Przyjście pierwszego dziecka na świat jest najważniejszym wydarzeniem w życiu kobiety. Zmienia wszystko. To przede wszystkim czas, który jest całkowicie wypełniony zajmowaniem się maleństwem. Wtedy na światło dzienne wychodzą takie potrzeby jak wsparcie, kontakt z innymi mamami, dostęp do fachowej wiedzy.
Nie budujemy już wielopokoleniowych społeczności, w których dziećmi zajmują się babcie, ciocie i inne bliskie osoby. Coraz częściej potomstwo wychowujemy tylko z partnerem, a dziadkowie są zarezerwowani na weekendy.
– Polskie społeczeństwo dopiero wychodzi ze stereotypu, że matki prowadzą dom, a ojcowie zarabiają pieniądze i do tego sprowadza się ich rola – mówi Zuzanna Kołacz-Kordzińska, mama Tosi i Blanki, założycielka Ośrodka Wspierania Rozwoju Bliżej w Gdańsku i autorka cyklu Mama nigdy nie jest sama. – Dziś mężczyźni chcą być zaangażowani i decydować o dziecku. Wielu z nich świetnie daje sobie radę, chociaż jeszcze trochę są jak na tym obrazku, gdzie w sklepie przed półką z pieluchami stoi rząd tatusiów i wszyscy dzwonią do żon: „kochanie, to jakie pieluchy mam kupić?”.
Dodaje jednak, że w ostatnim czasie wyraźnie się to zmienia i coraz większa liczba ojców ma szeroką wiedzę o szczegółach, które wcześniej były domeną matek. Młody tata potrafi dziś pójść z dzieckiem do pediatry i nie zgodzić się na zalecenia karmienia modyfikowanym mlekiem. Oczekuje innej, lepszej pomocy, bo jego wiedza na temat żywienia dziecka jest szersza niż kiedyś.
Fakt ten potwierdzają wyniki ankiety przeprowadzonej niedawno przez Baby Land, dystrybutora akcesoriów dla niemowląt marki NUK. Wynika z nich, że u 68,4 proc. młodych rodzin obowiązki związane z opieką nad dzieckiem są rozłożone pomiędzy obojga rodziców. U 30,5 proc. respondentów wychowywaniem zajmuje się jeden rodzic, a u 1,1 proc. jest to wyłącznie mężczyzna.
Podobnie wygląda kwestia urlopów rodzicielskich - aż 25,3 proc. rodzin zadeklarowało, że oboje rodzice korzystali z tego rodzaju urlopów. Tylko u 8,4 proc. przypadków na urlop poszedł tata, w przeważającej mierze robiła to mama dziecka (66,3 proc. ankietowanych). To mamy wciąż częściej opiekują się dzieckiem, co jest zupełnie naturalne, bo to one karmią piersią, ale widać już rosnący trend urlopów tacierzyńskich.
Czytaj: Wniosek o urlop ojcowski.
– Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że kobieta siedzi w domu z dzieckiem - mówi Zuzanna Kołacz-Kordzińska. - Zwróciłabym jednak uwagę właśnie na słowo „siedzi”. W rzeczywistości nie ma to nic wspólnego z siedzeniem, jest to raczej bieganie za dziećmi i ciągła czujność. Z drugiej strony, tatusiowie coraz częściej pomagają w domu i w tym też kryje się pułapka semantyczna. Co to znaczy, że pomagają? Najprawdopodobniej to, że nie robią tego w pełnym wymiarze. Uczulam zawsze na sposób myślenia i mówienia o funkcjonowaniu rodziny. Rodzice oboje mają zajmować się dzieckiem, a tata ma nie tylko pomagać, lecz właśnie zajmować się nim – tłumaczy Zuzanna Kołacz-Kordzińska.
Brak wsparcia ze strony ojców wciąż jest największą i najczęściej zgłaszaną bolączką ze strony młodych matek. W mniej zamożnych rejonach Polski, w małych miastach, a szczególnie we wsiach, utrzymuje się powielany od dawna stereotyp, że mama jest z dzieckiem, a tata zarabia na utrzymanie. Na razie śladem innych krajów europejskich, gdzie ojcowie na równi z matkami zajmują się dziećmi, podążają głównie rodziny z dużych miast.
– W bardziej rozwiniętych krajach model wspólnej opieki na dzieckiem jest mocno ugruntowany. Tam jest to oczywiste i naturalne. U nas na razie to jeszcze kwestia mody, mężczyźni często są do tego zachęcani przez partnerki, ale jest też grupa ojców, którzy sami chętnie i z dużym zaangażowaniem chcą towarzyszyć dziecku od samego początku – mówi Partycja Walenczak, psycholog i autorka programów szkoleniowych dla rodziców i opiekunów dziecięcych. Jej zdaniem ten trend jest coraz silniejszy, choć dotyczy głównie młodych mężczyzn z większych miast i wiąże się z wyższym statusem społecznym i wykształceniem.
Nowy trend zaangażowania ojców w opiekę na dzieckiem wpisuje się w tak zwane rodzicielstwo bliskości w którym fizyczna obecność rodziców sprzyja nawiązywaniu z nimi bliskiego kontaktu. Więź uczuciowa jest podstawą prawidłowego rozwoju społecznego i emocjonalnego dziecka oraz jego poczucia szczęścia w późniejszym życiu. Dlatego wyniki ankiety przeprowadzonej przez Baby Land cieszą, bo pokazują rosnącą skalę tego zjawiska.
Polecamy: Tatusiowie zmieniają pieluchy i robią zakupy
O tym, że płacz dziecka to jeden ze sposobów, w jaki informuje ono o swoich potrzebach, polscy rodzice mogą czytać od dawna w wielu poradnikach adresowanych specjalnie dla nich. Jednak mimo tej wiedzy, nie akceptują płaczu swoich pociech w miejscach publicznych - wynika z ankiety przeprowadzonej na zlecenie firmy Baby Land, dystrybuującej akcesoria dla dzieci marki NUK. Aż 63 proc. ankietowanych rodziców przyznało, że nie pozwala maluchom na płacz poza domem. Kiedy dziecko zaczyna płakać lub w głośny sposób okazuje emocje, próbują je uspokoić i uciszyć, a gdy to się nie udaje, wychodzą z nim z dala od innych ludzi. 12 proc. mam i ojców od razu ucisza dziecko, nie pytając nawet co się stało. Jedynie 3 proc. rodziców pozwala dziecku popłakać i nie przejmuje się ludźmi wokół. Z czego wynika takie podejście? Ze wstydu, że nie radzimy sobie z własnym dzieckiem? Z poczucia zażenowania, że krzyczące dziecko zwraca na nas uwagę otoczenia? Z przeświadczenia, że swoim zachowaniem przeszkadza innym? A może z poczucia braku akceptacji dla rodziców z dziećmi w przestrzeni publicznej? Czytaj też: 17 powodów do łez - dlaczego płaczą niemowlęta? Z przeprowadzonej ankiety marki NUK wynika, że przeważająca większość rodziców liczy się ze zdaniem innych (tylko 36 proc. rodziców deklaruje, że dziecko jest najważniejsze, a potrzeby innych nie mają dla nich znaczenia). Na pewno cieszy szacunek, jaki mamy i ojcowie okazują otoczeniu, zwracając uwagę na zachowanie dziecka , ale niepokoić może zbytnia podatność na nacisk opinii publicznej, która często bywa bezwzględna nie tylko wobec „hałasujących” dzieci w przestrzeni publicznej, ale także w stosunku do mam karmiących piersią poza domem czy zabierających dzieci do restauracji. Polecamy: Z dzieckiem w kawiarni, supermarkecie, u znajomych Zdaniem Emilii Link-Dratkowskiej, specjalistki psychologii...
