Jeszcze jej nie wysadzasz?! – któregoś dnia moja teściowa załamała ręce nad moją dwuletnią, wciąż zapieluszkowaną córeczką. I opowiedziała, jak to ona nauczyła swoje dzieci siusiania do nocnika, kiedy tylko skończyły pół roku. Nic dziwnego. W końcu one wychowywały się w erze wiecznie mokrej tetry. A mojej córce jest wygodnie w jednorazowej pieluszce i nie da jej sobie odebrać bez walki.
Zresztą nie miałam pojęcia, jak się zabrać do tego osławionego treningu czystości. Raz próbowaliśmy – i nie wyszło. Postawiliśmy nocnik na środku pokoju i posadziliśmy malutką. Efekt był zaskakujący. Dla mojej córki sprawa okazała się prosta: brak pieluszki to brak kupki. Przez całe trzy dni. Nie mieliśmy więc wyjścia, tylko wrócić do pieluch, a nocnik wrzucić na pawlacz. I choć wiem, że kiedyś znów będę musiała podjąć to wyzwanie, na razie wolę nie myśleć, w jaki sposób wytłumaczyć dwulatce, że nocnik jest lala, a pieluszki be. No, chyba że ktoś mi doradzi, jak to się robi…
Monika Moryń, mama trzyletniej Marty i rocznego Jasia:
Oswajanie z nocnikiem rozpoczęłyśmy zatem dość wcześnie, już gdy Marta miała około czternastu miesięcy. I to, niestety, nie zdało egzaminu. Mała obsikiwała wszystkie kąty i za nic miała moje tłumaczenia, że siusiu robi się do nocniczka. Poddałam się po tygodniu, bo zrozumiałam, że Marta po prostu jeszcze nie jest gotowa. Wróciły pieluchy. Kolejne próby podejmowałyśmy konsekwentnie co dwa miesiące. Ale dopiero gdy mała miała dwadzieścia miesięcy, zrozumiała, o co chodzi. Zajęło jej to jeden dzień! Popiła śniadanie herbatą i usiadła na nocniku, razem z albumem zdjęć, które uwielbiała oglądać. I udało się! Obcałowałam ją całą, tak bardzo byłam dumna. Mojej córeczce chyba spodobała się pochwała, bo od tego dnia zaczęła sama wołać, że chce siku. Pieluchowa fascynacja pojawiła się jeszcze raz, kiedy urodził się Jaś. Ponieważ Marta pomagała mi przy jego przewijaniu – podawała mi chusteczki – na nowo dostrzegła uroki robienia kupy w pieluchy. Tylko że ona już wtedy nosiła majteczki... Nie robiłam z jej wpadek wielkiej sprawy, zwyczajnie tłumaczyłam, że my, „dorośli”, załatwiamy się w ubikacji. Na szczęście po dwóch tygodniach i ten problem zniknął. Moja cierpliwość się opłaciła.
Czytaj więcej: co się przyda w nauce nocnikowania
Anna Pamuła, mama czteroletniego Igora i półtorarocznego Krzysia: Zmuszanie do godzinnego siedzenia na nocniczku jest szkodliwe dla dziecka! A łatwiej wytrzeć plamę z podłogi niż plamę z psychiki. Dlatego akcję „Stop pieluszkom” zaczęliśmy dopiero, gdy Igor miał dwa lata. Najpierw oswajał się z chodzeniem na golaska i siusiał na trawę w ogródku. Z fascynacją obserwował, co dzieje się z jego ciałem. Po kilku dniach zgodził się korzystać z nocnika. Nagradzaliśmy każdą udaną próbę np. kawałkiem arbuza. Wreszcie nadeszła pora na największe wyzwanie: majteczki. Kiedy Igor nauczył się czekać tych kilka sekund, nim je zdejmie do siusiania, byliśmy już na ostatniej prostej! Jeszcze tylko pozostało nam odzwyczajenie synka od siusiania w nocy – to trwało najdłużej, bo prawie pół roku. Wreszcie kupiłam Igiemu nową piżamkę i wytłumaczyłam, że pod nią pieluszka już się nie zmieści. Najpierw budził się na siusiu, ale po miesiącu noszenia nowej piżamki nauczył się przesypiać całe noce. Teraz, dwa lata po naszej akcji, kiedy Igi rano idzie do łazienki, pędzi za nim jego braciszek, Krzyś. Przygląda się, jak Igor robi siusiu i... domaga się posadzenia na nocniczek.
