Apel zmęczonej matki do męża: Nie oczekuję wiele. Doceń mnie

Kim jest Matka po Godzinach w godzinach pracy?  Pracuję w agencji reklamowej, ale nie jestem z wykształcenia grafikiem, nad czym ubolewam. W pracy też nie rysuję.  Ale sprzedajesz swoje rysunki na koszulkach. Czyli, oprócz pracy i bycia matką, próbujesz robić coś jeszcze. Tak, kiedyś dużo rysowałam, dla siebie. Potem z jakichś powodów przestałam, pojawiły się dzieci, praca, nie miałam na to czasu. Ale w pewnym momencie obiecałam sobie, że wrócę do którejś ze swoich starych pasji. I na początku stycznia 2014 r. zaczęłam rysować. Miałam mnóstwo pomysłów na inne rzeczy, ale zaczęłam rysować o tym, że chciałabym rysować, ale mi nie wychodzi, bo nie mam czasu, bo jestem zmęczona... i to chwyciło.  Wtedy zaczęłam rysować więcej o tym, że nie ogarniam, nie mam czasu. Nawet nie musiałam szukać pomysłów na rysunki - one są niewyczerpane, te sytuacje z dziećmi się dzieją cały czas.  Przeglądając twoje rysunki, zauważyłam, że nie pojawia się tam żaden mężczyzna. Dlaczego?   Dostaję czasami takie pytania, a nawet zarzuty w komentarzach pod rysunkami na moim blogu Matka Po Godzinach . Ale na początku było tak, że to ja fizycznie byłam z dziećmi - najpierw na urlopie macierzyńskim , potem wychowawczym. Mój mąż wtedy dużo pracował, więc go nie było. Nie dlatego, że nie chciał, bo bardzo chciał. Więc zaczęłam rysować, że go nie ma - i tak już zostało. W rysunkach jest nieobecny, ale w życiu moich dzieci na szczęście jest obecny. Wiele sytuacji, które przydarzają się mojej bohaterce, w rzeczywistości przydarzają się jemu.   Myślałam, żeby to odkręcić, bo ten mężczyzna - mój mąż - fizycznie jest u nas w domu i teraz dużo zajmuje się dziećmi. Ale nie wprowadzam męskiej postaci, bo po pierwsze tak sobie na początku założyłam, a po drugie wydaje mi się, że wciąż częściej jest tak, że to kobieta...

Definicja mojego stylu rodzicielstwa jest prosta. Na co dzień staram się dbać o zdrowe odżywianie dzieci, zapewniać edukacyjne rozrywki, stymulować ich rozwój przez zabawę. Są jednak dni, gdy cały mój misterny plan trafia szlag np. wtedy, gdy dzieci są chore lub gdy sama mam gorączkę, gdy padam ze zmęczenia itp. W takie dni włączam dzieciom bajki w telewizji i daję w rękę parówkę. Czy jestem złą matką ? Nie sądzę. Oto mój mały przewodnik po stylu rodzicielskim zwanym przeze mnie " przetrwanie ". Zdrowa żywność – czasem o niej zapominam 5 posiłków dziennie, koniecznie zawierających warzywa i owoce – tak staram się trzymać tej zasady, ale... Lody, lizaki i parówki czasem trafiają w ręce moich dzieci. Oczywiście twarożek z rzodkiewką byłby lepszym śniadaniem, niż podgrzany na szybko tost - nie mam jednak wyrzutów sumienia, gdy czasem daję sobie luz i nie spinam się, by walczyć o tytuł "Królowej Zdrowej Żywności". Nauka samodzielnego spania w łóżku – czasem odpuszczam W pierwszych miesiącach dzieci spały z nami. Gdy córka miała 2,5 roku rozpoczęła się nauka spania w oddzielnym pokoju . Jaki przyniosła rezultat? Najczęściej dzieci śpią u siebie w łóżkach, ale czasem zdarza się, że budzi mnie w nocy kopniak w bok lub dziecięce chrapanie. Nie odnoszę córek do ich łóżeczek, bo... nie mam na to siły . Pozwalam więc wtedy spać im z nami i myślę, że nie ma w tym nic złego.  Dopóki nie marznie lub nie spływa potem odpuściłam walkę o ubieranie Szafa mojej córki pełna jest modnych (według mnie) ubranek. Uwielbiam, gdy ma kolorystycznie dopasowane rajstopki do sukienki i spinek do włosów, ale ... moje dziecko ma własny pogląd na modę. Najlepsza okazuje się stara, tania koszulka z lumpeksu i o rozmiar za duże leginsy. Do tego obowiązkowo spódniczka tutu najlepiej również do snu. Nie próbuję...

Dlaczego my, mamy, jesteśmy zmęczone, ciągle w biegu, nie mamy chwili na złapanie oddechu? „Chcemy wszystko robić jednocześnie. To nas gubi. Byłoby nam dużo łatwiej, gdybyśmy nie miały wobec siebie tak wielkich oczekiwań i robiły różne rzeczy w swoim tempie” – mówi Kinga Ślużyńska, psycholog, life coach, psychoterapeuta . A czy można inaczej? Sprawdź. My, matki, żyjemy chyba tylko dzięki kawie. W ciągłym biegu! Jak my dajemy sobie w ogóle radę? Czasem mam wrażenie, że ostatkiem sił, szczególnie wtedy, gdy kobieta ma na sobie obowiązków za 2-3 etaty. Ogrom zadań, które kobiety na siebie biorą, bywa porażający. Potem ledwo się z tym wyrabiają, pracują w weekendy, siedzą po nocach, kosztem np. snu, randki z mężem czy wypoczynku.  Znak naszych czasów, czy tak było zawsze? Nasze matki też tak goniły ostatkiem sił? Wydaje mi się, że kiedyś mieliśmy większą pomoc rodziny, mieszkaliśmy bliżej siebie, częściej korzystaliśmy z pomocy babci, sąsiadów, koleżanek, nie było komputerów, smartfonów, nie zabieraliśmy pracy do domu. Ale czy kiedyś kobiety miały lżej i były bardziej wypoczęte? Trudno powiedzieć. W dzisiejszym świecie jest na pewno więcej oczekiwań, jakie my kobiety chcemy spełniać np. określonego wzorca macierzyństwa, perfekcyjnej pani domu.  Chcemy dobrze pełnić swoje role, a nawet kilka na raz i to na 100 proc. Rozmawiając z kobietami słyszę, jak bardzo chcą robić karierę, być dobrą żoną, doskonałą matką... One nie tylko chcą pracować, chcą robić coś wyjątkowego, z pasją, mieć osiągnięcia. I jeszcze chcą to jednocześnie godzić z opieką nad małymi dziećmi. Niestety nie da się wszystkiego robić na raz, na 100 proc. i jeszcze być przy tym wypoczętą. To, że tak wiele od siebie oczekujemy, budzi dużo napięcia– już od tego można poczuć się zmęczonym!  Skąd bierze się ta presja? Z...