Naukowcy są zgodni: samo mówienie o dobroci czy uczciwości nie wystarczy, by dziecko stało się takim właśnie człowiekiem. To doświadczenia z życia, poparte mądrym komentarzem dorosłych sprawiają, że dziecko wie, jak powinno w danej sytuacji postąpić. Dzięki twojemu mądremu wychowaniu w głowie dziecka powstaje schemat danego zachowania. Wtedy dziecko nie zostanie skuszone chęcią okłamania kogoś, by uniknąć kary, doceni twoją pomoc w ułożeniu układanki i samo kiedyś chętnie pomoże.
Pomaga dziecku osiągać zamierzone cele. Zjednuje mu przyjaciół, sprawia, że dziecko już jako dorosły nie stresuje się konsekwencjami niewykonanego na czas zadania.
Przeczytaj też: Jak dziecko może ci pomagać w domu
Dzięki niej człowiek czuje, że żyje w zgodzie ze sobą.
Czy wiesz: Dlaczego dzieci kłamią?
Wszyscy mijamy się czasem z prawdą albo co nieco przemilczamy. Chcemy czy nie, nasze dzieci także się tego nauczą. Najważniejsze jest to, by umiały odróżniać kłamstwa niewinne , czyli te, którymi posługujemy się, by nie ranić innych, od takich, które niewinne nie są. Dlaczego dzieci zmyślają? Oto najważniejsze powody: Kłamie, bo nie odróżnia prawdy od fikcji Kiedy kilkulatek opowiada o swojej podróży w kosmos czy pobycie u króla Juliana z kreskówki, nie mija się z prawdą, bo święcie wierzy w swoje słowa. Nie potrafi dostrzec granicy między faktami a tym, co zapamiętał z bajek czy zasłyszanych rozmów. Opowieści tego typu nie są kłamstwem i nie wolno za nie karać. Póki co warto się cieszyć, że ma wspaniałą wyobraźnię i zgodnie z jego życzeniem, zwracać się per „panie kapitanie" czy „wasza wysokość". Mieszanie fikcji z rzeczywistością może się utrzymywać nawet do szóstego roku życia! Sprawdź: Czy twoje dziecko ma bujną wyobraźnię? – test Kłamie, bo chce uniknąć kary Zdarza się, że srogo karane dziecko zamiast oduczyć się mijania z prawdą, koncentruje się na tym, by następnym razem nie dać się przyłapać. Ważne jest to, by nie ganić dziecka, które samo się przyznało, np. do zbicia cennego wazonu czy wymalowania farbami całej kuchni. Kilkulatek powinien widzieć, że mówienie prawdy jest w waszym domu cenione. Niech karą dla niego będzie poniesienie konsekwencji tego, co zrobił. Pomazaną kredkami ścianę trzeba umyć, plamę soku na dywanie wytrzeć, a niedomyte uszy wyszorować. Czytaj: Jak karać dziecko? Kłamie, bo o czymś marzy Fantazje bywają odbiciem pragnień dziecka . Gdy dziecko opowiada o swym nieistniejącym piesku, może to znaczyć, że marzy o zwierzątku. Gdy twierdzi, że potrafi kopnąć piłkę na dach wieżowca – może chciałoby zostać piłkarzem? Warto rozmawiać z dzieckiem o jego pragnieniach, aby...
