Spać czy nie spać z dzieckiem?

Niemowlę śpi razem z rodzicami - we Francji jest to trudne do zaakceptowania. Tam nowo narodzone maluchy po powrocie ze szpitala zostają oddelegowane do własnych kołysek, które rzadko kiedy stoją w sypialniach rodziców. Nie bez powodu francuski model wychowania bywa nazywany "zimnym wychowem". Ale czy rzeczywiście jest tylko francuski? Dobrze znają go przecież obecni młodzi polscy rodzice, którzy w dzieciństwie od urodzenia sypiali w oddzielnych łóżeczkach. Dziś jednak dzięki modzie na rodzicielstwo bliskości, ale też ze względu na wygodę, normą staje się wspólne spanie z dzieckiem. Nadal nie brakuje jednak wątpliwości, czy to dobre rozwiązanie. Oto te najczęstsze.   Czy dziecko w łóżku rodziców jest bezpieczne? Kilka lat temu Departament Zdrowia w amerykańskim mieście Milwaukee ostrzegał rodziców, że dzieci śpiące w ich łóżkach są w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Kampanii społecznej towarzyszyły szokujące zdjęcia maluchów leżących obok dużych ostrych noży. Jej autorzy przywoływali dane, z których wynikało, że 25 proc. niemowląt zmarłych w mieście na przestrzeni dwóch lat zostało przypadkowo uduszonych podczas snu przez rodziców. Kampania spotkała się z wielką falą krytyki głównie dlatego, że rodziców porównano w niej do morderców. Jednak podobne stanowisko jak wspomniany Departament Zdrowia prezentuje Amerykańska Akademia Pediatrii, której eksperci nie zalecają spania z noworodkiem ze względu na większe ryzyko SIDS ( zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej ). Jak pogodzić te stanowiska z najnowszą wiedzą psychologiczną, z której wynika, że nowo narodzone dziecko do dobrego rozwoju potrzebuje bliskości? Na pewno warto pamiętać o tym, że młodzi rodzice stają się bardziej wrażliwi na potrzeby dziecka i bardziej czujni. Mamy, które przed ciążą spały twardym snem, bez problemu budzą się, gdy dziecko głośniej oddycha lub trochę się...

1. Pełny brzuszek Noworodek rośnie w takim tempie, że potrzebuje stałego dopływu kalorii. Może domagać się jedzenia wiele razy w ciągu nocy, bo ma mały żołądek i nie jest w stanie najeść się na zapas. Nie ma rady: w ciągu pierwszych tygodni karm małego głodomora na żądanie  i staraj się spać, wtedy, kiedy on.  Po 4 — 6 tygodniach prawdopodobnie sam ustali sobie jedną dłużą przerwę w jedzieniu.    2. Drożny nosek Niemowlęta oddychają głównie nosem, dlatego nawet niewielki katar to dla nich katastrofa. Zanim dasz bobasowi buziaka na dobranoc, upewnij się, że jego nosek nie jest zatkany i w razie potrzeby użyj aspiratora.    Zatkany nos - jak sobie radzić?    3. Czysta pieluszka Ciężka i spuchnięta pieluszka to nic fajnego, dlatego zanim ułożysz maluszka do snu, załóż mu czystą. Niektóre niemowlęta są niczym księżniczki na ziarnku grochu (przeszkadza im byle fałdka), dlatego zapnij ją tak, by nie cisnęła, nie zsuwała się, nie drapała itd. W nocy przewiń smyka tylko wtedy, gdy zrobi kupę, by bakterie, które w niej są, nie przedostały się do cewki moczowej. Staraj się nie robić przy tym zamieszania: zapal tylko nocną lampkę, nie daj się wciągnąć w zabawę.   4. Stały rytm dnia Noworodek budzi się i zasypia według własnego rytmu i nie masz na to wpływu. Możesz jednak zadbać o to, by nie trwało to wiecznie. Naucz dziecko odróżniać dzień od nocy. Im maleństwo jest starsze, tym krócej śpi w dzień, a dłużej w nocy. Trzeba je jednak tego nauczyć. Podczas drzemek nie zasłaniaj szczelnie okien, nie chodź na paluszkach i nie staraj się, by dziecko spało jak najdłużej (jeśli "wyrobi" dobową normę, nie będzie chciało spać w nocy). Gdy się obudzi, mów do niego, baw się z nim, zabierz na wycieczkę po mieszkaniu  — niech dzień kojarzy mu się z aktywnością. Wieczorem postępuj inaczej: zadbaj o ciszę i...

Łóżko rodziców to dla malucha ważne miejsce. W ramionach mamy i taty szuka ukojenia, gdy coś je boli, nie może zasnąć, przestraszy się, ma złe sny. Z czasem spędza tam coraz więcej nocy. Przyjemność po porodzie Pewnie wszystko zaczęło się tuż po porodzie. Przez pierwsze miesiące maleństwo budziło się o różnych porach, chciało często jeść, bywało marudne, miewało kolki. A Wy byliście niewyspani, więc woleliście uniknąć nocnego wstawania. Bliski kontakt pomagał Wam obojgu. Wzmacniał Twoje uczucia macierzyńskie i uspokajał maluszka, który słysząc znajome z okresu płodowego bicie serca mamy, czuł się bezpieczniej. Mając dziecko przy sobie, mogłaś je szybciej utulić i nakarmić. Niepostrzeżenie przyzwyczailiście się do wspólnego spędzania nocy. Większość niemowląt, szczególnie gdy są karmione piersią, śpi przy boku swojej mamy. Kiedy maleństwo jest spokojniejsze, młode mamy upewniają się, że słusznie postępują i lepiej radzą sobie z nową rolą. Niektóre dzieci początkowo nie mają nawet własnego łóżeczka albo korzystają z niego tylko w dzień. Takie rozwiązanie wydaje się oczywiste, naturalne i bardzo przyjemne. Pociecha dla starszego malca A może w Waszym łóżku zrobiło się tłoczno, dopiero kiedy wróciłaś do pracy? Może czując się winna, że zbyt wcześnie opuściłaś maleństwo, starałaś się je często karmić w nocy? Gdy pobudki stawały się coraz bardziej męczące, zrezygnowałaś z odnoszenia dziecka do łóżeczka. Początkowo oboje potrzebowaliście takiej bliskości. Z czasem zaczęłaś się zastanawiać, jak malucha od tego odzwyczaić. Częstym gościem w łóżku rodziców jest też starsze dziecko. Wślizguje się w nocy pod kołdrę po kryzysie spowodowanym chorobą, pójściem do przedszkola, pojawieniem się rodzeństwa, dłuższą rozłąką. Od czasu do czasu jest to miłe, ale regularne nocne odwiedziny przerywają Wasz sen,...