Przysłowia o mamie: aforyzmy i powiedzenia o matce [DO DRUKU]

"A nie mówiłam...?" - ile razy usłyszałaś to od swojej mamy? A ile razy ty, gdy ona powiedziała: „A nie mówiłam?”, obiecałaś sobie, że nigdy nie będziesz taka jak ona? Scena pierwsza: trzydziestoparoletnia mama dwóch dziewczynek dzwoni do rodzinnego domu. Modli się, by odebrał tata, a nie mama. Bo gdy z nią rozmawia, natychmiast się denerwuje. – Krytykuje mnie – tłumaczy swoją niechęć. Scena druga: opowiadam o swojej mamie. Dwie koleżanki są zdziwione, że tak ciepło o niej mówię. Że one o swoich nigdy w ten sposób… Nie mogą się dogadać, nie tolerują, niszczą się, nie cierpią być w tym samym pomieszczeniu. Wtedy to ja się dziwię. Opowiadam o tym Julicie Wojciechowskiej, psycholożce. Trudno mi uwierzyć, że nie da się stworzyć zdrowych relacji z własną mamą. Czemu tak wiele matek ma pretensje do córek? Niektórym matkom trudno zaakceptować to, że ich córki, gdy dorastają, wybierają inną drogę, niż one im wskazywały. Że mają inne upodobania, wartości, pomysł na życie, karierę, wychowanie dziecka czy prowadzenie domu. Córka wymyka im się spod kontroli, nie potrzebuje już jej opieki. Staje się niezależna, wybiera to, co jest ważne dla niej, a nie dla matki. To trudny moment dla tej drugiej. Teoretycznie matka powinna zaakceptować to, że córka nie jest jej wierną kopią. Zaufać jej, ale też i sobie: „Tak wychowałam swoje dziecko, że jakąkolwiek podejmie decyzję, będzie ona dla niego dobra”. Jeśli matka nie podoła temu, to pojawia się konflikt. Każdy inny wybór córki potraktuje jak krytykę. Bo nie rozumie, że inny nie oznacza gorszy. Ani tego, że dziecko, chcąc określić własną tożsamość, musi oderwać się od mamy i określić ją po swojemu. Czyli brak matczynej zgody na inność córki oznacza początek pretensji? O wszystko. Że córka wybrała nie tego chłopaka, co powinna. Że nie poszła do tej szkoły, którą doradzała matka. A gdy...

Z psycholożką Beatą Chrzanowską rozmawiamy o tym, gdzie są idealne mamy (są gdzieś?), jak być szczęśliwą mamą (to już jest możliwe) i jak sobie poradzić z błędami, które wszystkie mamy robią (co zrobić, gdy dałaś dziecku klapsa i bardzo tego żałujesz). Zdenerwowałam się na niemowlę, nakrzyczałam na starsze dziecko. Chyba nie nadaję się na matkę? Według mitu idealnej matki – zupełnie się nie nadajesz. Na szczęście to tylko mit, że mama małego dziecka zawsze jest wspaniała: spokojna, rozsądna, wyrozumiała i cierpliwa... ...to nie są cechy superbohatera. Ale nie są to też cechy stałe. Z naszymi cechami charakteru nie jest tak, jak z kolorem oczu, który mamy jeden na całe życie. Poziom np. naszej cierpliwości zależy od wielu czynników. Kiedy jesteśmy bardziej zmęczone, będzie­my mniej cierpliwe – to normalne. Tymczasem często, gdy zza naszego wizerunku perfekcyjnej mamy wychyli się na chwilę zła czarownica, zaczynamy bać się samych siebie i marzymy, aby ktoś wziął sobie to dziec­ko. Wyrzucamy sobie brak uczuć macierzyńskich, a tymczasem złość na dziecko czy frustracja, którą czujemy, to najczęściej zwykłe zmęczenie. Znam takie mamy, dla których wyrzuty sumienia są nieodłącznym elementem życia. Czy to normalne, że wciąż się o coś obwiniają? Bardzo często chcemy doskoczyć do ideału matki, jaki budujemy we własnych głowach. Tymczasem dziecko wcale nie potrzebuje idealnej mamy. Jemu do pełni szczęścia wystarczy matka, która jest wystarczająco dobra , czyli zwyczajna. Większość matek taka właśnie jest, a to oznacza, że większość dzieci jest szczęśliwa ze swoimi mamami. ZOBACZ TEŻ: Czy jesteś dobrą mamą? Quiz z niespodzianką Wystarczająco dobra mama, czyli jaka? To taka, która się może zdenerwuje, ale nie da swojemu dziecku klapsa? Nie należy dawać klapsów, bo to oznaka bezradności rodzica i przemoc, która...

Znacie powiedzenie: "Oddałabym życie za swoje dziecko"? Wiemy, że to nie są tylko puste słowa, bo wiele z nas w razie potrzeby zrobiłoby to bez chwili zastanowienia. Trudno racjonalnie wytłumaczyć, jak to się dzieje, że dziecko od momentu poczęcia, staje się numerem 1. w naszym życiu. Jesteśmy w stanie zrobić dla niego wszystko ! Taka jest siła miłości! Pomóżcie mojemu dziecku! Danni Bett wraz z 2-miesięczną córeczką wybrała się w podróż samochodem. Niestety w pewnym momencie kobieta straciła panowanie nad kierownicą i uderzyła w barierkę. Gdy na miejsce zdarzenia przyjechały służby ratunkowe, kobieta krzyczała, by lekarze zajęli się jej maleńką córeczką. Po wydobyciu z samochodu matki i córki okazało się, że dziewczynka nie odniosła żadnych obrażeń, za to matka ma poważne problemy z  kręgosłupem , wymagające dalszej diagnostyki i nałożenia kołnierza ortopedycznego. Przeczytaj także: Życie moje czy dziecka? Heroiczna postawa matki Choć lekarze proponowali kobiecie wzięcie silnych środków przeciwbólowych, ze względu na poważny uszczerbek na zdrowiu, ta postanowiła świadomie z nich zrezygnować, by nakarmić dziecko . 2-miesięczna Indi była bardzo niespokojna po wypadku i trudno było ją uspokoić. Dopiero  gdy maleństwo trafiło w ramiona mamy i zaczęło ssać pierś , uspokoiło się.  Kobieta w okresie laktacji nie może brać wszystkich dostępnych leków, ale wiele spośród nich nie jest  w żaden sposób niebezpieczna  ani dla matki, ani dla dziecka. Nie wiadomo  jak silne leki lekarze przepisali kobiecie po wypadku, było one prawdopodobnie na tyle niekorzystne dla Indi, że matka zrezygnowała z ich zażycia. Sprawdź, jakie leki może przyjmować karmiąca piersią kobieta ! Gdyby Danni wzięła leki, dziecko musiałoby być karmione butelką. Dla dzidziusia, który nie miał jeszcze styczności z innym pokarmem, a który przeżył...