nerwy rodzica raczej dodatkowo nakręcą dziecko. Możecie posiedzieć razem, dopóki nie będzie gotowe wrócić do zabawy. Sposób 2: system ostrzeżeń i konsekwencji Ostrzeż dziecko, że spotka je kara, jeżeli nie zrobi tego, o co je prosisz. Musisz być bardzo konsekwentna. Zapowiedz dziecku, że np. jeżeli nie posprząta zabawek w pokoju, odwołasz planowaną wizytę u koleżanki. Daj dziecku konkretną ilość czasu na wykonanie zadania (np. 10 minut albo „zanim policzę do 10”), a jeżeli go nie wykona, dotrzymaj słowa i ukarz je w taki sposób, jak zapowiadałaś.  Sposób 3: zabierz zabawkę, która wywołuje konflikt To dobry sposób na kłótnie rodzeństwa. Jeżeli bardzo kłócą się o konkretną rzecz lub używają jej w niebezpieczny sposób, po prostu im ją zabierz. Powiedz dokładnie, dlaczego i na ile czasu konfiskujesz zabawkę i dopilnuj, żeby dzieci wykorzystały go na omówienie, dlaczego spotkała je...