Alicja Kost publikująca w mediach społecznościowych jako Mataja podzieliła się z czytelniczkami osobistym wpisem, w którym opisuje swoje doświadczenia związane z adaptacją najmłodszego dziecka w przedszkolu. I jak przekonuje, jako rodzice nie powinniśmy sugerować się internetowymi poradami, bo... czasem życie jest bardziej skomplikowane.
Mama wspomina zeszłoroczną adaptację swojego najmłodszego synka: „To był ten dzień kiedy nie chciał zostać, kiedy płakał i kiedy pani zabrała (wyrwała) go płaczącego ode mnie, bo ja naprawdę nie mogłam już dłużej stawać na uszach, żeby nasze rozstanie było radosne i mile. Musiałam iść ze względu na zobowiązania zawodowe, bo i tak byłam spóźniona. Popłynęłam z emocji, bo choć wiem, że młody ogarnie, to było mi z tym cholernie źle”.
Te silne emocje zna chyba każdy rodzic dziecka w wieku przedszkolnym. I jak zauważa Mataja: „Nie każdego dnia mimo szczerych chęci możemy być z dzieckiem tak długo, aż nie poczuje się bezpieczne i zaopiekowane, i z uśmiechem zaprowadzić je za rączkę do sali”.
Blogerka ma świadomość, że wielu rodziców robi wszystko, aby adaptacja w przedszkolu lub żłobku przebiegała jak najłagodniej. Wielu szuka wsparcia na grupach i forach dla rodziców. Jednak jak przestrzega, te miejsca, zamiast pomóc, mogą wpędzić rodziców w poczucie winy.
„[Rodzice – przyp. red.] siedzą na forach i grupach, które mają wspierać, ale czasami w tym wspieraniu wznoszą się na poziom jednorożców rzygających tęczą. Gdzie wszystko się da, gdzie jak coś nie pasuje, to trzeba zmienić przedszkole na lepsze, gdzie jak regulamin jest do pupy, to trzeba walczyć o swoje pazurami, gdzie jak coś gdzieś pójdzie nie tak gładko jak, w założeniach, <<to ja bym swojemu dziecku tak nie zrobiła>> ani <<ja bym na coś takiego nie pozwolił>>. Tylko że w teorii wszystko się da, a w praktyce bywa gorzej. Nie zawsze się wszystko da. Nie każdy może wybrzydzać przy wyborze placówki. Życie tak ma, że jest bardziej skomplikowane niż scenariusze internetowego forumka”.
Mataja dedykuje dodane do postu zdjęcie, na którym widać jej zapłakaną twarz tuż po rozstaniu z synkiem, wszystkim rodzicom, którym z tym trudno. „Bo czasem życie nie rzyga tęczą. Kciuki za debiutantów”, dodaje na koniec. My, jako mamy przedszkolaków, które nieraz z ciężkim sercem rozstawały się ze swoimi szkrabami w przedszkolnej szatni, przyłączamy się do słów Matai.
Źródło: Instagram@mataja_blog
Piszemy też o:
Adaptacja w przedszkolu dla niektórych dzieci jest trudniejsza niż dla innych. Jeśli przez pierwsze dni dziecko płacze w przedszkolu lub nie chce się z tobą rozstawać, jest to naturalna reakcja. Jeżeli jednak płacz i niechęć nie ustają z codziennym chodzeniem do przedszkola – przyczyna może leżeć gdzie indziej. Sprawdź, ile zwykle trwa adaptacja w przedszkolu, jakie są możliwe przyczyny problemów z adaptacją i w jaki sposób możesz pomóc dziecku zaaklimatyzować się w placówce. Spis treści: Jak pomóc dziecku w adaptacji do przedszkola? Wskazówki dla rodziców Ile trwa adaptacja w przedszkolu? Problemy z adaptacją w przedszkolu – możliwe przyczyny Gdy maluch nie mówi, czemu nie chce chodzić do przedszkola Adaptacja dzieci w przedszkolu. Podpowiedzi dla nauczycieli Jak pomóc dziecku w adaptacji do przedszkola? Wskazówki dla rodziców Pójście do przedszkola to trudny moment i dla dziecka, i dla rodzica. Na szczęście to mija. Niektóre dzieci po kilku dniach dumnie kroczą do przedszkola i rzucają się w wir zabawy, inne potrzebują nieco więcej czasu, aby przystosować się do nowych warunków. Co możesz zrobić, aby dziecko polubiło przedszkole i jak ułatwić mu adaptację? Ucz samodzielności Zanim dziecko rozpocznie przedszkolną przygodę, naucz je: korzystać z toalety lub nocnika, mówić, jak ma na imię i nazwisko, zgłaszać potrzeby (mówić, że coś boli, jest zimno itp.), używać łyżki i widelca przy jedzeniu, ubierać się i zakładać buty. Dzięki temu maluch poczuje się pewniej. Zachowaj spokój Emocje się udzielają - to prawda stara jak świat. Dlatego nic tak nie potęguje rozpaczy dziecka jak nerwowe reakcje rodziców. Nie płacz, nie krzycz, nie zanoś dziecka do sali, a potem nie odrywaj go od siebie – powinno tam wejść samo. I co ważne, nie pozwól, by...
Czasami pójście dziecka do przedszkola wiąże się z traumatycznymi rozstaniami i wręcz rozpaczą, która odbija się na atmosferze w domu. Gdy dziecko płacze w przedszkolu i sytuacja nie zmienia się wraz z upływem czasu należy przyjrzeć się uczuciom dziecka, a niekiedy skorzystać z pomocy psychologa. Rozmawiamy z Beatą Chrzanowską-Pietraszak , psycholożką, psychoterapeutką, pedagogiem specjalnym z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej „Uniwersytet dla Rodziców”, która prowadzi też stronę na Facebooku „Zakamarki rodzicielstwa” . Spis treści: Dziecko płacze przy rozstaniu w przedszkolu Dziecko płacze w przedszkolu - czego nie robić? Dziecko płacze w przedszkolu - rola rodzica Co zrobić, by dziecko nie płakało w przedszkolu? Jak długo dziecko płacze w przedszkolu? Jak zostawić płaczące dziecko w przedszkolu? Co zrobić, gdy dziecko płacze w przedszkolu? Dziecko płacze przy rozstaniu w przedszkolu Dlaczego dla niektórych dzieci pierwsze dni w przedszkolu są takie trudne? Często zdarza się sytuacja, że dziecko płacze przy rozstaniu w przedszkolu. - Postawmy się w sytuacji dziecka. Maluch, który jeszcze niewiele wie o świecie, trafia w miejsce, którego nie zna albo które widział tylko raz czy kilka razy. W dodatku zmieniają się reguły gry : nagle wokół pojawia się mnóstwo innych dzieci, a zamiast mamy, babci czy niani , którą miało dotąd na wyłączność, jest pani, która ma pod opieką wiele osób (a więc nie można liczyć na sto procent jej uwagi). Nie każdy trzylatek daje sobie z tym radę, zwłaszcza jeśli dotąd nie miał zbyt wielu kontaktów z rówieśnikami i rzadko rozstawał się z najbliższymi. Dziecko płacze w przedszkolu - czego nie robić Dziecko płacze w przedszkolu - co możemy zrobić w tej sytuacji lub czego nie robić? - Zacznę od tego, czego nie należy robić . Nie wolno wrzucać...
Posłanie dziecka do żłobka to rewolucja dla całej rodziny. Nie tylko maluch musi przyzwyczaić się do zupełnie nowych warunków. Rodzice również. Wiele mam zmaga się nie tylko z nową organizacją dnia, ale również z poczuciem winy, że na tak wczesnym etapie życia, maluch trafia pod opiekę obcych ludzi. Jak oswoić nową sytuację, jak powinna wyglądać prawidłowa adaptacja w żłobku, co należy zrobić, kiedy oddajemy do placówki roczne lub nieco starsze dziecko, wyjaśnia psycholog i pedagog, Dorota Zawadzka. Adaptacja w żłobku nie jest tak szczegółowo opisywana jak adaptacja przedszkolna. Jak powinna wyglądać? Nie możemy przecież z dnia na dzień zostawiać nieprzygotowanego dziecka w żłobku. Niestety często tak się robi. Adaptacja dziecka do żłobka ma pomóc uporać się z lękiem separacyjnym, czyli ze zniknięciem mamy z pola widzenia. Najpierw musimy popracować nad sytuacjami, w których dziecko może zostać gdzieś bez nas – u babci, cioci, w klubiku na 5, 7 czy 12 minut. Na krótko, bo poczucie czasu u malucha nie jest jeszcze takie, jak u dorosłych. Oczywiście, możemy też uczyć dziecko samodzielności, ale nie oczekujmy za dużo, bo roczniak, niestety, wymaga drugiej osoby do obsługi . W żłobku panie i tak muszą wszystko zrobić, bo dzieci noszą pieluchy, same nie jedzą. Ale jeśli dobrze wybierzemy żłobek, to dziecko nauczy się tam wielu rzeczy. Kiedy powinniśmy zacząć przygotowania? Jeśli myślimy o posłaniu dziecka do żłobka od września, wakacje powinny nam wystarczyć. A gdy już będziemy później odprowadzać malucha, zawsze powinna to robić osoba, która lepiej radzi sobie z rozstaniem, żeby minimalizować stres. Jeśli zaczniemy przedłużać pożegnanie: jeszcze trzy razy się przytulimy, jeszcze pięć razy pocałujemy, z każdym całuskiem będzie trudniej . Dzieci są mądre, szybko się uczą, ale także mają wysoką empatię i odczuwają nasze emocje. Aby...