Co wiemy o współczesnym polskim ojcu? Ile ma lat, czy zajmuje się dzieckiem, czy pomaga żonie? Przyjrzyjmy się bliżej polskiemu ojcu: Ile mężczyzna ma lat, gdy rodzi mu się dziecko? Przeciętny polski tata ma 31 lat – tak wynika z danych Głównego Urzędu Statystycznego. I jest nieco starszy od mężczyzn, którzy na ojcostwo decydowali się jakiś czas temu. Do niedawna średni wiek mężczyzny, któremu rodziło się dziecko, wynosił bowiem 29 lat. Z tego wniosek, że decyzję o posiadaniu potomstwa panowie odkładają w czasie. Najpierw wykształcenie, potem praca, mieszkanie i dopiero dziecko. Ale jest jedna różnica - ojcowie mieszkający na wsi są jednak nieco młodsi od miejskich tatusiów. Jest żonaty czy nie? Jedna piąta panów, którym rodzi się dziecko, nie jest żonatych. W porównaniu do lat poprzednich jest ich coraz więcej. W 2001 roku tylko 13 procent dzieci rodziło się w związkach niesformalizowanych, w roku 2011 – aż 21 procent. Coraz więcej par decyduje się zatem na wspólne życie bez ślubu . Jak współczesny ojciec zajmuje się dzieckiem? Pod względem podziału obowiązków mamy równouprawnienie. Wielu mężczyzn opiekuje się dzieckiem tak samo jak mama: przewijają, karmią, zabierają na spacer, utulają do snu. Badania przeprowadzone przez ośrodek TNS OBOP wskazują, że prawie 60 proc. ojców uznaje swoje zaangażowanie w wychowanie dzieci za równe temu, co robi partnerka. Jednak są też tatusiowie, którzy nie wypełniają ojcowskich obowiązków. Świadczy o tym fakt, że prawie co trzecie dziecko w Polsce wychowuje się bez taty. Nie zawsze wynika to jednak z porzucenia rodziny przez mężczyznę, na te liczby wpływa również emigracja zarobkowa . Tata po rozwodzie Mężczyzna ma teraz większą szansę na uzyskanie władzy rodzicielskiej niż jeszcze kilka lat temu. Podczas rozwodu jest ona przyznawana 4,4 proc. panów. Do niedawna otrzymywało ją 3,5 procent. Coraz...
Kiedy pojawia się nowy członek rodziny, wraz z nim pojawiają się nowe emocje u mężczyzny, który został tatą... Co to znaczy być dobrym ojcem? Pamiętaj, że nie istnieje uniwersalny wzór przeżywania ojcostwa i bycia dobrym ojcem. To, na ile pojawienie się dziecka zmieni dotychczasowy rytm życia, jak będzie wyglądało twoje tacierzyństwo, zależy od wielu rzeczy, np. od tego jak szybko adaptujesz się do zmian. Z czego są dumni tatusiowie? Ojcowie bardzo szybko stają się dumni z tego, że ich niemowlę jest właśnie takie, jakie jest: na pewno rozwój umiejętności ich dziecka jest szybszy niż podręcznik przewiduje, zatem pod jakimś względem ich dziecko będzie absolutnie wyjątkowe. Tatusiowie, podobnie jak i mamy, pragną określić coś, co odróżnia ich niemowlę od masy innych dzieci. Mężczyźni, zanim staną się ojcami, mówią często, że wszystkie dzieci są do siebie podobne. Diametralnie zmieniają zdanie w momencie przyjścia na świat własnego dziecka. Wtedy okazuje się, że np. noski noworodków mogą mieć tysiące „fasonów”. Jak wygląda kontakt taty z niemowlakiem? Ojcowie twierdzą, że narodziny dziecka uzmysłowiły im, jak niezwykłą rzeczą jest samo obcowanie z niemowlęciem. Przekonują się, że robienie min, granie maluchowi na instrumencie albo gimnastykowanie się, gdy dziecko się przygląda, nabiera nowej jakości, ponieważ ono reaguje, i to jak! Kontakt z dzieckiem zmienia sposób przeżywania krzywdy doznawanej przez inne dzieci. Cierpienie obcych dzieci staje się mężczyznom bliższe. Koniecznie sprawdź, dlaczego fajnie być z tatą [CMS_PAGE_BREAK] Co czuje mężczyzna, gdy zostaje tatą? Mężczyźni, gdy znajdą się w roli ojców, zaczynają się zastanawiać: „Jak mnie ukształtowano, co z tego chcę przekazać mojemu dziecku?". Wracają do książek z własnego dzieciństwa. Rola taty skłania również do zweryfikowania stosunku do...