Z jednej strony uczysz swojego dziecko, że zawsze powinno mówić prawdę. Ale z drugiej chciałabyś, by pewne rzeczy przemilczało. Czy te dwa pozornie sprzeczne pragnienia można jakoś pogodzić? Szczere dziecko mówi to, co słyszy i widzi Kiedy twój synek na rodzinnym spotkaniu głośno stwierdza, że ciocia to stara panna, chciałabyś zapaść się pod ziemię. Przypomnij sobie jednak, czy przypadkiem sama kilka dni temu w rozmowie z mężem sama tak się o cioci nie wyraziłaś, a dziecko usłyszało to, bo bawiło się obok? Dziecięcy świat jest czarno-biały. Jeśli kilkulatek o czymś słyszy lub coś widzi, uważa, że ma prawo o tym mówić. Nawet, jeśli komuś z tego powodu zrobi się przykro . Dziecko bowiem nie rozumie, że prawdy oczywiste, takie jak np. fakt, że ktoś jest stary czy gruby, wypowiedziane głośno, mogą zaboleć. No bo niby dlaczego, skoro każdy o nich wie? Czytaj też: Nauka dobrych manier Małe dzieci nie potrafią dochować tajemnicy Właśnie powiedziałaś dziecku, że nie lubisz, kiedy sąsiedzi przychodzą z wizytą, bo zawsze zbyt długo siedzą, a teraz prosisz, by nie zdradziło cię przed nimi? Na sto procent przy najbliższej okazji podzieli się swoją tajemnicą z sąsiadami. Kilkulatkowi trudno trzymać język za zębami , a podkreślenie faktu, że nie powinien o czymś mówić, tym bardziej kusi do „zdrady". I nie ma w tym jego winy. Dziecko po prostu często mówi to, o czym właśnie myśli. A ponieważ na widok sąsiadów natychmiast przyjdzie mu do głowy powierzony przez mamę sekret, tajemnica szybko wyjdzie na jaw. Czytaj też: Kotlet daje porządność, czyli wychowanie oczami dorosłych i dzieci Jak nauczyć dziecko unikania gaf? Czy skoro to naturalne, że dzieci mówią, co widzą, i wyjawiają sekrety, można im na taką nieograniczoną szczerość pozwalać? Nie! To właśnie rola rodziców, by wytłumaczyć dziecku, dlaczego niektórych słów...
Praktyczne umiejętności Nastolatki o dwóch lewych rękach nie biorą się znikąd. Prawda jest taka, że to my, rodzice, wychowujemy dzieci i to, jakimi ludźmi się staną, w dużej mierze zależy od nas. Jeśli nie chcesz, by twoje dziecko wyrosło na kogoś, kto nie potrafi zrobić sobie kolacji, potyka się o stosy ubrań i oczekuje, że wszyscy będą wokół niego skakać, zadbaj o to już teraz. Naprawdę warto! Dobre nawyki Dziecko, które ma obowiązki, nabiera dobrych nawyków . Gdy podrośnie, nie będzie musiało lawirować między stojącymi na podłodze brudnymi kubkami. Nie zastanawiając się nad tym, będzie po prostu odnosiło je do kuchni i wkładało do zmywarki. Nie będzie traktowało wielu obowiązków jak uciążliwych czynności, które trzeba wykonywać codziennie, tylko jak naturalne konsekwencje różnych zdarzeń (wypiłem kakao, więc kubek trzeba umyć, bo inaczej za chwilę nie będzie czystych naczyń i zapanuje nieporządek ). Czytaj też: Obowiązki przedszkolaka – jak zachęcić kilkulatka do pomagania w domu? Samodzielność Nauczycielki przedszkolne alarmują, że nie jest z tym najlepiej. Dzieci nie potrafią radzić sobie z ubieraniem , utrzymywaniem porządku wokół siebie, czasem nawet z jedzeniem. Wszystko dlatego, że są stale wyręczane. Kilkulatek, który ma obowiązki, staje się bardziej zaradny (a więc i pewny siebie ), potrafi zadbać o siebie i swoje otoczenie. Samodzielność dziecka przynosi korzyści także tobie – masz więcej czasu dla siebie, jesteś spokojniejsza, nie musisz ciągle dziecko upominać, strofować, wygłaszać mu kazań. Odpowiedzialność Dziecko, które ma obowiązki, uczy się tego, że od niego zależy coś ważnego: „Jeśli nie naleję wody do psiej miski, Scooby nie będzie miał co pić”. Uczy się także tego, że i ono powinno dawać coś od siebie, działać dla wspólnego dobra. Bo przecież porządek w...
