Zagnieżdżenie zarodka: kiedy do niego dochodzi i jakie są objawy implantacji zarodka
Zagnieżdżenie zarodka, inaczej: implantacja zarodka, następuje zwykle po 6-12 dniach od zapłodnienia. Implantacji zarodka może, ale nie musi, towarzyszyć plamienie i ból brzucha.
Zagnieżdżenie się zarodka, gdy przebiega prawidłowo, ma miejsce w macicy, najczęściej w jej tylnej lub przedniej ścianie. Aby doszło do implantacji zarodka, błona śluzowa macicy musi ulec zmianie. Dochodzi do tego pod wpływem hormonów – progesteronu i estrogenu, które sprawiają, że śluzówka staje się grubsza i lepiej ukrwiona. Implantacja zarodka w macicy trwa do kilku dni i zaczyna się najczęściej po 6-7 dniach od zapłodnienia, ale jest to sprawa indywidualna, a sam proces trwa, dlatego podaje się większy przedział czasowy: 6-12 dni.
Spis treści:
- Na czym polega zagnieżdżenie się zarodka w macicy
- Implantacja zarodka in vitro
- Zagnieżdżenie zarodka – objawy
- Śluz po zagnieżdżeniu zarodka
Na czym polega zagnieżdżenie się zarodka w macicy
Implantacja zarodka następuje na konkretnym etapie jego rozwoju – blastocysty. Po zapłodnieniu, do którego dochodzi najczęściej w jajowodzie, powstaje tzw. zygota, która wędruje w dół jajowodu w kierunku macicy. W tym czasie ulega ona licznym podziałom i tworzy tzw. morulę, czyli „grono’’ komórek przypominające owoc morwy. Z moruli powstaje blastocysta (zwykle w piątej dobie po zapłodnieniu), która zdolna jest do zagnieżdżenia się w macicy. Blastocysta ma wyraźne dwie warstwy – zewnętrzna utworzy po zagnieżdżeniu trofobalst, który pod koniec I trymestru zmieni się w łożysko, a wewnętrzna utworzy zarodek, który wkrótce stanie się płodem.
rys. Adobe Stock
Moment zagnieżdżenia się zarodka to chwila, z którą kobieta zaczyna być w ciąży – część zarodków obumiera w drodze do macicy i ciąża wtedy nie powstaje. Zarodek jeszcze przed zagnieżdżeniem wydziela specyficzne białka, np. gonadotropinę kosmówkową (hormon hCG), która rozpoznawana jest przez testy ciążowe. Dlatego wykonanie testu ciążowego przed zagnieżdżeniem zarodka może dać wynik pozytywny, mimo że do implantacji i ciąży później nie dojdzie.
To, czy zarodek na dobre się zagnieździł i ciąża rozwija się prawidłowo, można stwierdzić w 4-5 tygodniu ciąży (licząc od pierwszego dnia ostatniej miesiączki). Wtedy na pierwszym USG w ciąży widoczny jest w macicy kilkumilimetrowy pęcherzyk ciążowy.
Czasami dochodzi do zagnieżdżenia zarodka poza macicą. W 99 proc. przypadków dzieje się to w jajowodzie, ale implantacja może mieć miejsce także w jajniku, jamie brzusznej lub szyjce macicy. Mówi się wtedy o ciąży ektopowej, która zdarza się raz na 100 ciąż. Donoszenie ciąży pozamacicznej nie jest możliwe. Implantacja zarodka poza macicą stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia kobiety.
Implantacja zarodka in vitro
W przypadku in vitro, proces implantacji zarodka przebiega dokładnie tak samo jak w przypadku zapłodnienia naturalnego. Jedynie połączenie komórek rozrodczych dokonuje się nie w ciele kobiety, a w warunkach laboratoryjnych, gdzie komórka jajowa zaczyna się dzielić. To kiedy dojdzie do zagnieżdżenia zarodka po sztucznym zapłodnieniu i transferze, zależy od tego, na jakim etapie rozwoju będzie zarodek. Zarodek trzydniowy zwykle ulega implantacji po czterech dniach od transferu, a pięciodniowy – po dwóch dniach od transferu.
Zagnieżdżenie zarodka – objawy
U części kobiet implantacja zarodka przebiega bezobjawowo, a u części występują objawy zagnieżdżania się zarodka. Należą do nich niezbyt nasilone bóle w dole brzucha oraz plamienie implantacyjne, które bywa mylone z menstruacją. Jednak krwawienie to różni się od krwawienia miesiączkowego – jest mniej obfite i ma różowy lub brunatny kolor, trwa maksymalnie trzy dni i nie ma w nim skrzepów.
Objawy zagnieżdżania się zarodka, o ile występują, są takie same w przypadku naturalnego, jak i sztucznego zapłodnienia.
Śluz po zagnieżdżeniu zarodka
Gdy zarodek ulegnie implantacji w macicy, ściany pochwy pogrubiają się. Przyspiesza też tempo wzrostu komórek wyściełających pochwę, a co za tym idzie - zwiększa się ilość śluzu, który jest przez nią wydzielany. Większa ilość białego, żółtawego lub przezroczystego śluzu o neutralnym zapachu utrzymuje się przez całą ciążę, co ma zabezpieczać pochwę przed infekcjami i chronić dziecko.
Ze śluzu powstaje tzw. czop śluzowy, który zamyka szyjkę macicy. Czop przed porodem sam odpada (kilka-kilkanaście dni przed porodem), co otwiera dziecku drogę na świat. Odpadnięcie czopa może objawiać się gęstszym galaretowatym śluzem, który może być też lekko podbiegnięty krwią.
Sprawdź też: