NDT Bobath (neuro-developmental treatment), czyli metoda Bobathów, powstała dzięki pracy pary Brytyjczyków – Berty Bobath (fizjoterapeutka) i dr Karola Bobath (neuropsycholog, psychiatra). Zajmowali się oni dziećmi z mózgowym porażeniem dziecięcym oraz dorosłymi po udarach, którym starali się przywrócić sprawność ruchową. Metoda Bobathów ma bardzo szerokie zastosowanie – od niemowląt po osoby w podeszłym wieku, którym pomaga uzyskać lub przywrócić sprawność ruchową.
Spis treści:
Metoda Bobathów jest szczególnie polecana do rehabilitacji małych dzieci i niemowląt, gdyż z łatwością wpisuje się ona w normalny rytm dnia dziecka. Im wcześniej terapia zostanie rozpoczęta, tym lepsze da efekty, o ile dziecko będzie regularnie odwiedzało terapeutę oraz systematycznie ćwiczyło prawidłowy sposób poruszania się w domu z pomocą rodziców. To, co m.in. odróżnia terapię NDT Bobath od metody Vojty, to fakt, że w czasie terapii ruch jest wspomagany i prowadzony, czyli faktycznie się odbywa.
Założenia metody NDT Bobath:
Terapeuta Bobath ćwiczy całe ciało dziecka, a pacjent jest cały czas zachęcany do aktywności, aby jak największą część ruchu wykonał samodzielnie. W czasie terapii metodą NDT Bobath dziecko nie powinno płakać. Bardzo ważne jest nastawienie pacjenta – nie prowadzi się terapii, gdy dziecko się wygina na boki, krzyczy, płacze, nie angażuje się w ćwiczenia.
W czasie spotkania terapeutycznego rehabilitant nie utrzymuje dziecka w miejscu, ale stymuluje je do poruszania się w określony sposób, np. umieszczając zabawki w określonym miejscu czy na określonej względem dziecka wysokości. Terapia Bobath odbywa się na różnych podłożach: na leżance, stole, piłce stabilizacyjnej, na macie, kolanach terapeuty czy rodzica.
Efekty rehabilitacji metodą NDT Bobath są różne i zależą od stopnia uszkodzenia układu nerwowego dziecka, jego zaangażowania w ćwiczenia Bobathów oraz od regularności ich wykonywania. Każdy pacjent ma indywidualnie dobierane ćwiczenia do swoich potrzeb i osiąga postępy we własnym tempie. Celem leczenia jest usprawnienie, które umożliwia osiągnięcie samodzielności.
Zastosowanie metody Bobath u dzieci i niemowląt jest bardzo szerokie. Najczęstszymi wskazaniami do terapii są:
Nie ma przeciwwskazań do stosowania metody NDT Bobath u niemowląt i małych dzieci. Jednak jak wspomnieliśmy wyżej, prowadzenie terapii może uniemożliwić brak chęci do współpracy ze strony pacjenta. Niektóre dzieci często protestują i nie chcą wykonywać ruchów, do których są mobilizowane, z tego względu nie każde dziecko będzie mogło być usprawniane metodą Bobath.
Aktywny udział w rehabilitacji bobathem jest bardzo ważny i polega na zajmowaniu się dzieckiem (przebieranie, kąpanie, noszenie, karmienie, zabawa) w sposób zalecony przez terapeutę.
Podczas spotkań terapeutycznych fizjoterapeuta specjalizujący się w metodzie Bobath dokładnie instruuje rodziców, jak stymulować dziecko. Postępowanie obejmuje codzienną pielęgnację niemowlaka, odpowiednie jego układanie, podnoszenie, noszenie, podejmowanie interakcji z dzieckiem w sposób ściśle określony przez terapeutę. Zaangażowanie jest niezbędne, aby terapia odniosła skutek, gdyż kilkadziesiąt minut z terapeutą raz czy dwa razy w tygodniu nie jest w stanie dać zadowalających efektów.
Poniżej filmik pokazujący elementy pielęgnacji dziecka zgodnie z zaleceniami NDT Bobath:
Zobacz także:
Co to jest gniazdko i dlaczego warto układać wcześniaka w gniazdku? Gniazdko to materac wypełniony kuleczkami styropianowymi, który pozwala na zachowanie zgięciowej pozycji ciała, zbliżonej do tej, w jakiej dziecko przebywało w macicy. Wcześniaki często mają rączki i nóżki wyprostowane: co jest nienaturalne. Dzięki korzystaniu z gniazdka, dziecko może wrócić do tego ułożenia wewnątrzmacicznego, zbliżając ręce do siebie. To z kolei pozwala na wyciszenie i uspokojenie organizmu. Gdy – będąc w takim gniazdku — dziecko kopnie czy ruszy łokciem, to trafia na opór, podobnie jak w macicy, wywołując reakcję zgięciową. Gniazdko pozwala też na układanie dziecka w różnych pozycjach: na prawym, lewym boku, na brzuchu, na plecach – oczywiście jeśli z medycznego punktu widzenia jest to możliwe. Dlaczego dla rozwoju wcześniaka ważne jest kangurowanie? Kangurowanie, czyli noszenie dziecka jak najbliżej siebie, w bliskim kontakcie skóra do skóry przyspiesza rozwój wcześniaka. Kangurowane wcześniaki szybciej przybierają na wadze i szybciej mogą opuścić szpital. Czytaj też: Kangurowanie przynosi bezcenne korzyści Ważniejsze jest kangurowanie przez mamę czy przez tatę? Dla wcześniaka ważne jest kangurowanie zarówno przez mamę, jak przez tatę. Dzięki temu, że dziecko jest kangurowane przez mamę, czuje jej bliskość, słyszy dobrze znane bicie serca mamy, czuje jej oddech, słyszy dobrze sobie znany głos. Co ciekawe: ciało mamy potrafi regulować temperaturę ciała dziecka, do jest bardzo ważne w przypadku wcześniaka. Bardzo ważne jest też kangurowanie przez ojca: naukowcy okryli, że kangurowanie wcześniaka przez tatę wpływa na lepsze przyswajanie glukozy przez organizm dziecka. A to ma wpływ na rozwój mózgu dziecka. Jak postępować z wcześniakiem po powrocie do domu? Przede wszystkim zalecam, żeby rodzice nadal układali dziecko w gniazdku. Warto...
