Naukowcy są zgodni: samo mówienie o dobroci czy uczciwości nie wystarczy, by dziecko stało się takim właśnie człowiekiem. To doświadczenia z życia, poparte mądrym komentarzem dorosłych sprawiają, że dziecko wie, jak powinno w danej sytuacji postąpić. Dzięki twojemu mądremu wychowaniu w głowie dziecka powstaje schemat danego zachowania. Wtedy dziecko nie zostanie skuszone chęcią okłamania kogoś, by uniknąć kary, doceni twoją pomoc w ułożeniu układanki i samo kiedyś chętnie pomoże.
Pomaga dziecku osiągać zamierzone cele. Zjednuje mu przyjaciół, sprawia, że dziecko już jako dorosły nie stresuje się konsekwencjami niewykonanego na czas zadania.
Przeczytaj też: Jak dziecko może ci pomagać w domu
Dzięki niej człowiek czuje, że żyje w zgodzie ze sobą.
Czy wiesz: Dlaczego dzieci kłamią?
Wszyscy mijamy się czasem z prawdą albo co nieco przemilczamy. Chcemy czy nie, nasze dzieci także się tego nauczą. Najważniejsze jest to, by umiały odróżniać kłamstwa niewinne , czyli te, którymi posługujemy się, by nie ranić innych, od takich, które niewinne nie są. Dlaczego dzieci zmyślają? Oto najważniejsze powody: Kłamie, bo nie odróżnia prawdy od fikcji Kiedy kilkulatek opowiada o swojej podróży w kosmos czy pobycie u króla Juliana z kreskówki, nie mija się z prawdą, bo święcie wierzy w swoje słowa. Nie potrafi dostrzec granicy między faktami a tym, co zapamiętał z bajek czy zasłyszanych rozmów. Opowieści tego typu nie są kłamstwem i nie wolno za nie karać. Póki co warto się cieszyć, że ma wspaniałą wyobraźnię i zgodnie z jego życzeniem, zwracać się per „panie kapitanie" czy „wasza wysokość". Mieszanie fikcji z rzeczywistością może się utrzymywać nawet do szóstego roku życia! Sprawdź: Czy twoje dziecko ma bujną wyobraźnię? – test Kłamie, bo chce uniknąć kary Zdarza się, że srogo karane dziecko zamiast oduczyć się mijania z prawdą, koncentruje się na tym, by następnym razem nie dać się przyłapać. Ważne jest to, by nie ganić dziecka, które samo się przyznało, np. do zbicia cennego wazonu czy wymalowania farbami całej kuchni. Kilkulatek powinien widzieć, że mówienie prawdy jest w waszym domu cenione. Niech karą dla niego będzie poniesienie konsekwencji tego, co zrobił. Pomazaną kredkami ścianę trzeba umyć, plamę soku na dywanie wytrzeć, a niedomyte uszy wyszorować. Czytaj: Jak karać dziecko? Kłamie, bo o czymś marzy Fantazje bywają odbiciem pragnień dziecka . Gdy dziecko opowiada o swym nieistniejącym piesku, może to znaczyć, że marzy o zwierzątku. Gdy twierdzi, że potrafi kopnąć piłkę na dach wieżowca – może chciałoby zostać piłkarzem? Warto...
Z jednej strony uczysz swojego dziecko, że zawsze powinno mówić prawdę. Ale z drugiej chciałabyś, by pewne rzeczy przemilczało. Czy te dwa pozornie sprzeczne pragnienia można jakoś pogodzić? Szczere dziecko mówi to, co słyszy i widzi Kiedy twój synek na rodzinnym spotkaniu głośno stwierdza, że ciocia to stara panna, chciałabyś zapaść się pod ziemię. Przypomnij sobie jednak, czy przypadkiem sama kilka dni temu w rozmowie z mężem sama tak się o cioci nie wyraziłaś, a dziecko usłyszało to, bo bawiło się obok? Dziecięcy świat jest czarno-biały. Jeśli kilkulatek o czymś słyszy lub coś widzi, uważa, że ma prawo o tym mówić. Nawet, jeśli komuś z tego powodu zrobi się przykro . Dziecko bowiem nie rozumie, że prawdy oczywiste, takie jak np. fakt, że ktoś jest stary czy gruby, wypowiedziane głośno, mogą zaboleć. No bo niby dlaczego, skoro każdy o nich wie? Czytaj też: Nauka dobrych manier Małe dzieci nie potrafią dochować tajemnicy Właśnie powiedziałaś dziecku, że nie lubisz, kiedy sąsiedzi przychodzą z wizytą, bo zawsze zbyt długo siedzą, a teraz prosisz, by nie zdradziło cię przed nimi? Na sto procent przy najbliższej okazji podzieli się swoją tajemnicą z sąsiadami. Kilkulatkowi trudno trzymać język za zębami , a podkreślenie faktu, że nie powinien o czymś mówić, tym bardziej kusi do „zdrady". I nie ma w tym jego winy. Dziecko po prostu często mówi to, o czym właśnie myśli. A ponieważ na widok sąsiadów natychmiast przyjdzie mu do głowy powierzony przez mamę sekret, tajemnica szybko wyjdzie na jaw. Czytaj też: Kotlet daje porządność, czyli wychowanie oczami dorosłych i dzieci Jak nauczyć dziecko unikania gaf? Czy skoro to naturalne, że dzieci mówią, co widzą, i wyjawiają sekrety, można im na taką nieograniczoną szczerość pozwalać? Nie! To właśnie rola rodziców, by wytłumaczyć dziecku, dlaczego...
Etykieta przy stole Najlepszym sposobem uczenia dobrych manier przy stole jest dbanie, by dziecko jadało posiłki z całą rodziną . Wtedy będzie mogło zobaczyć, co należy robić. Już niespełna roczne dziecko może używać łyżeczki i uczyć się jeść samodzielnie . Nie oczekuj jednak, że będzie spokojnie siedzieć przy stole przez cały posiłek. Pamiętaj: Dwulatka możesz śmiało angażować do nakrywania stołu, pytaj go, gdzie siedzą poszczególni członkowie rodziny. Zwracaj także uwagę, że jedzeniem nie należy się bawić. Sprzątanie zabawek Już półtoraroczne dziecko może dobrze bawić się z tobą w sprzątanie. Ale przygotuj się na to, że to ty będziesz inicjatorem tej zabawy, dopóki nie skończy czterech, pięciu lat. Pamiętaj: Tłumacz dziecku, dlaczego porządkowanie jest ważne, że dzięki niemu łatwiej znaleźć zabawki. Kup kolorowe pudła na klocki – łatwiej będzie je segregować. Magiczne słowa: „dzień dobry”, „proszę”, „przepraszam” Dzieci najlepiej uczą się przez naśladowanie, więc zwróć uwagę, czy na co dzień sama mówisz do sąsiadów „dzień dobry”, „proszę” lub „przepraszam”. Jeśli tak, to nawet nie zauważysz, kiedy dziecko też zacznie to robić. Już 10-miesięczne dziecko może zacząć poznawać zasady kindersztuby . Gdy nie umie jeszcze mówić, będzie tylko kiwać główką, jeśli właśnie ten gest będziesz wykonywać za każdym razem, gdy dziękujesz maluchowi. Pamiętaj: Dziecko może czasem zapominać o słowach „proszę” czy „dziękuję”. Możesz wtedy np. nadstawiać ucho jak przygłucha ciocia albo zwyczajnie mu o nich przypomnieć. Mycie rączek przed posiłkiem To ważny nawyk, bo chroni dziecko przed chorobami . Regularną naukę mycia rączek przed jedzeniem powinniście zacząć, gdy maluch zacznie raczkować...
