Molestowanie nastolatek często zostaje przemilczane. Społeczne przyzwolenie na zachowania przemocowe, czyli tzw. końskie zaloty, oraz wtórna wiktymizacja osób dotkniętych przemocą sprawiają, że problem zostaje przemilczany. Nadkom. Małgorzata Sokołowska nagłaśnia taką historię.
Asia była w 7 klasie i, jak na swój wiek, miała obfity biust. Z tego powodu była obiektem żartów kolegów z klasy, szczególnie Rafała. Pewnego dnia Rafał dla zabawy rozpiął Asi biustonosz. Wbrew jej woli. Nie był to pierwszy raz, kiedy Asia została w ten sposób upokorzona przez Rafała, więc chcąc zamanifestować swoje niezadowolenie, odwróciła się i uderzyła go pięścią w twarz.
Do szkoły zostali wezwani rodzice Asi i Rafała. Podczas rozmowy pani dyrektor zrugała Asię. Stwierdziła, że jako dziewczynka nie powinna być taka brutalna, a zachowanie Rafała powinna odczytać jako komplement. Tata Rafała przytaknął, na co mama Asi odpowiedziała: „Skoro to tylko niewinna zabawa i moja córka powinna czuć się wyróżniona, to proszę rozpiąć stanik pani dyrektor”.
Ta historia powinna być przekazem nie tylko dla rodziców nastolatek, by wspierali swoje córki, ale przede wszystkim dla rodziców nastoletnich synów: nie przyzwalajmy na zachowania przemocowe. Poszanowanie cielesności jest jednym z podstawowych praw człowieka.
Źródło: Instagram@ z_pamietnika_policjantki
Piszemy też o:
Przemoc wobec dzieci ma fatalne konsekwencje – zarówno dla psychiki, jak i zdrowia dziecka. Ale za przemoc grożą też kary, w tym kara pozbawienia wolności. Przemoc fizyczna i psychiczna wobec dzieci jest w Polsce zakazana. Czego nie wolno robić? Rodzaje przemocy wobec dzieci Przemoc można podzielić na różne rodzaje, bo równie mocno co klaps rani też złe słowo, latami powtarzane wyzwiska, upokorzenia czy zaniedbanie. Przemoc wobec dzieci jest szczególnie okrutna. Silniejszy dorosły człowiek wykorzystuje swoją przewagę fizyczną oraz fakt, iż dziecko jest od niego zależne lub nieporadne, i krzywdzi je. Polskie prawo przewiduje surowe konsekwencje za stosowanie przemocy wobec dzieci. Dotyczy to tak samo przemocy fizycznej, jak psychicznej czy ekonomicznej. Czym jest przemoc wobec dzieci? Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z 2005 roku głosi, że przemoc to „jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa albo dobra osobiste członków rodziny, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą”. Z kolei WHO określa, że „przemoc wobec dzieci to każde zamierzone lub niezamierzone działanie osoby dorosłej, które ujemnie wpływa na rozwój fizyczny i psychiczny dziecka”. Warto przytoczyć też słowa D. Gila, na które powołuje się Fundacja Dzieci Niczyje: przemoc wobec dzieci to „każde działanie lub bezczynność jednostek, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiego działania lub bezczynności, który deprymuje równe prawa i swobody dzieci i/lub zakłóca ich optymalny rozwój”. Przemoc wobec dzieci to zatem: przemoc psychiczna (emocjonalna, werbalna),...
Zobacz film, w którym ekspert radzi, jak reagować na przemoc wobec dziecka . Problem pomaga rozwiązać Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę oraz Zakład Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Jak reagować na przemoc wobec dziecka? Zgłoś policji Jeśli podejrzewasz, że coś poważnego dzieje się w rodzinie, dziecko jest notorycznie zaniedbywane, dochodzi do przemocy fizycznej, emocjonalnej czy też do wykorzystania seksualnego , nie możesz udawać, że tego nie widzisz. Jak podkreśla socjolog Renata Szredzińska, mamy obowiązek poinformować policję o podejrzeniu stosowania przemocy wobec dziecka. Jeżeli tego nie zrobimy, grozi nam odpowiedzialność karna i pozbawienie wolności do 3 lat. Przemoc wobec dziecka: szukaj pomocy w ośrodkach pomocy społecznej To istotne, by reagować także na mniej drastyczne przejawy przemocy wobec dzieci . W łagodniejszych przypadkach, kiedy nie mamy do czynienia z poważnym znęcaniem się, ale podejrzewamy zaniedbanie, stosowanie przez rodziców złych metod wychowawczych, można o sprawie poinformować ośrodek pomocy społecznej. Ekspert zaznacza, że to wcale nie oznacza natychmiastowego odebrania dziecka takiej rodzinie. „Dzieci nie są odbierane jak za pstryknięciem palców” – tłumaczy Renata Szredzińska. „Najpierw trzeba ocenić sytuację, sprawdzić, jak rodzinie można pomóc. Być może przyznany będzie asystent rodziny. Rodzina jest otaczana szeroką pomocą, zanim zacznie się rozważać, czy dzieci trzeba odebrać, czy nie”. Zobacz też: Kto, kiedy i dlaczego daje dzieciom klapsy? Wstrząsające fakty Porozumienie bez przemocy: te książki musisz znać! Czego uczy bicie dzieci?
Przemoc fizyczną wobec dzieci akceptuje prawie 50 proc. Polaków, choć w Polsce od kilku lat mamy prawny zakaz bicia dzieci . O tym, z czego to wynika, i jakie szkody wyrządza przemoc całej rodzinie, rozmawiamy z psychologiem – dr Aleksandrą Piotrowską, ambasadorką akcji społecznych Rzecznika Praw Dziecka zapobiegających krzywdzeniu najmłodszych. Większość Polaków nadal uważa, że dziecku można dać klapsa. Z czego wynika akceptacja dla przemocy fizycznej? W większości polskich rodzin dopuszcza się przemoc wobec dzieci. Wynika to w dużej mierze z tradycji. Co więcej – nazywa się ją wychowywaniem albo dyscyplinowaniem . Polski rodzic wymierzający dziecku policzek, dający klapsa , przytrzymujący za ramię w taki sposób, że przez dwa tygodnie utrzymuje się wyraźny ślad, uważa, że jest troskliwy. Jak polscy rodzice wypadają na tle Europy? W kwestii przemocy fizycznej wobec dzieci bliżej nam do Rumunii, Ukrainy, Białorusi niż do krajów zachodnich. To, z czym próbowaliśmy się zmierzyć, wprowadzając m.in. ustawę o przemocy w rodzinie, a co ciągle jest przez sporą część społeczeństwa poddawane w wątpliwość, w krajach europejskich już od ponad 20 lat stanowi rzeczywistość prawną. W Polsce zakaz bicia dzieci reguluje Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Od 2010 roku zapisany jest w nich zakaz stosowania jakichkolwiek kar cielesnych wobec dzieci przez osoby wykonujące władzę rodzicielską oraz sprawujące opiekę lub pieczę nad małoletnim. Ustawa uprawnia pracowników socjalnych do interweniowania, gdy zagrożone jest życie lub zdrowie dziecka. Decyzja taka nie może być podejmowana jednoosobowo, ale wspólnie z funkcjonariuszem policji i przedstawicielem służby zdrowia. Kto najczęściej stosuje przemoc fizyczną wobec dzieci? Zwykle mamy takie skojarzenia: ktoś obcy napadł dziecko w ciemnej uliczce i je...
