Po całym dniu z dzieckiem czujesz się jak po zajęciach szkoły przetrwania. Bolą cię wszystkie mięśnie od noszenia malca na rękach, jeszcze nie udało ci się zmyć ze swoich włosów zupki z kluseczkami. I właśnie przypominasz sobie, że zapomniałaś położyć zimny okład na guza, którego maluch nabił ci podczas figlowania na podłodze. Młoda mama "w pakiecie" z dzieckiem nie dostaje – niestety – osobistego trenera, który dba o jej świetną formę i wspomaga ją zestawem sprawdzonych rad. Spróbujemy go zastąpić.
Czytałaś gdzieś, że kiedy maluch ssie pierś, mama doświadcza zmysłowego odczucia. Tobie raczej trudno tak to nazwać, odkąd dziecko zaczęło traktować twój biust jak superwytrzymały treningowy gryzak.
Kiedy w ciąży bolał cię kręgosłup, z nadzieją myślałaś o chwili, gdy twój słodki ciężar wyląduje wreszcie we własnym łóżeczku. Ale teraz wcale nie jest łatwiej. Sama najlepiej wiesz, jak często się schylasz, ile razy w ciągu dnia podnosisz dziecko i bierzesz je na ręce. Z radością witasz każdy kolejny kilogram wagi maleństwa, a twoje plecy...
Kolejny raz dałaś się nabrać. Kiedy tylko zdejmujesz pieluszkę i gołe ciałko zaczyna oddychać świeżym powietrzem – tryska źródełko. Mechanizm jest niezawodny także podczas wizyty, np. w przychodni.
Pochylasz się, by poprawić szkrabowi opadające spodenki, a on okazuje ci wdzięczność radosnym podskokiem. Finał: mała główka z impetem uderza cię w nos.
Maluch zafascynował się bębenkiem, a ty wykorzystujesz sytuację, by poleżeć na kanapie. Wszystko masz pod kontrolą, dziecko bawi się tak blisko – na wyciągnięcie jego małej rączki... Nie sądziłaś, że zechce sprawdzić, jaki dźwięk po uderzeniu pałeczką wydaje twoja głowa?
ZOBACZ TEŻ: Czy masz problemy z kręgosłupem? Rozwiąż nasz test
Bunt trzylatka jest naturalnym etapem rozwoju dziecka, czasami rodzice nie wiedzą jednak w jaki sposób reagować. Jakie są więc porady psychologa? Przede wszystkim pozwól dziecku odkrywać swoją niezależność, daj mu możliwość podejmowania własnych decyzji i doświadczania świata na swój sposób. Nie ograniczaj jego dziecięcej samodzielności i bierz pod uwagę potrzeby rozwojowe malucha. Nie trzymaj się sztywno metod opisanych w poradnikach, tylko dostosuj je do swojego dziecka, ponieważ tak jak każdy dorosły – ono też jest indywidualnością i takiego właśnie podejścia wymaga. Spis treści : Bunt trzylatka - co to znaczy? Czy lepiej ustąpić zbuntowanemu trzylatkowi? Bunt trzylatka - jak reagować? 4 zasady postępowania ze zbuntowanym trzylatkiem Bunt trzylatka - co to znaczy? Bunt trzylatka zazwyczaj pojawia się kilka miesięcy po buncie dwulatka. Każde dziecko przechodzi go w inny sposób – nie ma więc sztywnych norm w kwestii tego, ile trwa, kiedy się zaczyna. Rozwój psychiczny dziecka jest sinusoidą, okresy buntu przeplatają się z okresami posłuszeństwa i etapami, gdy dziecko jest grzeczne. Jakie są objawy buntu trzylatka? Dzieci np. przeraźliwie krzyczą, rzucają się na podłogę, tupią nóżkami (zarówno w przedszkolu, na placu zabaw, jak i w domu). Inne znów droczą się z mamą, aby w końcu jednak zrobić to, o co ona prosi. Jedną z oznak buntu trzylatka jest także histeria dziecka . To zupełnie normalne zachowanie. Czy lepiej ustąpić zbuntowanemu trzylatkowi? Rodzice trzylatka rzeczywiście nie mają łatwo. Czasem jednak warto odstawić na bok żelazną konsekwencję i pozwolić, żeby maluch postawił na swoim. Jeśli jest to niemożliwe (np. ze względu na bezpieczeństwo), to postaraj się skłonić dziecko do posłuszeństwa – ale nie krzycząc, szarpiąc albo dając klapsy . Spróbuj porozumieć się z dzieckiem , a...
O bezpieczeństwo dziecka trzeba dbać non stop, bo maluchy są o wiele sprytniejsze, niż sądzimy: nawet całkiem małe brzdące potrafią wejść na parapet, przekręcić kluczyki w stacyjce albo wyjąć z torebki babci tabletki na nadciśnienie. Co może zagrażać dziecku w domu? Dom kojarzy się z bezpieczeństwem, statystyki są jednak bezlitosne: do większości wypadków z udziałem dzieci dochodzi właśnie w nim. I to wcale nie w rodzinach patologicznych, ale w tzw. normalnych czy raczej zwyczajnych, takich jak twoja i moja. Nóż na kuchennym blacie. A także krajalnica, ostry korkociąg, zachęcająco zwisający kabel pełnego wrzątku czajnika elektrycznego, ciężki garnek i mnóstwo innych przedmiotów. Uważaj, co zostawiasz na kuchennym blacie. Wszystko, co musi tam stać, ustaw możliwie głęboko, pod samą ścianą. Ostre i niebezpieczne akcesoria trzymaj w zamykanych szafkach. Uwaga! Jak udowodnili pediatrzy z Michigan (informację podajemy za PAP), już większość rocznych maluchów bez większego problemu ściąga przedmioty z kuchennego blatu zamontowanego na standardowej wysokości (90 cm) i sięga o wiele głębiej, niż byśmy się mogli spodziewać. Obserwowane przez lekarzy dzieci sięgając po telefon-zabawkę stawały na palcach, chociaż teoretycznie taką umiejętność powinny osiągnąć dopiero w wieku 22 miesięcy! A przecież na kuchennym blacie nie leżą wyłącznie zabawki, prawda? Nieosłonięty palnik. Nawet jeśli dziecko nigdy dotąd nie interesowało się gorącymi garnkami ani płomieniem, któregoś dnia może wyciągnąć w ich kierunku rączki. Dlatego zabezpiecz kuchenkę specjalną osłoną i jeśli masz wybór, gotuj wyłącznie na tylnych palnikach. Guzik na podłodze. Maluszki są niczym odkurzacze: wkładają (lub próbują włożyć) do buzi wszystko, co znajdą na swojej drodze. Dlatego usuń z zasięgu malca wszelkie przedmioty, które zmieszczą się w jego...