Rozwiąż test: Czy moje dziecko jest już gotowe na nocnik?
Małgorzata Czechowska, mama dwuletniej Gabi: Gabi nie używała nocnika w ogóle. To znaczy, owszem, używała, ale tylko jako kapelusza albo jako wanienki dla lalek. Kiedy nadeszła pora na odpieluszanie naszej córki, kupiliśmy bajerancki nocnik z pozytywką. I to był błąd. Gabi pokochała nową zabawkę: nalewała tam wody, zaglądała, nuciła w takt nocniczkowej muzyki i nie mogła zrozumieć, czemu rodzice każą jej tam siusiać. Dokupiliśmy więc do naszego nocnika zwykłą nakładkę na sedes. Co godzinę prowadziłam Gabi do łazienki, ale i tak przez pierwsze dni musiałam non stop zmieniać jej rajstopki. I suszyć dywan, niestety. Na szczęście Gabi w ciągu tygodnia przyzwyczaiła się do nakładki, całkowicie odstawiła pieluszki, a nocnikiem – bawi się nadal.
Jak przekonać uparciucha? 11 pytań o nocnikowanie – poznaj odpowiedzi.
Nocnik to poważna sprawa. Jeśli za wcześnie lub w nieodpowiednich warunkach zaczniesz na nim sadzać dziecko, to nauka nocniczkowania nie powiedzie się. Mało tego, dziecko może na długo zrazić się do siusiania do nocnika. Czy już zatem pora, byś posadziła swoje dziecko na nocniku? Sprawdź! W jakim wieku jest twoje dziecko? Sadzanie na nocniku rocznego malucha mija się z celem. Nawet jeśli zdarzają się 12–miesięczne dzieci, które robią siusiu do nocnika, to fakt ten nie wynika z ich umiejętności, tylko wytrenowania nawyku. Dopiero między 18. a 24. miesiącem życia dziecko zaczyna panować nad zwieraczami, tzn. potrafi zaciskać mięśnie wokół cewki moczowej. Czy dziecko potrafi komunikować swoje potrzeby? Powinno umieć dać ci znać, że chce pić czy jeść. Powinno znać różne sposoby przekazania tego, co chce ci powiedzieć . Nie zawsze muszą to być słowa. Dziecko może posługiwać się gestami czy wymyślonymi przez siebie nazwami. Jeśli tego nie potrafi, nie będzie mogło dać ci znać, że chce zrobić siusiu. Jak dziecko zachowuje się podczas załatwiania się w pieluchę? Dopiero w drugim roku życia dziecko zaczyna czuć, kiedy się załatwia. Często wtedy zmienia minkę, na moment zatrzymuje się, kuca, a nawet poszukuje intymnego miejsca (chowa się w kąciku, ucieka do drugiego pokoju). To znak, że kojarzy moment robienia siusiu z wykonywaniem jakiejś konkretnej przeznaczonej do tego czynności. Czy podczas przewijania zdarza się, że pieluszka dziecka jest sucha? Dzieci zaczynające kontrolować pracę zwieraczy często na dłużej zatrzymują sikanie (wcześniej pęcherz opróżnia się natychmiast po wypełnieniu, a więc dość często). Jaka jest pogoda? Łatwiej uczyć dziecko siusiania do nocnika o letniej porze. Bo gdy jest ciepło, możesz pozwolić dziecku na bieganie po domu w samej koszulce, bez pieluchy. Na początku nauki...
