Programowanie żywieniowe zakłada, że to, czym żywimy dziecko w pierwszych miesiącach i latach jego życia (a nawet wcześniej: jeszcze w ciąży!), przekłada się na funkcjonowanie jego organizmu w przyszłości. Szczególnie ważne jest dla metabolizmu człowieka. Odpowiednia dieta, czyli właśnie programowanie żywieniowe, może uchronić dziecko (także w dorosłości) przed chorobami metabolicznymi i cywilizacyjnymi, m.in. cukrzycą typu 2, chorobami serca i krążenia, a nawet niektórymi typami nowotworów.
Programowanie żywieniowe dziecka:
Programowanie żywieniowe dziecka jest niezwykle ważne, ponieważ decyduje nie tylko o jego zdrowiu w przyszłości, ale wpływa też na późniejsze świadome wybory żywieniowe. W ramach mądrego odżywiania dziecka komponuj jego jadłospis z żywności bez konserwantów, sztucznych barwników i niezdrowych tłuszczów. Dzięki tym założeniom programowania żywieniowego możesz zaplanować dziecięce zdrowie na lata:
Programowanie żywieniowe dziecka powinno opierać się zbilansowanej diecie bogatej przede wszystkim w warzywa, a nie - wbrew powszechnemu przekonaniu - mięso, które powinno być spożywane najwyżej 2 razy dziennie.
Prof. Małgorzata Kozłowska-Wojciechowska, gastrolog z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, zauważa, że ogromną rolę we właściwym odżywianiu dziecka mają rodzice – to oni przyzwyczajają dziecko do smaków i to oni są odpowiedzialni za to, do czego dziecko będzie wracało w przyszłości:
– Mamy nauczyć dziecko, że są pewne dania niezbędne w codziennym menu. Wbrew obiegowym opiniom, do takich niezbędnych codziennych dań wcale nie należy mięso – wyjaśnia prof. Wojciechowska.
Białko, którego źródłem jest mięso, jest także obecne w roślinach, najczęściej strączkowych, takich jak: soczewica, groch i fasola – a przede wszystkim soja i w zbożach: ryżu, owsu, prosie, pszenicy, orkiszu czy życie. Produkty sojowe, takie jak tofu i tempeh, także są bogate w białko i to właśnie do nich od najmłodszych lat należy zachęcać dzieci. Nie wolno zapominać też o rybach, które są doskonałym źródłem dobroczynnych kwasów omega-3, pierwiastków takich jak selen, a także witamin i białka – o ile dziecko nie ma na nie alergii.
Wielu rodziców ma tendencje do dosładzania dzieciom posiłków. Najmłodsi otrzymują zbyt wiele produktów słodkich, słonych, tłustych, a za mało nabiału i przede wszystkim owoców oraz warzyw. Rodzice często, gdy dziecko nie chce jeść warzyw, szybko rezygnują z przekonywania ich do jarzyn lub dosładzają je w przekonaniu, że lepiej, aby dziecko zjadło słodkie warzywa, niż nie zjadło ich wcale. Należy uczyć dziecko prawdziwych smaków i dać mu szanse, aby się do nich przekonało – nawet jeżeli odwlecze się to w czasie.
Nie znaczy to, że dziecko powinno całkowicie unikać słodyczy. Jak zaznacza prof. Wojciechowska:
– Życie to ciągła walka, jak to się mówi. Słodycze też są dla ludzi, ale niech to będzie deser, a nie batonik na śniadanie. Słodycze są elementem jedzenia, ale nie są nagrodą. Nie nagradzajmy dziecka słodyczami – radzi profesor.
Dieta dziecka powinna być oparta przede wszystkim na regularnych posiłkach (najlepiej pięciu w równych odstępach czasowych). Oprócz wspomnianego białka ważne są też pełnowartościowe węglowodany (kasze gryczane, makarony, razowy chleb, ziemniaki) w ilościach dostosowanych do potrzeb dziecka.
Programować dziecko żywieniowo można zacząć już w ciąży. Dieta ciężarnej powinna być zbilansowana, pełnowartościowa i oparta na piramidzie zdrowego żywienia. Nawyki żywieniowe wyniesione z ciąży dobrze jest kontynuować także po porodzie i od najmłodszych lat przekazywać je dzieciom.
Film powstał we współpracy z prof. Małgorzatą Kozłowską-Wojciechowską, gastrolog z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Zobacz także:
