Jak oswoić dziecięce lęki?

Każde dziecko przeżywa chwile grozy, chwile prawdziwego, paraliżującego strachu, przed którym nawet najbardziej kochający rodzice nie są w stanie go uchronić . Mogą jednak sprawić, by sytuacje te nie zdarzały się często, a przede wszystkim, by malec umiał zapanować nad lękiem . Strach jest potrzebny Odczuwając go, dziecko uczy się , że nie wszystko mu wolno. Że istnieją pewne ograniczenia , których przekroczenie powoduje przykre następstwa. W takim strachu nie ma nic złego, przeciwnie, jest bardzo pomocny w prawidłowym rozpoznawaniu, co jest dobre, a co złe. Nie bagatelizuj obaw dziecka Zdarza się, że malec przejawia lęk, który wydaje się nam zupełnie nieuzasadniony. Zwykle rodzice starają się zlekceważyć sprawę, mówiąc dziecku, że nie ma się czego bać lub że boją się tylko “baby i beksy”. Nie wolno zaprzeczać uczuciom dziecka — apelują psychologowie. Nawet jeśli źródło lęku wydaje się nam absurdalne, to strach, jaki dziecko odczuwa, jest jak najbardziej prawdziwy. Warto sobie tu uświadomić, że powód strachu, który z naszego punktu widzenia jest nierozsądny, z perspektywy dziecka może mieć jak najbardziej racjonalne podstawy. Nie wiemy przecież, co przeżyło w trakcie porodu , zwłaszcza jeśli był ciężki, skomplikowany, lub przez cesarskie cięcie. Być może to właśnie tamte przeżycia sprawiają, że malec odczuwa strach w sytuacjach, które my uważamy za całkowicie bezpieczne. Nie powinniśmy więc uważać, że rozpieścimy niemowlę, jeśli za każdym razem, gdy pozornie bez powodu zapłacze, będziemy brali je na ręce, tulili i delikatnie kołysali. Maluszek potrzebuje ciepła mamy, bo tylko jej serdeczna bliskość skutecznie go uspokaja. Ale jeśli mama jest zirytowana lub zdenerwowana, niemowlę to wyczuje i jego strach się nasili .[CMS_PAGE_BREAK] Okaż zrozumienie To, co powinnaś dać swemu malcowi w chwili, gdy...

Małe dziecko głęboko przeżywa każdą emocję, nie tylko psychicznie, ale fizycznie. Jeśli odczuwa radość, klaszcze w dłonie, potrząsa główką – masz wrażenie, że całe promienieje. W chwili smutku jego płacz staje się niezwykle przejmujący, oddech przyspiesza, a ciało zaczyna drżeć. Z czasem przybywa sytuacji, w której dziecko przeżywa i okazuje rozmaite emocje. Jak je zrozumieć i jak pomóc maluchowi radzić sobie z tym, co czuje w najtrudniejszych momentach?  Spis treści: 1.  Emocje dziecka: jak je zrozumieć? Smutek Gniew Nieśmiałość Złość Wstyd Zazdrość 2.  Zabawy, które pomagają poznawać emocje 3. Co robić, gdy emocje biorą górę? 4.  Jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci? Emocje dziecka: jak je zrozumieć? Pierwszym objawem emocjonalnego zachowania u dziecka, z jakim już pewnie miałaś do czynienia, jest stan ogólnego podniecenia noworodka. Z czasem maluszek zaczyna okazywać zmieniające się w niezwykle szybkim tempie reakcje zadowolenie–niezadowolenie. Niemal natychmiast przechodzi z jednego stanu w drugi. Jego uczucia są skrajne, nie potrafi nad nimi zapanować. Nie rozumie, co się z nim dzieje. Równie silnie reaguje na błahe zdarzenia, jak na poważne sytuacje. Jego uwaga jest krótkotrwała i łatwo ją rozproszyć. Każdy maluch przeżywa właściwe dla swojego wieku problemy, napięcia i stresy. Aby się ich pozbyć: krzyczy, płacze, rzuca zabawkami czy ssie palec. Przyjrzyj się opisanym przez nas sytuacjom i zobacz, jak reagować, kiedy dziecko nie radzi sobie z emocjami. Smutek Piotruś ma 18 miesięcy. Po południu staje się nagle smutny. Nie chce dłużej się bawić i reaguje krzykiem na próby wyjścia na spacer – opowiada Ania. Małe dzieci są na ogół radośnie nastawione do życia. Jeśli popadają w smutek lub przygnębienie, mają swoje...

Są ruchliwe, mało przewidywalne, robią dużo hałasu – głośno szczekają lub kraczą, mogą mieć ostre pazurki, dziób i nieprzyjemny zapach – nic dziwnego, że dziecko czasem czuje przed nimi strach. Jeśli zauważysz, że maluch zamiast cieszyć się na widok pieska lub kotka, jest bliski płaczu, postaraj się mu pomóc. Nawet jeśli lęk wydaje ci się irracjonalny, zachowaj spokój. Nie bagatelizuj strachu i nie karz dziecka słowami: „Nie bądź tchórzem!”, ale też nie pozwól, by rządził on życiem malucha. Nie wiem, skąd się to bierze Uczucie strachu jest częste wśród dzieci. Maluchy boją się obcych, ciemności, rozłąki z rodzicami. To przejaw kolejnych etapów rozwoju, który nie powinien niepokoić. Strach mogą wywoływać też zwierzęta, zwykle węże lub pająki (ponoć lęk przed nimi jest zakodowany w genach, bo ułatwiał naszym przodkom przetrwanie). Ale zdarzają się dzieci, które sztywnieją na widok chomika, brzydzą się ptaków czy uciekają przed pieskiem. Strach bywa też przejawem żywej dziecięcej wyobraźni, warto więc starannie dobierać np. programy telewizyjne i oglądać je z dzieckiem, wyjaśniając, co dzieje się na ekranie. Ja go nie chcę pogłaskać Nie zmuszaj dziecka do głaskania psa czy kota. Nawet jeśli jest to znajome zwierzę. Nie każ zachwycać się puszystym futerkiem albo liczyć łatek. W ten sposób wywołasz odwrotny efekt – zamiast oswoić ze zwierzęciem, maluch zacznie się jeszcze bardziej bać. Okaż dziecku, że je rozumiesz i wspierasz. Poczuje się pewniej i nie będzie traktowało cię jak przeciwnika, który stoi po stronie tego straszliwego psa lub kota, a nie swojego dziecka. Im pewniej maluch będzie się przy tobie czuł, tym większą dasz mu szansę na przezwyciężenie jego lęków. Mamo, co ty mówisz? Zwracaj uwagę, w jaki sposób mówisz do dziecka, np. gdy odwiedzacie znajomych, których pies słynie z przyjaznego...