„Mój mąż marzył o dziecku, ja nie. Entuzjazmu starczyło mu na 2 tygodnie. Dziś mały ma 6 lat, a tata ma go gdzieś” [LIST DO REDAKCJI]

Tata na wakacjach, a mama w domu z dziećmi? Nasza czytelniczka żali się, że nie ma czasu na odpoczynek, podczas gdy jej mąż korzysta z uroków lata. Jeśli masz do opowiedzenia podobną historię, napisz do nas na adres: redakcja@mamotoja.pl . Też mam prawo być zmęczona! „Mikołaj od początku uważał, że to matka ma obowiązki wobec dziecka, a on, jako tata, jest trochę na doczepkę. Coś tam pomoże, coś zrobi, ale generalnie ma swój świat, zarabia, wychodzi z domu i średnio się angażuje. Przynajmniej dopóki dzieci są malutkie – jego zdaniem w tym okresie cały ciężar opieki spoczywa na matce, która ma instynkt i predyspozycje. Jak próbowałam dawać mu synka na ręce, żeby pobujał, ponosił, to zaraz mi oddawał, bo 'mały chce do mamy'. Najgorzej jest teraz, latem. Mikołaj zawsze spędzał urlop na Mazurach. Z kolegami mają taki rytuał, że co roku pływają łódkami przez kilka letnich tygodni. Są w swoim gronie, imprezują, niczym się nie przejmują... Ja rozumiem na studiach, ale teraz, kiedy już kilku z nich ma dzieci? Mój mąż wrócił do domu po dwóch tygodniach. Posiedział trochę i oświadczył, że znowu jedzie, bo w domu się dusi i ciężko mu pracować. No wiadomo, trzeba ogarnąć dzieci, zająć się domem... Ja robię to wszystko na co dzień i jakoś nie narzekam. Dlaczego on nie może mi pomóc? To też jego dom i dzieci. Ja nie pracuję zawodowo, rozumiem, że on potrzebuje trochę ciszy i spokoju, ale ja też zasługuję na odpoczynek, prawda? Tymczasem jestem uwiązana przy dzieciach, nic mi nie wolno. A on lata, gdzie chce. To niesprawiedliwe. Jestem coraz bardziej sfrustrowana, samotne dni i wieczory z dziećmi to dla mnie udręka”. Mira Zobacz też: Kobiety wykonują więcej prac domowych, gdy... w domu jest mężczyzna Dlaczego tata jest tak ważny w życiu małego dziecka? [WIDEO]...

Czy bycie rodzicem chrzestnym polega głównie na dawaniu prezentów chrześniakowi? Naszą czytelniczkę spotkała niemiła sytuacja – wszyscy najbliżsi odmówili zaangażowania w uroczystość, bo obawiają się... wydatków. A może rodzice dziecka zbyt wiele wymagają? Podzielcie się swoją opinią – piszcie do nas na adres: redakcja@mamotoja.pl . Moja rodzina to skąpcy „To przykre, kiedy okazuje się, że najbliższa rodzina myśli tylko o pieniądzach. Urodziłam Alusię pół roku temu i do tej pory odwiedzili nas tylko rodzice i brat z bratową. Ani ciotki, ani kuzynostwo się nie pofatygowało, ale kiedy robiliśmy imprezy z pełnym wyżywieniem i lejącym się alkoholem, to wszyscy byli pierwsi, żeby do nas zajrzeć. Teraz poprosiłam kuzynkę na chrzestną Alusi – odmówiła. Zapytałam drugą – też się wykręciła, że niby ma już dwóch chrześniaków i nie ogarnie więcej. Nawet bratową pytałam, to powiedziała, że oni teraz kompletują wyprawkę dla dzidziusia i mają dużo wydatków... Naprawdę nie rozumiem. Przecież ja nikogo nie prosiłam o pieniądze, tylko o potrzymanie Alusi do chrztu. W przyszłości jakiś upominek urodzinowy czy koperta przy innej okazji od chrzestnego to wszystko, czego oczekuję. To chyba nie tak dużo? A jak kogoś akurat nie stać, to też zrozumiem i się nie obrażę. Chciałabym tylko, że moja córeczka miała bliską osobę, która będzie o niej pamiętać i odwiedzać, pieniądze nie są dla mnie najważniejsze. Dlaczego wszyscy są tacy skąpi i myślą, że jak proszę na chrzciny, to tak naprawdę tylko wyciągam łapska po kasę?”. Lilianna Zobacz też: Chrzest dziecka: jakich formalności trzeba dopełnić w kościele? Jak wybrać idealny prezent na chrzest? Ile wypada dać na chrzciny w 2022 roku? – kwoty dla rodziny, chrzestnych i gości

Czy warto walczyć o rodzinę, jeśli mąż i ojciec pije i zaniedbuje bliskich? Przeczytajcie historię tej mamy. Czekamy na Wasze opinie, przesyłajcie je na adres redakcja@mamotoja.pl . Najciekawsze listy opublikujemy w naszym serwisie. Nie umiem odejść od męża alkoholika (list) „Sławka poznałam zaraz po szkole, był dobrym kolegą mojego brata. Zapowiadał się świetnie, taki przebojowy, zawsze uśmiechnięty chłopak. Dusza towarzystwa, to mi bardzo imponowało. Rozkręcał wszystkie imprezy, znał mnóstwo osób. Zakochałam się, a on we mnie, przez co poczułam się najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. Nie czekaliśmy ze ślubem. Jako młode małżeństwo poszliśmy od razu na swoje, chociaż ledwo starczało nam do pierwszego. Ale chcieliśmy być samodzielni i niezależni. Zaledwie rok później urodziła się Amelka. Nie minął kolejny rok i powitaliśmy Stasia. Byłam wniebowzięta, wreszcie staliśmy się pełną rodziną. Nie pracowałam, musiałam ogarnąć dom i dzieci. Zresztą w naszym miasteczku z pracą była kiepsko, a ja mam tylko średnie wykształcenie. Rodziców nie było stać, żeby wysłać mnie na studia. Ze Sławkiem było podobnie – imał się różnych prac, ale raczej na czarno i na chwilę. Zaczęło być ciężko. W końcu ta sytuacja zaczęła go chyba przerastać. Malutkie dzieci, bałagan, wrzask, brak stałej pracy i pieniędzy... Sławek coraz częściej sięgał po piwo, potem zaczął dolewać do niego wódki. Nic nie mówiłam, pomyślałam, że musi się oderwać od rzeczywistości, żeby potem lepiej o nas zadbać.  Zareagowałam dopiero wtedy, kiedy nie poszedł na rozmowę o pracę, bo się upił. Upomniałam go tylko, a on na mnie nakrzyczał. I to tak strasznie... Wrzeszczał, że się stara i żebym się nie wtrącała. Przestraszyłam się go. Więcej już nic nie mówiłam, wolałam, żeby był spokój.  Teraz Sławek pije coraz...