Tuż po porodzie

Pierwsze dni z dzieckiem spędzisz w szpitalu. Co Was tam czeka. Jakie rzeczy powinnaś ze sobą zabrać. Kto się zajmie dzieckiem, gdy będziesz zbyt zmęczona. Rozwiewamy wszystkie wątpliwości. Poród nie kończy się z chwilą, gdy dziecko przyjdzie na świat. Musisz jeszcze „urodzić” łożysko, a jeśli krocze zostało nacięte, znieść jego zszycie. Wcześniej nacieszysz się dzieckiem, przystawisz je do piersi. Przygotuj się jednak, że możecie osobno spędzić pierwsze dwie godziny (a po porodzie z użyciem kleszczy lub próżnociągu, gdy zostały w macicy resztki łożyska czy błon płodowych – nawet cztery). Oboje pod czujną opieką. Ty – położnej, ginekologa przyjmującego poród, anestezjologa (gdy miałaś znieczulenie). Dziecko – neonatologa, który zbada jego odruchy, oceni według skali Apgar, zważy, zmierzy. Położna założy dziecku bransoletkę z Twoim nazwiskiem (na rączkę, czasem i na nóżkę), owinie, położy w łóżeczku. Gdy lekarz uzna, że jesteście w dobrej kondycji, pojedziecie na oddział poporodowy. Pojedyncza sala dla Ciebie i noworodka czy raczej nie Sale są kilkuosobowe, będziesz więc razem z innymi mamami i ich pociechami. Może się to okazać nieocenionym wsparciem! Będziesz spokojniejsza, zostawiając dziecko pod opieką sąsiadki z łóżka obok, gdy pójdziesz do łazienki. Być możesz podpowie Ci ona, jak utulić płaczące maleństwo albo pomoże je przewinąć. Wspólne przeżycia zbliżają, a zawarte po porodzie znajomości są często początkiem przyjaźni. Świeżo upieczone mamy wymieniają się SMS-ami, e-mailami, spotykają się. To równie mocna więź jak ta, którą mężczyźni nawiązują w wojsku! Bywa jednak i tak, że obecność innych (podczas odwiedzin) jest tak męcząca, że pragniesz ciszy izolatki. Jeśli nie ma tłoku, nie powinno być przeszkód z przenosinami. Ale lepiej jeszcze przed porodem dowiedzieć się, ile...

  Jeśli dziecko urodziło się zdrowe, w pierwszych dwóch godzinach życia jest bardzo aktywne. Ma też silny odruch ssania. Jeśli więc i Ty, i maleństwo czujecie się dobrze, spróbuj je nakarmić. Nie ma pokarmu? U niektórych kobiet pojawia się jeszcze przed porodem. Jeśli jednak dziecko jest na świecie, a Ty wciąż nie masz pokarmu, koniecznie przystaw je do piersi. Mleko wytwarza się dzięki ssaniu: sygnał drogami nerwowymi biegnie do przysadki mózgowej, a we krwi pojawia się prolaktyna – hormon, od którego zależy wytwarzanie pokarmu. Na pierwsze karmienie maluszkowi wystarczy niewiele: tyle, ile zmieści się na łyżeczce od herbaty. Ważne jest jednak, żebyś od początku dobrze przystawiała dziecko do piersi. Tak, by było wam wygodnie, a maluszek prawidłowo ssał i mógł najeść się do syta. Jak to zrobić? Krok po kroku W pierwszych dniach po porodzie specjaliści polecają – jako najwygodniejsze dla mamy – karmienie na leżąco. Połóż się na boku, oprzyj głowę na poduszkach. Maleństwo powinno leżeć na boczku, zwrócone w Twoją stronę (brzuch do brzucha). Jego główka niech spoczywa w zgięciu Twojego łokcia, a przedramieniem podeprzyj plecki malucha. Buzia dziecka powinna znajdować się na poziomie Twoich piersi, byś nie musiała nachylać się do maleństwa. Drugą ręką podtrzymaj pierś: czterema palcami od dołu, a kciukiem – od góry. Dotknij brodawką ust dziecka i delikatnie je połaskocz. Gdy maluszek otworzy buzię (a zrobi to na pewno, bo ma tzw. odruch szukania), ramieniem przytul go mocno do siebie. Uwaga! Zawsze przysuwaj dziecko do piersi, nie zaś odwrotnie: pierś do maluszka! Maleństwo powinno uchwycić brodawkę wraz z dużą częścią otoczki. Ma przy tym wywinięte wargi. Gdy ssie, słychać wyraźne odgłosy przełykania, które przypominają postękiwanie. Nie martw się, to wcale nie oznacza, że szkrab się męczy. Jeśli widzisz, że...

Od 2011 roku w całej Polsce obowiązują   nowe standardy opieki w czasie ciąży, porodu i pierwszych sześciu tygodni po urodzeniu dziecka. Zostały zapisane w formie rozporządzenia ministra zdrowia, a to znaczy, że obowiązują każdy szpital oraz każdą osobę prowadzącą ciążę i sprawującą opiekę nad mamą oraz nad noworodkiem. Każdą, która ma podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia. W niektórych szpitalach prawa pacjentek były już wcześniej przestrzegane, w niektórych z ich realizacją nadal mogą być pewne problemy. Dużo zależy od tego, na ile znasz swoje prawa i będziesz wymagać, by były respektowane. Jesteś w ciąży? Musisz to wiedzieć! Prawo do pełnej i kompleksowej opieki Od początku ciąży do końca okresu połogu (czyli sześć tygodni po urodzeniu dziecka) powinnaś być objęta pełną i kompleksową opieką. Plan ciąży i porodu. Jeśli ciąża przebiega prawidłowo, cały czas może ją prowadzić nie tylko ginekolog, ale także położna (bo ciąża nie jest patologią i nie musi być „leczona”). Położna skieruje cię na wizytę do ginekologa przed 10. tygodniem, a także wtedy, gdy cokolwiek ją zaniepokoi. Ma ona też prawo zlecić ci wszystkie badania (np. morfologię, USG). Jeśli położna pracuje w przychodni, która ma kontrakt z NFZ i te badania są w niej wykonywane, nie musisz za nie płacić. Jeśli trzeba je zrobić w innej placówce, poproś lekarza rodzinnego o przepisanie skierowania. Już w pierwszych tygodniach osoba prowadząca ciążę powie ci, jakie objawy są prawidłowe, a jakie nie, i co wtedy robić. Wspólnie ustalicie tzw. plan opieki prenatalnej i plan porodu . Osoba prowadząca omówi z tobą poszczególne etapy porodu , powie, jak opiekować się noworodkiem, i zachęci cię do karmienia piersią. Jeśli tak się nie dzieje – poproś o to. Powołaj się na przepisy! Badania. Nowością jest to, że zaproponowane ci...