Co maluch potrafi - test

U małych dzieci   niezdarność nie jest niczym niezwykłym,  bo przecież dopiero wszystkiego się uczą. W każdej grupie maluchów w tym samym wieku są jednak i takie, którym szczególnie często coś się przydarza. To właśnie one najczęściej się przewracają, dostają w nos piłką i strącają łokciem kubek. To one najsłabiej radzą sobie na placu zabaw i nie nadążają za kolegami... Niezdarne dziecko  często unika ruchu, ale może być i tak, że rusza się niemal non stop, robi to jednak chaotycznie i przez to często pakuje się w tarapaty (bo np. nie wyciąga odruchowo rąk przy upadku). Skąd te kłopoty?  Jak pomóc małemu niezdarze i dlaczego warto zrobić to jak najszybciej?  Zapytaliśmy o to Annę Marczewską-Stręk, psychologa.   Polecamy: Kalendarz rozwoju dziecka Przyczyny niezdarności Dziecko może być niezdarne z wielu różnych powodów, np. dlatego że:  Nie miało okazji ćwiczyć.  Chodziło na krótkie spacery (albo ciągle siedziało w wózku), rzadko bywało na placu zabaw, spędzało dużo czasu przed telewizorem albo bawiąc się na siedząco. We wszystkim je wyręczano. Chciało zabawkę? Dostawało ją do ręki. Mocowało się z kapciami? Zakładano mu je. Przyzwyczaiło się, że nie musi wkładać w nic wysiłku i straciło wiele okazji do trenowania precyzji i planowania ruchów. Boi się.  Niektóre dzieci tak często są napominane („Nie biegaj!”, „Nie ruszaj!”, „Uważaj!"), że stają się nadmiernie ostrożne.  Po prostu takie jest. My, dorośli, także różnimy się sprawnością.  Kiedy do lekarza? Jeśli dziecko często się przewraca,  choć już dawno nauczyło się chodzić,  porusza się dziwacznie (jego ruchy są bardzo spowolnione, zbyt szybkie albo niezborne i chaotyczne), bardzo odstaje od rówieśników (np. ma trzy lata i nie...

1. Czy można przyspieszyć rozwój dziecka? Nie. Choćbyśmy stanęli na rzęsach, nie nauczymy przeciętnego trzylatka jazdy na dwukołowym rowerze, bo jego ciało i układ nerwowy nie są jeszcze na tyle dojrzałe, by sprostać takiemu wyzwaniu. Pięcio-, sześciolatek ma już sporą szansę na sukces. Szansę, ale nie gwarancję, bo kłopoty z rowerem miewają nawet siedmiolatki. Podobnie jest z innymi złożonymi czynnościami: jazdą na nartach, skakaniem na jednej nodze, wycinaniem skomplikowanych kształtów, rysowaniem szlaczków itd. Trzeba do nich dorosnąć, a potem ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć. Bywa oczywiście i tak, że jakieś szalenie uzdolnione dziecko znacznie wyprzedza rówieśników, a nawet – jak czteroletni perkusista Igor Falecki – jest w czymś lepszy od większości dorosłych. To jednak nie znaczy, że reszta dzieci powinna starać się natychmiast mu dorównać. Bo nie ma na to szans. Sprawdź też, jak wychować genialne dziecko   2. Co powinien umieć przedszkolak? Tak naprawdę trudno powiedzieć. – Różnice między dziećmi w tym samym wieku mogą być naprawdę duże, dlatego wszelkie tabele rozwojowe radzę traktować z dużą ostrożnością. Każdy człowiek jest przecież indywidualnością i rozwija się nieco inaczej – mówi prof. dr hab. Joanna Kruk-Lasocka z Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji Towarzystwa Wiedzy Powszechnej we Wrocławiu. Jednak trzeba obserwować rozwój własnego dziecka (także na tle rówieśników), by w razie potrzeby szybko mu pomóc. Można założyć (za Ernstem J. Kiphardem, ojcem niemieckiej psychomotoryki), że przeciętny, statystyczny: Trzylatek wskakuje obunóż na stopień; przeskakuje z rozbiegu przez przeszkodę; przebiega 25 metrów bez upadku; potrafi stać kilka minut z zamkniętymi oczami; schodzi po schodach, trzymając się poręczy; potrafi przejść trzy metry na palcach. A umiejętności manualne? Trzylatek zwykle...

Jeśli zastanawiasz się, czy iść z malcem na spacer po osiedlowych alejkach, czy też lepiej pójść z nim na plac zabaw – wybierz drugą opcję. Nie jesteś do końca przekonana? To przeczytaj poniższe argumenty. Plac zabaw ćwiczy ciało dziecka Wspinając się na drabinki, kopiąc piłkę, jeżdżąc na rowerku czy biegając, smyk zwiększa objętość i siłę wszystkich mięśni , ćwiczy koordynację, szybkość, zwinność itd. Ćwiczy mózg dziecka Dziecko szalejąc na placu zabaw, ćwiczy zmysł równowagi , doskonali orientację w przestrzeni, spostrzegawczość, koncentrację, szybkość reagowania i podejmowania decyzji. Przygotowuje się także do... ładnego pisania . Tak, tak, bo aby dziecko mogło w przyszłości dobrze trzymać pióro i mieścić się w linijkach zeszytu, musi panować nie tylko nad dłońmi, ale też nad całym ciałem. A tego uczy się m.in. na placu zabaw. Plac zabaw uczy dziecko dobrych manier Maluch dowiaduje się, że: nie wolno wyrywać zabawek , huśtawka jest dla wszystkich, trzeba czekać na swoją kolej. Uczy się także trudnej sztuki dzielenia się z innymi. Jednocześnie dowiaduje się, że można oberwać od kolegi za nic, że czasem trzeba się postawić, innym razem ustąpić. Styka się z różnymi dziećmi: wychuchanymi jedynakami i maluchami z biedniejszych rodzin. Po prostu powoli poznaje życie . Uczy dziecko jak być bezpiecznym Smyk uczy się, że nie wolno wbiegać na jezdnię ani ścieżkę rowerową, oddalać się od mamy, podchodzić do huśtawki, z której ktoś korzysta, zjeżdżać ze zjeżdżalni głową w dół, brać do rąk i ust tego, co się znajdzie, zjadać roślin czy zaczepiać obcych psów... Nauka trwa długo, lepiej więc nie spuszczać smyka z oka. Plac zabaw pozwala poznać świat Smyk dotyka gładkiej zjeżdżalni, szorstkiego drewna, słucha śmiechów, warkotu samolotu i maluchów drących się wniebogłosy. Wącha piasek,...