Skąd dziecko wie, że je kochasz?

Pierwsze miesiące życia dziecka to cenny kapitał na przyszłość Kiedy dziecko przychodzi na świat, jest całkowicie uzależnione od mamy i taty. Niepokoi się, że mogłoby nie dostać tego, czego potrzebuje, bo wie, że samo sobie nie poradzi. Troskliwa opieka działa na nie kojąco. Daje mu poczucie bezpieczeństwa, buduje jego zaufanie do świata i ludzi. Niemowlę, które wie, że jest całkowicie zdane na innych, może się czuć albo bardzo bezradne, albo bardzo ważne. Gdy je pieścisz, podziwiasz, rozumiesz i akceptujesz, zaczyna uważać się za osobę godną zainteresowania. Mniej niepokoi się swoją zależnością od rodziców, lepiej radzi sobie ze stresem. W ten sposób także zaszczepiasz w dziecku poczucie wartości i zdrowej miłości do samego siebie. Dajesz mu zastrzyk pozytywnej energii, która pozwala rozwinąć skrzydła: rosnąć, poznawać świat, stawać się samodzielnym, odważnym, pewnym siebie. Gdy we wczesnym dzieciństwie zabraknie akceptacji i bezwarunkowej miłości, dziecko wciąż będzie tego szukać w dalszych latach życia. Mama uczy dziecko ufności Twoje 3-letnie dziecko nie uśmiechałoby się do ciebie tak często, nie podbiegało radośnie do dzieci na spacerze w parku, gdyby nie nauczyło się od ciebie ufności. Naturalną potrzebę bycia z innymi, z jaką przychodzimy na świat, można rozwinąć lub osłabić. Małe dziecko jest bardzo wrażliwe na to, czy mama jest z nim w kontakcie, czy przeciwnie – pozostaje uczuciowo „nieobecna”. Spojrzenia, uśmiechy, grymasy twojego niemowlęcia to emocjonalny odpowiednik wyciągnięcia do ciebie rąk. Często nie chodzi mu o to, żebyś go przytuliła albo karmiła, ale po prostu z nim pobyła. Dziecko szybko uczy się, że kontakt z innymi osobami jest źródłem radości. Ale kiedy jesteś przygnębiona lub zła, trudno jest ci dostroić się emocjonalnie do dziecka. Jeśli taka sytuacja często się powtarza, przestaje cię ono zaczepiać....

Dla swojego smyka jesteś najlepszą mamą pod słońcem . Co nie znaczy, że nie możesz czegoś zmienić... A pomoże ci to odkryć nasz test . Kto wie, może okaże się, że powinnaś... częściej chodzić z koleżankami do kina? Niemal każda z nas raz na jakiś czas dochodzi do wniosku, że mogłaby być lepszą mamą. Taką zawsze uśmiechniętą, cierpliwą, wyrozumiałą, otwartą, zawsze chętną do zabawy... Po prostu mamą idealną . Tylko że ideałów nie ma! A jakie jest prawdziwe życie? Jak najczęściej się zachowujemy jako mamy? Oto kilka typowych sytuacji. Zaznacz, jak najczęściej reagujesz. Nie ma odpowiedzi dobrych i złych. Są tylko prawdziwe. I pamiętaj, że to zabawa! Choć i tu może kryć się ziarenko prawdy :-) 1. W każdym domu jest masa czynności, które trzeba zrobić (np. sprzątanie). Do tego dochodzi jeszcze opieka nad dzieckiem. Ile czasu na nią przeznaczasz? (D) Poświęcasz dziecku cały swój czas, lecz często boisz się, że robisz to w niedostatecznie dobry sposób. Więc wieczorami czytasz książki o zabawach dziecięcych, aby rano być świetnie przygotowana do kolejnego trudnego dnia. (A) Czynności domowe wykonujesz, gdy maluch śpi, a z nim spędzasz pozostały czas. (F) Część czasu poświęcasz malcowi, ale uważasz, że w zasadzie powinien zajmować się sam sobą. (C) Właściwie to wolisz, gdy dzieckiem opiekuje się babcia. Nie masz pomysłów na zabawy, trudno jest ci się przekonać do kolejnej gry z maluchem w zielone. (E) Dzieckiem na ogół zajmuje się niania albo babcia. Twój czas z nim spędzany to zwykle kilkadziesiąt minut dziennie. (B) Część czynności wykonujesz, gdy szkrab śpi, część zaś robisz razem z nim. Nie zapominasz też o chwili dla siebie, i to niekoniecznie w czasie drzemki maleństwa. 2. Twój szkrab na placu zabaw chce się pobawić zabawką innego malucha. (E) Nie masz czasu na zajmowanie się takimi drobiazgami jak ułatwianie...

Doskonale wie, czego chce, ale potrafi również zaakceptować zdanie innych. Lubi nowe wyzwania, choć jeszcze ciągle najlepszym miejscem pod słońcem są dla niego ramiona rodziców. Tak właśnie wygląda pewny siebie dwulatek . Twoje dziecko także może nim zostać. Jak to zrobić? Oto kilka wskazówek. Kochaj dziecko z całych sił Tak to już jest, że pewność siebie nierozerwalnie jest związana z miłością. Jeśli ją okazujesz dziecku, mówisz tym samym: jesteś kimś bardzo ważnym i wartym kochania. W ten sposób dziecko uczy się kochać siebie , zaczyna lubić swoje cechy i je akceptować. Dzięki temu w tym nowym dla niego świecie czuje się bezpiecznie. A to poczucie pozwala mu nie bać się nowych wyzwań (np. stawiania pierwszych kroczków , jazdy na rowerku itp.). Miłość warto (i trzeba!) okazywać dziecku na różne sposoby. Nie wystarczy tylko mówić, jak bardzo się kocha. Potrzebne są również czułe gesty, przytulanie, wspólne śmiechy i wygłupy podczas zabawy. Potrzebna jest w odpowiednich momentach uwaga, którą rodzice skupiają na dziecku w stu procentach. Dlatego mów, jak bardzo kochasz, przytulaj, baw się z dzieckiem, śmiej i nie zostawiaj go samemu sobie, gdy płacze (nawet gdybyś była na niego zła czy zmęczona jego zachowaniem). Bądź oparciem dla dziecka Dziecko, które może zawsze na ciebie liczyć , czuje się pewniej i bezpieczniej. Łatwiej mu wtedy podejmować się nowych zadań, bo wie, że w razie trudności przyjdziesz mu z pomocą: pokażesz, jak włożyć klocek do pudełka i co zrobić, gdy dokuczają koledzy w piaskownicy. Pamiętaj, że dziecko oparcie znajduje nie tylko w słowach otuchy, ale także w ciepłej atmosferze. Twoje dziecko na pewno bardzo lubi, gdy przytulasz się do swojego męża, bo wtedy czuje, że jest częścią kochającej się rodziny. Łatwiej mu wtedy nabrać pewności siebie , bo dom jest jego ostoją. Pozwól dziecku na eksperymenty...