Jak wiadomo, najtrudniejszy jest pierwszy raz. Jeśli nie miałeś dotąd okazji zajmować się kaszlącym i gorączkującym dzieckiem, masz pewnie tremę, ale przecież nie święci garnki lepią. Oto 11 rad, które ułatwią ci zadanie:
Poproś lekarza o instrukcje i pytaj o wszystko, co chcesz wiedzieć. Jakich objawów możesz się spodziewać, a co powinno cię postawić na równe nogi? Co musisz wtedy zrobić? W jaki sposób podać przepisane leki – przed jedzeniem czy po, wszystkie naraz czy osobno? (Przeczytaj ulotki!).
Jeśli nie, zorganizuj sobie pomoc: poproś o przysługę sąsiadkę, kolegę... Dziecko nie może przecież zostać samo nawet na pięć minut. Jeśli nie ma kto skoczyć do apteki, poproś o pomoc firmę taksówkarską.
Zapisz dawki i godziny podawania leków. Taka rozpiska przyda ci się, gdy jest ich sporo, a ty po nocy spędzonej na czuwaniu nad gorączkującym dzieckiem nie jesteś w szczytowej formie. Notuj też temperaturę malucha.
Dzieci bywają sprytne i radzą sobie z różnymi zabezpieczeniami. Gdy obsłużą się same, robi się naprawdę groźnie.
Pękająca głowa, zatkany nos, ból uszu – nawet dorosłym trudno to znieść. Dlatego regularnie czyść dziecku nos, obniżaj temperaturę i rób to, co zalecił ci lekarz.
Zbijaj temperaturę, kiedy dojdzie do 38,5 stopni C. Zwracaj uwagę na samopoczucie dziecka.
Odświeżony i przebrany w czystą piżamę poczuje się lepiej.
Cały obiad pewnie nie przejdzie mu przez gardło. Przyrządź coś lekkiego i niedrażniącego gardła (np. purée z ziemniaków), by nie miał pustego brzuszka.
To bardzo ważne, zwłaszcza jeśli ma wysoką gorączkę. Nie wolno dopuścić do odwodnienia.
Chory malec nie powinien biegać po mieszkaniu ani forsować się w żaden inny sposób. Jeśli ma wysoką gorączkę, nie ma na to najmniejszej ochoty. Problem na ogół zaczyna się, gdy temperatura spada. Zakaz biegania nie oznacza jednak, że trzeba więzić dziecko w łóżku. Załóż mu ciepłe skarpety i pozwól na spokojną zabawę na dywanie. To lepsze niż nieustanne zmiany typu ciepła kołdra – chłodna podłoga. Jeśli lekarz kazał dziecku leżeć, postaraj się jakoś mu to osłodzić: opowiedz coś ciekawego, puść kreskówkę, przeobraź łóżko w tratwę albo nawet zapakuj się do niego wraz z maluchem.
Chore dziecko marudzi, jęczy, popłakuje... Trzymaj nerwy na wodzy i postaraj się jakoś mu pomóc. Często zwykłe sztuczki na poprawienie nastroju, np. śmieszne miny, mogą nie zadziałać. Musisz więc znaleźć inne sposoby. Może uspokoi malucha kołysanka albo czytanie bajki? Albo kołysanie w ramionach i szeptanie: „Ciiii, już dobrze, kotku”?
Zobacz też:
Dziecko po raz pierwszy właśnie w przedszkolu na tak dużą skalę spotyka się z różnymi nieznanymi zarazkami. Torpedują one mały organizm i w ten sposób dochodzi do chorób. Ale to właśnie dzięki nim przedszkolak ma szansę wyrobić własną odporność. Oto kilka dolegliwości, które w pierwszym roku przedszkola przytrafiają się najczęściej. 1. Przeziębienie przedszkolaka Dziecko kicha i kaszle, ma kiepski humor, cieknie mu z nosa, boli je gardło, ale nie ma zbyt wysokiej temperatury (około 37-38C). Przeziębienia nie leczy się antybiotykiem, wystarczy dziecko zatrzymać na kilka dni w domu. Zlikwiduj katar . Udrożnij zatkany nos, bo przedłużający się katar może doprowadzić do poważniejszej choroby, np. zapalenia uszu czy oskrzeli. Użyj w tym celu kropli z soli fizjologicznej albo zrób dziecku inhalację z soli kuchennej (łyżka na 2 litry ciepłej wody). Nawilżaj. Pamiętaj, by powietrze w mieszkaniu nie było suche, a dziecko często piło (to rozrzedza wydzielinę, której w ten sposób łatwiej się pozbyć). Po konsultacji z lekarzem można też podać syrop na kaszel . 2. Grypa u przedszkolaka Gdy dziecko skarży się na bóle mięśni i stawów, prawdopodobnie masz do czynienia z grypą. Dziecko podczas choroby, która trwa zazwyczaj 5-7 dni jest osłabione i osowiałe. Ma także wysoką gorączkę . Obniżaj temperaturę. Podawaj dziecku paracetamol lub ibuprofen. Taki lek pomoże też złagodzić bóle mięśni. Jeśli w ciągu 48 godzin, mimo podawania leków przeciwgorączkowych, wysoka temperatura nie ustępuje, koniecznie wezwij lekarza. Sprawdź też: leki na gorączkę Dawaj dużo pić. Zwłaszcza jeśli przedszkolak wymiotuje lub ma biegunkę (to częsty objaw grypy u dzieci). Możesz też podać płyn nawadniający (kupisz go bez recepty w aptece). Zadbaj o wypoczynek. Gorączka i bóle mięśni wyczerpują. Dlatego chory na grypę przedszkolak powinien dużo...
