10 sposobów na chandrę

Złość nie jest niczym złym, pod warunkiem, że nie towarzyszy nam nieustannie i nie pozwalamy jej przejąć nad sobą kontroli. Kiedy młode mamy złoszczą się najczęściej i co mogą wtedy zrobić? Za chwilę stracę nad sobą kontrolę... Staraj się zapanować nad sobą, zanim złość osiągnie apogeum, bo wtedy będzie ci znacznie trudniej. Gniew zaślepia, sprawia, że można zrobić coś, czego się długo żałuje. Odsuń się od malca. Jeśli masz z kim zostawić dziecko, wyjdź na chwilę do drugiego pokoju albo na spacer, wyżal  się koleżance itp. Włóż ręce do kieszeni.   To, że trzeba czasem tupnąć nogą nie oznacza, że można pójść na całość i dać dziecku klapsa. Ugryź się w język.   Słowa także mogą ranić.   Nigdy nie mów dziecku rzeczy godzących w jego poczucie własnej wartości ("Ty niezdaro", "Jesteś okropny" itd.). Policz do dziesięciu i...  umyj twarz chłodną wodą, weź kilka głębokich oddechów. Gdy ochłoniesz, przyjrzyj się swoim uczuciom. Spróbuj się zorientować, w jakich sytuacjach wściekasz się najczęściej i co tak naprawdę doprowadza cię do takiego stanu. Może jesteś wyczerpana , znudzona siedzeniem w domu albo się czegoś boisz? Gdy wiadomo,  w czym rzecz, łatwiej  zmierzyć się z problemem. UWAGA! Jeśli złość ogarnia cię coraz częściej, a ty nie wiesz dlaczego tak się dzieje, rozważ wizytę u psychologa. Po co się męczyć, skoro problem da się rozwiązać? Coś ze mną nie tak, skoro złoszczę się na własne dziecko? Nie obwiniaj się .  Jeśli to teściowa zwraca ci uwagę, to pewnie już zapomniała, jak to jest być młodą mamą. Nie zaprzeczaj własnym uczuciom... Złość nie jest niczym złym,  nie ma więc sensu udawać,  że nie istnieje. Nieustanny trening robienia dobrej miny do zlej gry to nieporozumienie: tłumione uczucia lubią się kumulować i wcześniej czy później wydostają...

1. Pamiętaj, że jesteś równie ważną osobą jak twoje dziecko Oczywiście w tej chwili jego potrzeby są pilniejsze, ale to nie oznacza, że możesz zaniedbywać siebie. 2. Nie wykonuj codziennie wszystkich obowiązków Bo się nie da! Spróbuj uczyć się odróżniania zajęć ważnych od tych, z których można (a może trzeba) na jakiś czas zrezygnować, np. z prasowania. Pamiętaj, że nie musisz być jednocześnie idealną matką, żoną i gospodynią. Kiedyś miałaś więcej czasu, bardziej dbałaś o mieszkanie i lubiłaś wypady do kina. Teraz masz inne sprawy na głowie. 3. Rozkładaj siły równomiernie w ciągu dnia Nie spalaj się przy gotowaniu trzydaniowego obiadu, bo nie starczy ci siły i cierpliwości do dziecka grymaszącego przy jedzeniu. 4. Walcz z biernością Otępienie, apatia, zrezygnowanie – to wszystko przytrafia się każdej osobie nastawionej na spełnianie potrzeb dziecka. Postaraj się nie marnować czasu – nawet jeśli wydaje ci się, że nie masz już siły, poczytaj, obejrzyj film, posłuchaj ulubionej muzyki. 5. Naucz się wyrażać swój gniew Mów, że coś jest nie tak, że coś cię złości. Nie musisz być wiecznie uśmiechniętym aniołem. Pamiętaj jednak, że nie zawsze możesz okazywać zniecierpliwienie – małe dziecko tego nie zrozumie, a jedynie się wystraszy. Jeśli czujesz ogromne pokłady złości, wyładuj je, gimnastykując się . 6. Walcz z ingerencją własnej matki i teściowej W myśl powiedzenia „mój dom moją twierdzą" to ty ustalasz tu zasady. Jeśli krytykują cię, że nie jest pozmywane, niech ci pomogą (tak, tak, to wcale nie wstyd prosić o pomoc) albo zaakceptują fakt, że nie dajesz rady. 7. Poznaj swoje słabe strony I postaraj się jakoś je wzmocnić. Jeśli np. szczególnie źle znosisz brak snu – odsypiaj, kiedy i ile się da. Gdy nie cierpisz gotować, rób to raz na kilka dni, ale hurtowo. Niby drobiazgi, ale...

Czujesz się fatalnie, bo siedzisz w domu, bo z powodu dzieci wielokrotnie budzisz się w nocy, bo musisz być na każde żądanie, bo macierzyństwo przerwało zawodową karierę, bo czujesz się służącą we własnym domu, bo nie masz czasu dla siebie ani dla męża... Taki myśli mogą nagle pojawić się w głowie każdej młodej mamie. Warto wiedzieć, jak sobie wtedy pomóc, aby nie stać się ofiarą depresji .   Miej odwagę mówić Gdy matki wychowujące dzieci przyznają się do chwili zwątpienia , gniewu czy załamania, robią to wyjątkowo szczerze. Nierzadko w desperackim odruchu „ na skraju załamania nerwowego”, jakby chciały wszystko z siebie wyrzucić, zanim stracą wiarę w sens takiego działania. Ale chwile szczerości, by zostały dobrze przyjęte, wymagają właściwego słuchacza. Pewnie dlatego kobietom brakuje otwartości w opowiadaniu o trudach macierzyństwa . Bezpieczniej czują się w gronie innych matek i podczas rozmów telefonicznych. Kiedy jednak mówią, jak bardzo mają dość, że czują się zapędzone w kozi róg, padają z wyczerpania fizycznego i emocjonalnego, nie zawsze mogą liczyć na zrozumienie. Dlaczego? Bo „dobra matka nie narzeka”, bo „jak się chciało mieć dzieci, to trzeba mieć cierpliwość”. Takie stereotypy tkwią w wielu ludziach. Polecamy: Zalety macierzyństwa Rozmowa daje siłę Nie będzie chyba przesady w stwierdzeniu, że wiele osób nie potrafi rozmawiać o trudnych przeżyciach (czego bardzo zazdrości się bohaterom amerykańskich filmów). Nie umieją też oddzielać spraw ważnych od niewartych uwagi, przez co marnują szansę na szczerą rozmowę. Dwa przeciwstawne typy kobiet, które nie radzą sobie z mówieniem, to milczące słuchaczki nastawione na odbieranie i gaduły na bieżąco relacjonujące wydarzenia każdej chwili. Oczywiście, samo mówienie nie rozwiązuje problemu, ale bez tego nie sposób przekonać się, o co tak naprawdę chodzi,...