Reklama

Hormony regulują prawidłowe funkcjonowanie organizmu dorosłego cżłowieka. Stąd każde zaburzenie w ich wydzielaniu odbija się zarówno na kondycji fizycznej, jak i psychicznej kobiety. Opisujemy najważniejsze badania z nimi związane, które powinnaś wykonać, jeżeli z twojego organizmu płyną sygnały, że masz zachwianą gospodarkę hormonalną.

Reklama

Spis treści:

Zaburzenia hormonalne - objawy

Hormony są niezwykle ważne dla funkcjonowania kobiecego układu rozrodczego, dlatego nie lekceważ niepokojących symptomów. Najczęstszymi sygnałami, że możesz mieć problem z równowagą hormonalną organizmu, są:

  • zaburzenia cyklu miesiączkowego,
  • brak okresu,
  • problemy z zajściem w ciążę,
  • zmienność nastrojów,
  • trądzik,
  • przebarwienia na skórze,
  • wypadanie włosów,
  • nadmierne tycie lub chudnięcie.

Zaburzenia hormonalne - najczęstsze choroby

W wyniku zaburzeń hormonalnych kobieta może cierpieć na:

  • niepłodność,
  • zespół policystycznych jajników (PSOC),
  • choroby tarczycy - niedoczynność tarczycy, choroba Hashimoto,
  • choroby nadnerczy - choroba i zespół Cushinga,
  • hiperprolaktynemię,
  • depresję,
  • spadek libido,
  • hirsutyzm (nadmierne owłosienie w wyniku podwyższonego poziomu androgenów),
  • insulinoodporność.

Zbadaj poziom hormonów

Zaburzenia hormonalne mogą być spowodowane powikłaniami w pracy narządów odpowiedzialnych za ich wytwarzanie - jajników, nadnerczy, tarczycy, ale także naturalnie zachodzącymi w organizmie procesami, jakimi są np. menopauza, niezdrowa dieta, brak ruchu i stres.

Najczęstszym powodem przeprowadzania badań hormonalnych są problemy z płodnością oraz utrzymaniem ciąży. Warto je wykonać zarówno przy problemach z poczęciem, jak również będąc już w ciąży. Porównanie poziomu hormonów w różnych okresach daje najbardziej czytelny obraz zdrowia matki i nienarodzonego dziecka.

Badanie poziomu hormonów – jak się do niego przygotować

Badania hormonalne polegają na pobraniu krwi z żyły łokciowej. Przed ich wykonaniem należy przestrzegać kilku zasad:

  • być na czczo około 12 godzin,
  • wieczorem przed dniem badania zrezygnować z obfitej kolacji,
  • nie wolno pić alkoholu (już dzień wcześniej),
  • być wypoczętym i wyspanym,
  • odstawić leki, suplementy diety (oczywiście po konsultacji z lekarzem),
  • ograniczyć wysiłek fizyczny,
  • aktywność seksualną,
  • unikać stresu.

Leczeniem zaburzeń hormonalnych zajmuje się lekarz endokrynolog. W momencie, kiedy udasz się do niego, z pewnością zleci ci wykonanie badania poziomu kluczowych dla twojej płodności hormonów. Lekarz zleci konkretny termin wykonania pomiarów, gdyż poziom hormonów waha się w zależności od dnia cyklu miesiączkowego.

Podjęcie antykoncepcji hormonalnej oraz okres menopauzy to dobry powód, aby kobieta zbadała poziom hormonów.

Badanie poziomu estrogenów

Estrogen to jeden z najważniejszych hormonów żeńskich, decydujących o płodności kobiety. Jego poziom zmienia się wraz z trwającym cyklem miesiączkowym - jest go najmniej w trakcie okresu, a najwięcej w momencie owulacji. Zarówno niedobór, jak i nadmiar tego hormonu nie jest dobry dla kobiety. Zaburzenia w jego wydzielaniu przede wszystkim uzewnętrzniają się w postaci:

  • nieregularnego okresu,
  • zaniku miesiączki,
  • zbyt obfitego lub skąpego krwawienia,
  • choroby jajników,
  • problemów z wagą,
  • nudności,
  • wymiotów,
  • migren,
  • spadku samopoczucia.

Oto orientacyjne normy estrogenu:

Badanie hormonu estrogenu to koszt około 20-35 złotych.

Badanie poziomu progesteronu

Progesteron wydzielany przez jajniki i jest szczególnie ważny dla kobiet planujących dziecko lub będących w ciąży. Odpowiada za:

  • stworzenie dobrych warunków do zapłodnienia,
  • dba o utrzymanie ciąży,
  • umożliwia i podtrzymuje laktację.

Jego spadek objawia się w postaci obniżenie samopoczucia, prowadzącego nawet do depresji poporodowej. Niskim poziom hormonu powoduje także zatrzymywanie się wody w organizmie i obrzękami. Badania wykonuje się nie tylko przy planowaniu zajścia w ciążę, ale także przy podejrzeniach chorób jajników oraz problemach z zaburzonym cyklem miesiączkowania.

Orientacyjne normy progesteronu:

Cena badania progesteronu to około 20-35 zł.

Badanie poziomu prolaktyny

Wydzielana przez przysadkę mózgową prolaktyna (PRL) odgrywa bardzo ważną rolę w płodności kobiety. Jej nadmiar utrudnia zajście w ciążę. Jej ilość może wzrosnąć w stresie, po wysiłku fizycznym, posiłkach i niektórych lekach. Po urodzeniu dziecka odpowiada za wywołanie laktacji, zahamowanie miesiączkowania oraz owulację. Odpowiada także za popęd seksualny.

Oto orientacyjne normy prolaktyny:

Koszt badania prolaktyny to około 20-35 złotych

Badanie poziom hormonu LH i FSH

Hormony FSH (folikulotropina) oraz LH (lutropina) pobudzają produkcję estrogenu, odpowiadają za libido i płodność. Badania tych hormonów jest konieczne dla zdiagnozowania bezpłodności. Nieprawidłowy poziom FSH i LH we krwi może objawiać się zaburzeniami cyklu miesiączkowania. Wzrasta w okresie menopauzy lub pod wpływem chorób jajników.

Orientacyjne normy hormonu FSH:

Orientacyjne normy hormonu LH:

Koszt badania każdego pojedynczego hormonu to około 20-30 zł.

Badania na tarczycę

Chodzi o hormony: TSH (tyreotropina), FT3 (trójjodotyronina) i FT4 (tyroksyna), a sygnałem do zmierzenia ich poziomu mogą być:

  • nagłe chudnięcie,
  • tycie bez wyraźnego powodu,
  • spadek nastroju,
  • depresja,
  • kłopoty ze snem,
  • problemy z koncentracją i pamięcią,
  • nerwowość,
  • osłabienie i brak energii,
  • nadmierne pocenie się,
  • pogorszenie stanu włosów i paznokci,
  • problemy skórne.

Dzięki badaniom tych hormonów można potwierdzić lub wykluczyć nadczynność tarczycu lub jej niedoczynność.

Orientacyjne wartości oznaczenia hormonów i zakres ich norm:

Badanie pojedynczego hormonu tarczycy to koszt około 25-30 zł.

Ile kosztują badania hormonalne

Podane ceny dotyczą badań wykonanych w prywatnych laboratoriach i wahają się od 20 do nawet 300 złotych (za bardziej skomplikowane badania w szczególnych przypadkach, np. AMH w badaniu niepłodności).

Badania można także wykonać bezpłatnie w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. Trzeba mieć do niego skierowanie od lekarza rodzinnego mającego podpisaną umowę z NFZ.

Zobacz też:

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama