Stereotypy, którymi karmimy się przez całe życie, mają wpływ nie tylko na to, jak oceniamy innych, ale także na to, czy umiemy tworzyć szczęśliwe związki. Jeśli czujesz, że coś w twoim małżeństwie zgrzyta, może i ty uległaś popularnym przekonaniom i pora, żebyś przestała wierzyć w te wszystkie "prawdy" i zaczęła żyć po swojemu? Każdy związek ma prawo rządzić się własnymi zasadami! Tym przekonaniom mówimy "żegnaj" już dziś:
Nic nie ułoży się "jakoś" lub "samo". Związki wymagają ciągłej pracy i uwagi. Każde z nas ma swoją przeszłość, poglądy, wzorce związków, upodobania, które we wspólnym życiu trzeba ze sobą pogodzić. To nie zrobi się samo! Jeśli nie będziemy rozmawiać, odnosić się do siebie z szacunkiem i rozwiązywać problemów, przeznaczenie nie wystarczy. A jeśli się rozstaniemy, nie bagatelizujmy tego stwierdzeniem "widać nie byliśmy sobie pisani", tylko spróbujmy znaleźć prawdziwy powód, dla którego nie mogliśmy się dogadać.
To najbardziej błędne z możliwych przekonań! Po pierwsze badania naukowe dowodzą niezbicie, że związek po porodzie często przeżywa trudności i w pierwszych miesiącach po narodzinach dziecka poczucie małżeńskiego szczęścia spada – wszystko przez chaos, zmęczenie i stres pierwszych chwil z dzieckiem. Dziecko nie rozwiązuje problemów między partnerami i nie możemy tego od niego oczekiwać. Jeśli przechodzimy trudny okres, powinniśmy rozwiązać problemy przed podjęciem decyzji o poszerzeniu rodziny, chyba że jesteśmy masochistami i chcemy dorzucić sobie więcej powodów do kłótni.
Często oczekujemy, że nasz partner będzie nam czytał w myślach. "Mógł się domyślić" - ile razy każda z nas tak pomyślała? Niestety telepatia w związkach, nawet tych z długim stażem, to myślenie życzeniowe, a nie rzeczywistość. Panowie widzą oczywiście, że jesteśmy zdenerwowane, ale oszczędziłybyśmy sobie czasu i nerwów mówiąc im, co nas zdenerwowało, zamiast czekać aż sami się domyślą.
Nie możemy tak myśleć - potrzeba przyjaźni jest jedną z najbardziej podstawowych ludzkich potrzeb emocjonalnych i społecznych. Oczekując, że partner/-ka nie będzie mieć znajomych i przyjaciół, bo ma nas, dajemy wyraz naszej zaborczości i potrzeby nadmiernej kontroli. Poza tym, bądźmy szczerzy: czy nie fajnie mieć kogoś komu możemy ponarzekać, kiedy on znowu nie domyślił się, dlaczego byłyśmy złe? Nie odbierajmy sobie tego!
To chyba najczęstszy związkowy mit, tymczasem wszystkie badania naukowe dowodzą, że nie chodzi o to, czy pary się kłócą, tylko o to jak to robią. Przede wszystkim nie kłóćmy się przy dziecku. Pewnie możemy oczekiwać, że im dłuższy mamy staż i im więcej kłótni za nami, tym mniej konfliktów, ale przede wszystkim możemy założyć, że jeśli chcemy mniej się kłócić, to musimy nauczyć się rozwiązywać konflikty konstruktywnie. Co to znaczy? Unikajmy używania wyrażeń "bo ty zawsze/nigdy", nie obrażajmy się w nawzajem w gniewie, rozmawiajmy o problemie i o tym, jak się czujemy. Nie trzymajmy urazów w sobie – wcześniej czy później wybuchną ze zdwojoną siłą!
Byłoby miło pójść do łóżka już w zgodzie, ale co jeśli pokłócimy się późnym wieczorem, a rano trzeba wcześnie wstać? Co jeśli kłótnia dotyczy poważnych spraw i nie sposób rozwiązać jej w pięć minut? Czy zawsze możemy poświęcić noc na rozwiązywanie problemów? Niektórzy potrzebują też czasu i dystansu, by móc się pogodzić i spokojnie odnieść do powodu konfliktu. W związku jak w życiu: bądźmy realistami, oszczędzimy sobie wielu rozczarowań. Jeśli nie zanosi się na to, że pogodzimy się przed pójściem spać, spróbujmy chociaż zakończyć rozmowę umową, że wrócimy do niej następnego dnia i poszukamy rozwiązania. Nic na siłę!
Zobacz też:
Każdy z nas chce, aby jego dziecko dobrze radziło sobie w szkole, było szczęśliwe, trzymało się z dala od kłopotów, a w przyszłości dobrze sobie radziło jako człowiek dorosły. Robimy, co możemy, aby zapewnić dzieciom takie warunki do rozwoju, żeby tak właśnie się działo. Niektórzy z nas ufają swojej intuicji, inni uciekają się do fachowej lektury. A gdyby tak sprawdzić, co badania naukowe z dziedziny psychologii mówią o wychowywaniu dzieci i dobrym radzeniu sobie w życiu? "Business Insider" wymienił 12 rzeczy, które robią rodzice dzieci odnoszących życiowe sukcesy. Warto na nią spojrzeć, pamiętając jednocześnie, by nie dać się zaślepić własnej ambicji i nie zapominać, że zabawa , beztroska i nuda (!) są ważnymi elementami zdrowego i szczęśliwego dzieciństwa, co więcej: są potrzebne do prawidłowego rozwoju dziecka . Co robić, żeby dziecko dobrze radziło sobie w życiu? Oto, co odkryli rozmaici naukowcy i co, ich zdaniem, sprzyja dzieciom w odnoszeniu sukcesów (także w dorosłym życiu): Obowiązki domowe Jak wynika z badania przeprowadzonego na Harvardzie, dzieci, które mają obowiązki domowe , wyrastają na dorosłych, którzy dobrze współpracują z kolegami z pracy, są bardziej empatyczni i potrafią samodzielnie wykonywać zadania. Umiejętności społeczne Z tego samego badania wynika, że jeśli przekazujemy dzieciom wiedzą o tym, jak zachowywać się w sytuacjach społecznych, wychowujemy je na uczynnych, empatycznych i umiejących rozwiązywać problemy dorosłych. I odwrotnie: te dzieci, które miały słabo rozwinięte umiejętności społeczne, częściej ulegały nałogom i miały zatargi z prawem. Duże oczekiwania Jeśli rodzice oczekują, że ich dziecko pójdzie na studia, stwarzają mu takie warunki, żeby mogło się uczyć i to bez względu na status materialny rodziny – uważają naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles...
Najpierw zaręczyny i ślub, potem narodziny dziecka – to najwspanialsze chwile dla was jako pary, prawda? Oczywiście, a jednak narodziny dziecka to nieco bardziej skomplikowana sprawa. Dla większości związków okres po porodzie to czas próby , a naukowcy z Uniwersytetu w Connecticut (USA) twierdzą nawet, że poczucie satysfakcji małżeńskiej w pierwszym roku po narodzinach potomka spada u 67 proc. świeżo upieczonych rodziców! Dlaczego tak się dzieje? To po prostu bardzo stresujący okres. Jesteście niewyspani, hormony wciąż szaleją po ciąży, na nic nie ma czasu, a tu jeszcze trzeba nauczyć się obsługi niemowlęcia: jak kąpać, jak przewijać... i co z tymi kolkami? Okazuje się, że największym źródłem konfliktów jest podział obowiązków przy dziecku . O co jeszcze kłócą się młodzi rodzice i co zrobić, żeby te problemy nie zepsuły waszego związku? Problem 1: on robi mniej przy dziecku Czujesz, że to ty wykonujesz większość pracy przy dziecku, a on za mało się angażuje? Na dodatek to ty budzisz się nocami i karmisz , a on smacznie chrapie obok? To rzeczywiście może być poważnym wyzwaniem dla waszego związku. Rozwiązanie: Kobiety są szczęśliwe, kiedy czują, że podział pracy przy dziecku jest sprawiedliwie podzielony, a panowie, kiedy ich rola w wychowywaniu i opiece nad dzieckiem jest jasno określona. Po pierwsze zastanów się, co chciałabyś, żeby on robił przy dziecku i jasno mu to powiedz. Dobra komunikacja to podstawa w każdym związku. Nie czekaj aż on się domyśli , że chcesz, żeby wstawał w nocy i przynosił ci płaczące dziecko do łóżka. Powiedz mu to. Wyjaśnij, że oczekujesz, że będzie też zmieniać pieluszki. Przekaż mu kąpiele dziecka. Zastanów się również, czy sama nie utrudniasz swojemu partnerowi zajmowania się dzieckiem. Często po porodzie jesteśmy tak bardzo skoncentrowane na dziecku i tak przekonane o tym, że tylko my...
Rodzice kłócą się o przeróżne rzeczy. O teściową, która jak zwykle wiedziała lepiej. O pieniądze (że znowu ich brakuje). O wychowanie dziecka. Ale kłótnie rodziców bardzo przeżywają dzieci . Dlatego są zachowania zupełnie zakazane. Sprawdźcie, jak się kłócić przy dziecku . Jeśli już naprawdę musicie to robić... Czasem trzeba Czy kłótni da się w ogóle uniknąć? Teoretcyznie tak – jesteśmy dorośli, wiec możemy udawać, że wszystko jest OK. Tylko że to nie jest dobry pomysł. – Zamiatanie emocji pod dywan odradzam, to nie przynosi nic dobrego. Złość na partnera rośnie tak długo, aż w końcu przestaje się w nas mieścić, a wtedy może wybuchnąć z ogromną siłą. Lepiej więc sprzeczać się na bieżąco – ostrzega psycholog Beata Płażewska. To lepsze także dla dzieci, które niczym czułe urządzenia wyczuwają napięcie między rodzicami. A więc zdrowo się czasem pokłócić. Ale czy przy dziecku? – Lepiej nie, bo kłótnie przy dziecku są dla dziecka jak trzęsienie ziemi. Mama i tata są dla niego najważniejsi. Jeśli się kłócą, dziecko traci grunt pod nogami – mówi psycholog. Oczywiście kłótnia kłótni nierówna. Sprzeczka zakończona przeprosinami to nie tragedia, ale trzeba wystrzegać się awantur. Przeczytaj o mocy magicznych słów, których sami za rzadko używamy: Proszę, dziękuję, przepraszam... Zachowania zakazne w czasie kłótni przy dziecku Tego robić po prostu nie wolo. Konsekwencje mogą być zbyt dramatyczne. Krzyki. Dziecko się ich po prostu boi. Gdy dorośli się kłócą, dzieci na ogół milkną. Właśnie dlatego, że są przerażone. Trzaskanie drzwiami, rzucanie talerzami. Dzieci potwornie boją się gwałtownych ruchów, głośnych dźwięków i wszelkich przejawów agresji. Obrażanie, szydzenie, przyklejanie etykietek. To także forma agresji. Groźby. W czasie kłótni ludzie...
