Urodzone w dobrej formie dziecko zwykle dostaje 8-10 punktów w skali Apgar, ma różową skórę, regularnie oddycha, czasem głośno płacze. Szybko ląduje na brzuchu mamy i w niedługim czasie próbuje ssać pierś. Nie wszystkie maluszki mają tyle szczęście, by zaczynać podróż przez życie w tak świetnym stanie. Niektóre rodzą się w zamartwicy. Sprawdzamy, co to oznacza i jakie skutki może przynieść.
Zamartwica (asfiksja) to stan zagrażający życiu dziecka. Noworodki, które rodzą się w zamartwicy, otrzymują 4 lub mniej punktów w skali Apgar (najwyższa ocena wynosi 10 pkt). Mają słabsze tętno (lub nie jest wyczuwalne wcale), ich skóra jest blada, nie występują odruchy noworodkowe. Wymagają pilnej specjalistycznej pomocy lekarskiej, a czasem nawet reanimacji.
O zamartwicy mówimy, gdy dziecko rodzi się niedotlenione. Do tego stanu może dojść podczas samego porodu (zamartwica urodzeniowa) albo w końcówce ciąży (zamartwica wewnątrzłonowa). Przyczyny, które prowadzą do wystąpienia zamartwicy, mogą być różne:
Skutki niedotlenienia dziecka mogą być różne. Jeśli trwa długo, jego konsekwencje są odczuwane przez całe życie. Następstwem zamartwicy bywa: mózgowe porażenie dziecięce, upośledzenie umysłowe lub padaczka. Ciężka zamartwica może doprowadzić nawet do śmierci dziecka. Na szczęście nie zawsze jest tak groźnie. Krótkie niedotlenienie w trakcie porodu zdarza się dosyć często. Jeśli stan noworodka szybko poprawia się w pierwszych 10 minutach, dziecko zwykle rozwija się prawidłowo i pod względem intelektualnym, i fizycznym.
Wszystkie noworodki są uważnie badane po przyjściu na świat. Te, które na starcie przeżywają kłopoty, zostają otoczone specjalistyczną pomocą. Noworodki z zamartwicą mogą wymagać podania tlenu, masażu serca. Jeśli tuż po narodzinach maluszek otrzymał niską ocenę w skali Apgar, a w kolejnych minutach (badanie Apgar powtarza się w 1, 3, 5 i 10 min) jego stan się poprawia dzięki zastosowanym procedurom, to znak, że nie doszło do nieodwracalnych zmian w mózgu. Noworodkom urodzonym w zamartwicy wykonuje się w pierwszych tygodniach życia badania, które pomogą zdiagnozować ich formę (m.in. USG przezciemiączkowe, echo serca).
Zobacz też:
Waga dziecka w 1. miesiącu życia Punktem wyjścia do oceny wagi dziecka będzie jego waga urodzeniowa. W pierwszym tygodniu życia noworodek traci na wadze nawet do 10 proc. wyjściowej masy ciała i jest to zjawisko fizjologiczne. W ten sposób dziecko pozbywa się płynów ustrojowych nagromadzonych przez okres życia płodowego. Dziecko powinno odzyskać wagę urodzeniową po ok. 2 tygodniach od porodu. Może ją nawet nieco przekroczyć. Na tym etapie dziecko powinno przybierać ok 25-30 g dziennie lub 120-220 g na tydzień. Między 2 a 3 tygodniem życia możesz się spodziewać pierwszego tzw. skoku wzrostu. Jest to moment, w którym dziecko intensywnie rośnie i ma wilczy apetyt. Taki stan może utrzymywać się do 2 tygodni, po czym sytuacja wraca do normy. Waga urodzeniowa Przez pierwsze miesiące życia punktem wyjścia do oceny wagi dziecka będzie jego waga urodzeniowa. Średnia waga dziecka urodzonego w terminie to 3,5 kg, przy czym w szerokiej normie mieszczą się niemowlęta ważące od 2,7 kg do 4,5 kg (taką wagę ma 90 proc. noworodków). Waga nie ma wpływu na ocenę dziecka w skali Apgar. Za normę uznaje się wagę (i wzrost) dziecka mieszczącą się między 25 a 75 centylem . Norma rozszerzona to zakres 10-90 centyl. Dzieci poniżej 10 i powyżej 90 centyla mogą mieć odpowiednio: niedowagę lub nadwagę. Niedowaga u dziecka Dzieci lżejsze niż 2, 5 kg rodzą zazwyczaj mamy, które w ciąży palą, nieprawidłowo się odżywiają lub o zaburzonej pracy łożyska. Także dzieci z ciąży mnogiej są mniejsze niż urodzone pojedynczo, a dolną granicą prawidłowej wagi jest dla nich 2,2 kg. Jednak same te wyżej wymienione powody niskiej masy urodzeniowej nie świadczą o niedowadze. Dzieci o niskiej wadze urodzeniowej mogą prawidłowo przybierać na wadze, chociaż prawdopodobnie będą mniejsze niż rówieśnicy, którzy urodzili się w wagowej normie . Nadwaga u...
Miałam 22 lata, przeprowadziłam się do chłopaka, którego poznałam przez internet. Mieszkaliśmy ze sobą cztery miesiące i stało się. Dziewczyna, która nie mogła mieć dzieci (podejrzenie zespołu policystycznych jajników - PCOS), zaszła w ciążę. Ciąża przebiegała bardzo dobrze, jedynie lekarz prowadzący ciążę uważał, że płód jest za mały . Robili mi przepływy, ale wszystko było ok. Mimo to przejmowałam się tym, że dzieciątko jest za malutkie, że ma mały brzuszek, krótki kręgosłup... Zresztą, ja też nie czułam się najlepiej – miałam straszne bóle kręgosłupa , piersi. Pojawiły się też (standardowo, jak u wszystkich kobiet) rozstępy na ciele. Czułam niepokój Zbliżał się termin porodu , który był wyznaczony na 8 marca. Dwa dni przed tym terminem wybrałam się do mojego lekarza, by upewnić się, czy wszystko jest ok. Poszłam w ramach kasy chorych, mimo że przez całą ciążę chodziłam do niego prywatnie. Nie zbadał mnie , powiedział, że jeśli nie urodzę do 12 marca, mam do niego przyjść... oczywiście na prywatną wizytę. Wróciłam do domu. 8 marca nie mogłam spać z powodu niepokoju: nie czułam ruchów dziecka , mimo że masowałam brzuch przez całą noc. Nad ranem mój mąż postanowił zawieźć mnie do szpitala. Intuicja podpowiadał mi, że dzieje się coś złego. Nie myliłam się. W szpitalu W szpitalu podłączyli mnie pod KTG, później zrobili badanie USG . Okazało się, że moje dziecko nie ruszało się, tętno zanikało, a serce ledwo biło... Myślałam, że umrę z rozpaczy. Strasznie płakałam i bałam się. W ciągu 5 minut byłam już na sali operacyjnej przygotowana do cesarskiego cięcia . Po 40 minutach było już po wszystkim. Moja córka była bardzo słaba – w pierwszych minutach życia dostała 2 punkty w skali Apgar, a po 10 minutach – 9 punktów. Mała miała zapalenie płuc, problemy z oddychaniem – trzeba...
Palenie w ciąży jest szkodliwe dla dziecka – udowodniono to w szeregu badań. Szkodliwe jest nie tylko czynne palenie papierosów przez matkę, ale również bierne palenie, czyli narażenie na dym tytoniowy, gdy ciężarna przebywa w towarzystwie palących osób. Wyjaśniamy, jakie skutki w organizmie dziecka powoduje kontakt z dymem papierosowym w okresie życia płodowego i obalamy najczęstsze mity dotyczące rzucania palenia w ciąży. Spis treści: Czy można palić na początku ciąży? Sporadyczne palenie w ciąży Palenie w ciąży a rozwój dziecka: skutki Rzucanie palenia w ciąży Jak przestać palić w ciąży? Czy można palić na początku ciąży? Często słyszy się opinie, że papierosy palone na samym początku ciąży nie zagrażają dziecku tak bardzo jak w II lub III trymestrze. Lekarze są jednak zgodni: to absolutna nieprawda. Nikotyna na każdym etapie ciąży i w każdej dawce wpływa negatywnie na rozwój płodu (podobnie jak inne substancje zawarte w papierosach). Nie da się zatem określić, kiedy palenie w ciąży szkodzi najbardziej, ponieważ ma ono zawsze tak samo destrukcyjny wpływ na ciężarną i jej dziecko. Jeśli palisz papierosy i planujesz ciążę, porozmawiaj o wpływie palenia na rozwój płodu i ciążę ze swoim lekarzem. Odstawienie papierosów będzie konieczne. Sporadyczne palenie w ciąży Sporadycznego palenia w ciąży nie można uznać za bezpieczne. Choć każdy papieros mniej to niewątpliwie korzyść dla rozwijającego się płodu, to jednocześnie każdy wypalony przez ciężarną papieros to większe ryzyko problemów z ciążą. Palenie zmienia bowiem sposób funkcjonowania organizmu przyszłej mamy, a tym samym wpływa na płód. Podobnie jest z biernym paleniem, które tylko w niewielkim stopniu różni się od czynnego palenia jeśli bierzemy pod uwagę zdrowie matki i...
