Zgrabne nóżki, proste plecy

Dysplazja stawu biodrowego (większa lub mniejsza) to dość częsta przypadłość u niemowląt. Rodzi się z nią dużo dzieci. Ze względu na ryzyko dysplazji, każdy niemowlak przechodzi badanie stawów biodrowych tuż po narodzinach, a potem także na wizytach kontrolnych u pediatry, które odbywają się w pierwszym roku życia dziecka. Jeśli lekarza coś zaniepokoi, kieruje dziecko do dalszej diagnostyki. Spis treści: Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt – co to jest? Objawy dysplazji stawu biodrowego u niemowląt Jak wygląda dysplazja stawów biodrowych u niemowlaka? Dysplazja stawów biodrowych u niemowląt – leczenie Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt –ćwiczenia Jak dbać o biodra niemowlęcia? Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt – co to jest? Wrodzona dysplazja stawów biodrowych to  niedorozwój bioderek, a dokładniej jednego z elementu stawów . Staw biodrowy, w uproszczeniu, składa się z dwóch części znajdujących się na miednicy i kości udowej. W miednicy znajduje się zagłębienie, zwane panewką stawową.  Z kolei  górna część kości udowej zakończona jest tzw. główką kości udowej. W prawidłowo rozwiniętym stawie biodrowym duża część główki tkwi głęboko w panewce. ​Dysplazja stawów biodrowych  to nieprawidłowa budowa stawu biodrowego i niewłaściwe położenie  w niej główki kości udowej. Dzieje się tak, gdy panewka jest zbyt płytka lub ustawiona pod złym kątem, a staw biodrowy nie może pracować jak należy.   Jeżeli niewielka dysplazja nie będzie leczona, staw będzie się coraz bardziej deformować. Niemowlę z dysplazją stawu biodrowego będzie miało coraz większe problemy z odwodzeniem nóżek na boki, a później z chodzeniem i bieganiem. Zbyt płytka panewka stawowa grozi zwichnięciem stawu biodrowego u dziecka, czyli „wyskoczeniem” główki kości udowej z panewki, co...

Dziecko już w pierwszych dniach życia jest badane ortopedycznie na oddziale noworodkowym. Pediatra sprawdza m.in., czy stawy biodrowe rozwijają się prawidłowo. Jak mała żabka W pierwszym miesiącu życia warto iść z dzieckiem do ortopedy, by jeszcze raz sprawdzić stawy. Pamiętaj też o codziennej odpowiedniej pielęgnacji maluszka. Przede wszystkim nie krępuj jego nóżek pieluszką, becikiem czy kocykiem: malec musi mieć swobodę ruchów. W pierwszych miesiącach życia warto zakładać na jednorazową pieluszkę dodatkowo tetrową lub flanelową, w taki sposób, by nóżki dziecka były szeroko odwiedzione (jak u żabki). Gdy malec nie śpi, jak najczęściej w ciągu dnia układaj go na brzuszku (to dobra pozycja dla bioderek). Gdy nosisz dziecko na rękach, pamiętaj, by jego bioderka również pozostały szeroko odwiedzione. A w czasie zmiany pieluszki unoś pośladki malca, wkładając rękę pod kość krzyżową (nie podciągaj za nóżki). I nie układaj dziecka do spania na boku. Niestety, u około 3–6 proc. noworodków występuje tzw. dysplazja stawu biodrowego , czyli jego wadliwe ukształtowanie. Im wcześniej zacznie się leczyć tę wadę, tym lepiej. Zwykle dziecko musi przez kilka miesięcy mieć założony na nóżki specjalny aparacik (tzw. rozwórkę). Ważne, by leczenie zostało ostatecznie zakończone, zanim dziecko zacznie chodzić.  Uwaga! Jeżeli po założeniu aparaciku malec długo i uporczywie płacze, trzeba skontaktować się z ortopedą (niewłaściwe ustawienie aparatu może prowadzić do poważnych komplikacji, np. asymetrii biodrowej dziecka ). Płaskie stópki Początkowo stopy dziecka są całkowicie płaskie i pokryte grubą poduszeczką tłuszczową. Między drugim a czwartym rokiem życia stopa zaczyna powoli smukleć i kształtują się jej sklepienia. Po to, by stopy rozwijały się prawidłowo, trzeba o nie dbać już od pierwszych miesięcy życia. Nie zakładaj maluszkowi ciasnych...

Traktujesz noworodka jak najcenniejszą figurkę z porcelany. Wydaje się tak delikatny, kruchy. Nieomal boisz się go dotknąć. Pamiętaj jednak, że dziecko również może z obawą reagować na twoje poczynania. Dla niego trasa z łóżeczka w twoje objęcia to naprawdę niesamowita podróż. Pomóż mu ją pokonać bez lęku. Każdy ruch wykonuj jak najspokojniej. Pozwolisz w ten sposób dziecku oswoić się z tym, co się z nim i wokół niego dzieje. Kiedy je nosisz, rób to zawsze tak, żeby nie czuło się skrępowane twoim uchwytem, i by mogło swobodnie poruszać rączkami i nóżkami. Pamiętaj, że w przypadku noworodka najlepiej jest, kiedy główka i tułów ułożone są wzdłuż jednej, poziomej, osi. A teraz pora na szczegóły.   Podejdź do noworodka i pokaż mu się, żeby nie był zaskoczony (dasz mu szansę przygotowania się do kontaktu z tobą i zmiany pozycji). Delikatnie go dotknij, czule i spokojnie mówiąc do niego. Możesz opowiadać, co robisz i co będzie się działo. To uspokoi was oboje. Wsuń dłoń między nogi noworodka, aż pod bark, żeby jego ciałko spoczywało na twojej ręce. Drugą dłoń włóż mu pod główkę. Unoś noworodka bez pośpiechu, bokiem do podłoża, żeby mógł obserwować, co się z nim dzieje. Staraj się nie wykonywać przy tym żadnych gwałtownych ruchów. Nie przestrasz się u noworodka odruchu Moro. Noworodek raptownie wypręża całe ciałko i rozkłada rączki, po czym przyciąga je do siebie. Jest to naturalna reakcja na niespodziewaną zmianę pozycji. Przytul noworodka do siebie. Kiedy poczuje ciepło ciała, usłyszy bicie twego serca, uspokoi się i rozluźni. Jeżeli noworodek leży na brzuchu, obróć go na plecy albo na bok i unoś tak, jak opisaliśmy wyżej. Nie podnoś dziecka zwróconego buzią do dołu. Do 2–3. miesiąca życia dziecka do noszenia dobra jest pozycja zwana „fasolką". Układasz dziecko na przedramieniu...