Nocnik dla dziecka wcale nie musi być interaktywny, grać i świecić, by dobrze spełniać swoją rolę, czyli służyć do załatwiania potrzeb fizjologicznych i nauki czystości. Ale im lepsza jakość, trwałość i wygoda pierwszego nocnika, tym także wyższa cena. Więcej trzeba też zapłacić za dodatkowe elementy, jak nakładka na sedes w komplecie albo nocnik dostosowujący się do wzrostu dziecka. Można zainwestować w specjalny nocnik dla chłopca albo nocnik z wyjmowanym wkładem. Nie wszystkie są jednak drogie. Dobre nocniki dla dzieci kupisz już za niewygórowaną cenę 20-30 zł. Spis treści: Jaki nocnik dla dziecka kupić? Nocnik-pisuar dla chłopca, cena: 14 zł Nocnik tradycyjny z wyjmowanym wkładem, cena: 26 zł Nocnik interaktywny grający, cena: 150 zł Nocnik turystyczny, cena: 40 zł Nocnik wielofunkcyjny, cena: 170 zł Jaki nocnik dla dziecka kupić? Pierwszy nocnik dla dziecka to ogromna zmiana w waszym domu i poważna nauka dla malucha. Nie wszystkie dzieci są gotowe do nauki nocnikowania już po 2. urodzinach, ale warto próbować (bez naciskania i zawstydzania!) odpieluchować dziecko , gdy zdaniem rodziców jest na to gotowe. Jaki nocnik wam w tym pomoże: prosty, z wyjmowanym wkładem, czy interaktywny, grający (są nawet modele z kierownicą!)? Oto kilka praktycznych porad od doświadczonych mam. Jak wybrać pierwszy nocnik? Im prostszy kształt nocnika, tym lepiej . Bez zakamarków, zagięć i trudno dostępnych miejsc. To ważne, jeśli chodzi o utrzymanie nocnika w czystości. Wygoda to podstawa! Podczas nauki nocnikowania bardzo przydatny jest nocnik turystyczny , który przydaje się w podróżach. Tak, to dodatkowy koszt, ale naprawdę zapewnia spokój i wygodę, zarówno rodzicom, jak i dziecku Często najlepiej sprawdzają się nocniki w kształcie siedziska (wygodna pozycja też ma znaczenie dla zdrowia...
Każde dziecko może w trochę innym czasie osiągać umiejętności potrzebne do nauki nocniczkowania . To dość indywidualna sprawa. Jednak wielu maluchów zdobywa je w podobnym czasie. Oto jak wygląda ten proces u większości małych dzieci: Półtoraroczne dziecko jest już na ogół świadome, że za chwilę zrobi kupkę: skupia się wtedy, często chowa w ustronne miejsce, napina mały brzuszek i... zabawnie marszczy przy tym buzię. Dwulatek zauważa, że zabrudził lub zmoczył pieluszkę. Są dzieci, które w takim przypadku same ją zdejmują i dokładnie oglądają to, co się w niej znajduje; są również takie, które zupełnie lekceważą ten fakt. Niektóre maluchy potrafią też chwilę wcześniej usiąść w pieluszce na nocnik lub sedes. Albo z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku sadzają na niego ulubioną lalkę lub misia. Trzylatek , o ile nie jest czymś bardzo zajęty, już całkiem wyraźnie czuje i rozpoznaje, że chce mu się siusiu. Informuje o tym rodzica lub sam biegnie do swojego nocnika. Metodą prób i błędów uczy się, jak długo może powstrzymywać się od oddania moczu, żeby się nie zsiusiać. Z uwagą ogląda też zawartość nocnika. Czterolatek potrafi już samodzielnie zdjąć spodenki czy spódniczkę (z gumką!) i majteczki, usiąść na nocniczku i spokojnie poczekać na wypróżnienie, nawet jeśli trwa to nieco dłużej. Podejmując próby pożegnania pieluszki, musisz pamiętać o tych uwarunkowaniach rozwojowych małego dziecka. Pierwsze wprawki Na pierwsze „nocniczkowe” zakupy warto zabrać malucha. Jest szansa, że szybciej się z nocnikiem zaprzyjaźni, jeśli sam go wybierze. Możesz też sama go kupić i potem z honorami podarować dziecku. Najlepiej, żeby był zwykły, bez pozytywki (niektóre dzieci się jej boją). Dla chłopca musi mieć osłonkę (nieco wyższą przednią ściankę) z przodu, by smyk nie obsiusiał podłogi. Przyda się nakładka...