Gorączka w ciąży oznacza, że twój organizm próbuje się uporać z rozwijającą się infekcją. Wzrost temperatury jest zwykle pozytywnym objawem. Wyższa ciepłota ciała pomaga układowi odpornościowemu w pokonywaniu chorobotwórczych wirusów czy bakterii. Niestety, gorączka w ciąży może też być źródłem kłopotów. Zobacz, co musisz o niej wiedzieć i jak ją zbijać. Spis treści: Gorączka w ciąży Normy temperatury w ciąży Gorączka w ciąży - przyczyny Stan podgorączkowy w ciąży - o czym świadczy? Co na gorączkę w ciąży? Leki na gorączkę w ciąży Gorączka w ciąży - kiedy do lekarza? Dlaczego gorączka w ciąży może być niebezpieczna? Gorączka w ciąży Gorączka w ciąży, szczególnie utrzymująca się przez dłuższy czas, jest szczególnie niebezpieczna w 1 trymestrze ciąży, gdy kształtują się organy dziecka. O gorączce mówimy przy temperaturze przekraczającej 38,5 stopnia Celsjusza i taki wynik wymaga zbijania gorączki w dozwolony w ciąży sposób (patrz niżej). Jeśli pojawi się gorączka w ciąży, jest to sygnał, że organizm kobiety prawdopodobnie zaatakowały wirusy lub bakterie. Odporność w czasie ciąży jest obniżona, a kobieta jest bardziej narażona na różnego rodzaju infekcje. Jeśli wyższa temperatura w ciąży utrzymuje się przez kilka dni, zaczyna rosnąć lub towarzyszą jej inne niepokojące objawy (nawet jeśli nie jest wysoka), koniecznie wybierz się do lekarza, który ustali jej przyczynę i zaleci odpowiednie leczenie. Normy temperatury w ciąży Ciało kobiety podczas ciąży charakteryzuje się większym metabolizmem i wydziela więcej ciepła. Zmienia się więc temperatura ciała u przyszłej mamy. U kobiet w ciąży podnosi się ona o ok. 0,5 stopnia. Normy temperatury w ciąży: Prawidłowa temperatura - do 37,5 stopnia Stan podgorączkowy - między 37,6 a 38,5...
Katar u noworodka lub zatkany nosek to problem, który bardzo często pojawia się u dzieci zaraz po urodzeniu. Przystawiasz noworodka do piersi, on ssie, ale denerwuje się, bo w nosie ciągle coś mu furkocze. Katar? Niekoniecznie. To najprawdopodobniej tylko pozostałości wód płodowych , które trafiają również do noska. Na pewno lekarz zaraz po porodzie odsączył wydzielinę, ale jej resztki mogą jeszcze zalegać. Często znajdują się w niej złuszczone nabłonki. Dziecko, kichając, oczyszcza sobie z nich nos. Zatkany nosek nie jest wtedy objawem choroby, ale wydzielina może przeszkadzać dziecku w ssaniu piersi i spaniu. Często też katar u noworodka mylimy z sapką. Katar u noworodka: 1. Sapka 2. Katar 3. Czyszczenie nosa 4. Kiedy do lekarza 5. Katar i gorączka wstaw_reklame('ad_srodtekst_01') Różnice między sapką a katarem u noworodka Sapka to obrzęk błony śluzowej nosa – nosek jest przytkany, ale nie ma w nim wydzieliny. Dla niemowlęcia to problem, bo żeby chronić się przed zanieczyszczeniami, wirusami, bakteriami, musi mieć drożny nosek. To szczególnie ważne u noworodka, bo nie potrafi on oddychać buzią. Poniżej różnice miedzy katarem u noworodka a sapką – pomogą ci je rozpoznać. Sapka Katar świstanie, furkotanie śluzowa wydzielina z noska chrumkanie, chrapanie kichanie problemy z oddychaniem problemy z oddychaniem problemy ze ssaniem problemy ze ssaniem problemy ze snem problemy ze snem i płaczliwość Wypróbuj nasze sposoby na sapkę : Nawilżaj nos noworodka. Zapuść do każdej dziurki po kropli soli fizjologicznej. Oklep dziecku plecki. Wietrz mieszkanie, w którym przebywa noworodek. Temperatura nie powinna przekraczać 21 st. C. Jeśli jest wyższa, przykręć kaloryfery. Nawilżaj powietrze (ale nie...
