Znamię na języku dziewczynki okazało się ciężką chorobą. „Wiedziałam, że jest źle”

Dziewczynka urodziła się jako wcześniak, trzy miesiące przed terminem. Mimo to jej mama i tata byli pełni nadziei, że ich rodzina wreszcie się powiększy. Alana i Daniel mieli za sobą trudne doświadczenia, wskutek poronienia stracili już dwoje dzieci. Niestety, ich córeczka Everleigh żyła tylko 12 dni. Wkrótce miało okazać się, że to wcale nie koniec dramatu… Ciało dziecka potraktowano jak brudną pościel Kiedy rodzice chcieli pochować córkę, okazało się, że szpital nie może wydać im ciała maleństwa, bo… nikt nie wie, co się z nim stało. Zawiadomili policję. Policjanci ustalili, że maleństwo zostało pomylone z... zabrudzoną pościelą. Prawdopodobnie przez pomyłkę lekarza patologa, ciało wcześniaka trafiło do kontenera z odpadami, a następnie… albo do spalarni, albo na wysypisko śmieci. Mimo że służby przeszukały składowisko, gdzie trafiają szpitalne odpady – ciała dziecka nie udało się odnaleźć. „To tak, jakby znowu umarła” powiedziała  matka dziewczynki.  Po dwóch latach od tragedii, Alana i Daniel traktują wszystko, co zostało im po córeczce, jak największe skarby. To biało-różowa czapeczka, kartka z danymi dziecka w dniu narodzin, atramentowe odciski stópek i kilka zdjęć.  Szpital przeprasza, ale… Przez blisko dwa lata, Alana Ross i Daniel McCarthy próbowali dojść do siebie po tym co się stało z ich dzieckiem. W pewnym momencie uznali, że szpital musi ponieść odpowiedzialność. W ostatni czwartek złożyli pozew przeciwko placówce z żądaniem odszkodowania. Na drugi dzień po otrzymaniu pozwu, Sunil Eappen, dyrektor szpitala zapewniał, że personel wciąż współczuje rodzinie straty dziecka i „bolesnych okoliczności”, w których przyszło im przeżywać żałobę. Dyrektor dodał też, że – jak zawsze gdy pojawiają się wątpliwości co...

Oddać szpik mojemu ukochanemu pięcioletniemu siostrzeńcowi? Nie miałam żadnych wątpliwości, że chcę to zrobić i zrobię! Ale potem wszystko się zmieniło. Kiedy dowiedziałam się, że mój pięcioletni siostrzeniec ma białaczkę, nie mogłam w to uwierzyć. No bo jak to? To śliczne kochane dziecko jest chore? I nie daj Boże, śmiertelnie? Uwielbiałam Jacusia, odkąd się tylko urodził Moja siostra po cesarskim cięciu dość długo dochodziła do siebie i to ja często zajmowałam się niemowlakiem. Zabierałam go na spacery i nie bałam się go kąpać, w przeciwieństwie do jego taty. Szwagier zawsze się przed tym wzbraniał, twierdząc, że jest zbyt niezgrabny i ma za duże ręce. Fakt, jest postury raczej niedźwiedziowatej. Byłam więc z Jacusiem zżyta jak z własnym dzieckiem. Myślę, że to, co do niego czuję, to miłość prawie macierzyńska. I nigdy bym nie sądziła, że kiedyś los postawi mnie przed trudnym wyborem – czy mam przedłożyć uczucie do Jacusia ponad miłość do… własnego dziecka? Białaczka siostrzeńca była wielkim dramatem dla nas wszystkich. To urocze dziecko ginęło na naszych oczach Oczywiście, lekarze natychmiast zalecili chemię. Zapewnili rodziców Jacusia, że od czasu wynalezienia nowych leków chemioterapia jest naprawdę skuteczna i pozwala doprowadzić do takiego etapu, kiedy będzie można u pacjenta zrobić przeszczep szpiku. Badaniu pod kątem zgodności naszego szpiku ze szpikiem Jacusia poddaliśmy się wszyscy, całą rodziną. W pewnym sensie poczułam się dumna, kiedy u mnie wyszła najwyższa, prawie stuprocentowa. Miałam lepszą zgodność z siostrzeńcem niż jego biologiczni rodzice! – Czy będzie pani gotowa na przeszczep, kiedy nadejdzie pora? – zapytał mnie lekarz. – Oczywiście! – odparłam natychmiast. Byłam tego pewna i gdyby ktokolwiek mi wtedy powiedział, że zajdą okoliczności, przez które zmienię...

Chłopiec trafił do szpitala WUM w Warszawie. „W medycynie nie ma cudów, nie wiem jak to nazwać, ale po czterech dniach trafiło się nowe serce” – powiedział dziennikarzom „Wydarzeń” prof. Mariusz Kuśmierczyk, kierownik kliniki kardiochirurgii WUM. 16-latek, o którym mowa, prowadził wcześniej normalne życie. Wszystko zmieniło się po infekcji, prawdopodobnie COVID , którą niedawno przeszedł. Przeszczep się udał, chłopiec wraca do zdrowia. Dobry znak w czasie operacji Historia drugiego chłopca, także 16-latka, jest inna. W jego przypadku o wadzie serca wiadomo było od dawna. Młody pacjent wcześniej przechodził już różne zabiegi, które miały wspomagać pracę jego serca. W końcu jednak wszystkie mniej inwazyjne metody się wyczerpały – nastolatek miał tyle zrostów w klatce piersiowej, że jedynym sposobem na ratowanie jego życia była transplantacja serca. Ten zabieg także się udał, a nowe serce podobno ruszyło od razu , co według lekarzy wróży, że będzie dobrze i długo działać. Dzieci są priorytetem dla lekarzy szpitala transplantacyjnego, który planuje wykonywać coraz bardziej skomplikowane zabiegi, w tym dwóch narządów naraz oraz transplantacje od żywych dawców. Źródło: polsatnews.pl Piszemy też o: Drut wystrzelony z kosiarki przebił dziecku serce Dziecko oblało się wrzątkiem Iława: dziewczynka na ulicy w samej piżamie. „Nie mam rodziców”