3-latka pomogła przy porodzie. Przygotowywała się do tego miesiącami

Ciąża i poród to jedne z najważniejszych chwil w życiu każdej kobiety. Jednak z samym aktem rodzenia wiąże się wiele obaw i lęków – szczególnie gdy przyjaciółki czy współpracowniczki opowiadają o bólu i cierpieniu, jakich doznały podczas porodu. Do tego filmowe sceny porodów pełne krzyku, pośpiechu, strachu. Wszystko to u kobiety, która dopiero oczekuje cudu narodzin, może wywołać niepewność. A przecież ciężarna nie powinna się denerwować! Dlatego poród warto potraktować jak egzamin – egzamin, do którego warto się przygotować.  Lęk przed porodem - pomoże szkole rodzenia Oczywiście najlepsza szkoła rodzenia to sam poród, jednak warto skorzystać z możliwości uczestniczenia w zajęciach oferowanych przez szkoły rodzenia. Na zajęciach tych wiedza teoretyczna przekazywana jest najczęściej przez lekarzy ginekologów-położników oraz położne. Wiadomości dotyczą fizjologii ciąży, porodu i połogu. W trakcie zajęć ciężarna może dowiedzieć się, jakie objawy naturalnie towarzyszą ciąży, a jakie powinny wywołać jej niepokój i skierować na konsultację do szpitala lub lekarza prowadzącego, co dzieje się w organizmie kobiety w każdym trymestrze ciąży – ze szczególnym naciskiem na trzeci trymestr ciąży , który przecież kończy się porodem. Przede wszystkim przyszła matka zdobywa jednak informacje, jak wygląda poród , jakie są wady i zalety porodu drogami natury , a jakie cięcia cesarskiego oraz co dzieje się z kobietą w okresie połogu. Położna przedstawia także rozwój płodu , a następnie cechy charakterystyczne noworodka, wreszcie okres wczesnoniemowlęcy. Dodatkowo, często możliwe są „odwiedziny” w towarzystwie położnej izby przyjęć szpitala (w którym kobieta zamierza rodzić), sali porodowej, wreszcie oddziału położniczego i noworodkowego. Wiedza o porodzie z książek i internetu zmniejszy lęk przed porodem W księgarniach...

Kiedyś było niewyobrażalne, by mężczyzna przekroczył próg porodówki. Dziecko pokazywano mu przez okno i mógł je zobaczyć z bliska dopiero przy wypisie ze szpitala. Wiele lat potrzeba było, by nastąpiło równouprawnienie w tym zakresie, by mężczyźni nabyli prawo do uczestniczenia w tym magicznym cudzie narodzin. Kiedy więc słyszymy słowa lekarza,  że mężczyźni nigdy nie powinni przekraczać progu porodówek, zastanawiamy się: dlaczego? Znany francuski położnik, dr Michel Odent tak argumentuje swoje stanowisko w tej sprawie: gdy kobieta jest sama, łatwiej się relaksuje, a to może przyspieszyć poród po porodzie kobieta potrzebuje chwili dla siebie i dziecka, także, by urodzić łożysko  gdy matka jest sama z dzieckiem, nikt nie odwraca niepotrzebnie jej uwagi, może się ona skoncentrować wyłącznie na maleństwie, nawiązać z nim głęboką więź wielu mężczyzn przeżywa po wspólnym porodzie traumę, depresję, nie chcą się zbliżać  do kobiet w sposób intymny większa prywatność jest lepsza, poród to misterium, zostawmy to tylko dla siebie Opinie lekarza pobudziły wiele osób do wymiany spostrzeżeń. Oczywiście znalazły się osoby, które poparły opinię dra Odenta. Była ich jednak mniejszość. Więcej osób i to zarówno mężczyzn, jak i kobiet była zdania, że partner musi być obecny w tak niesamowitym zjawisku , jakim są narodziny dziecka.  Oto kilka opinii: "Jeśli mężczyzna nie towarzyszy kobiecie podczas porodu, jest zwykłym tchórzem!" "Ja wolałabym rodzić z inną kobietą  u boku. Mąż mi niewiele pomógł." "Jestem ojcem i byłem przy porodzie dwa razy. Nie wyobrażam sobie,  że mógłbym być wtedy gdzie indziej. Przyznaję, że to był straszny czas, martwiłem się o  żonę, o dziecko, ale to był najbardziej magiczny moment w moim życiu, kiedy przeciąłem pępowinę. Tatusiowie, bądźcie przy żonach!"...

Maciek: Posiadanie dziecka długo było dla mnie czystą abstrakcją. Zupełnie niespodziewanie, podczas naszych wspólnych wakacji w górach, poczułem, że jestem gotowy . Podobnie było z decyzją ślubie. Pewnej niedzieli pojechałem sobie sam na wycieczkę rowerową. W lesie poczułem, że chcę, by Ola została moją żoną. Jeszcze tego samego dnia kupiłem pierścionek i poprosiłem ją o rękę. Ola: Ja już od dawna myślałam o dziecku , ale nie chciałam zmuszać Maćka. Bardzo się ucieszyłam kiedy mi oświadczył, że jest już gotowy. Przez kilka następnych miesięcy nie mogliśmy zajść w ciążę. Okazało się, że mój organizm całą jesień blokował owulację, ponieważ w przedszkolu byłam notorycznie narażona na infekcje. Na początku ciąży nic się nie zmienia O: Przez pierwsze miesiące doświadczałam ciąży jako niezwykłego błogostanu. Pamiętam, że był grudzień, siarczysty mróz. Wracałam do domu przez park i rozpłakałam się na widok marznących w stawie kaczek . Poczułam, że coś jest ze mną nie tak. Następnego dnia wstałam z temperaturą, ale nie chciałam brać żadnych leków, nim nie upewniłam się, czy nie jestem w ciąży. Maciek pobiegł przed pracą do apteki po test. Byłam tak nieprzytomna z emocji, że nie zauważyłam pozytywnego wyniku. Dopiero Maciek mi pokazał dwie kreseczki. M: Ja w ogóle nie pamiętam tego poranka. Dla mnie jeszcze przez wiele miesięcy nic się nie zmieniło. Zaraz po wigilii pojechaliśmy jak co roku w góry do oddalonej od cywilizacji chatki. Przez tydzień się nie myliśmy, jedliśmy byle co, chodziliśmy na wyprawy. Ciąża się zaczęła, jak poczułem pierwsze kopnięcia. A tak naprawdę wkręciłem się dopiero, gdy Ola miała wielki brzuch i trzeba się było nią opiekować, pomagać nawet w najprostszych czynnościach . O: Niestety trochę przesadziliśmy. W trzecim miesiącu przewróciłam się na biegówkach i zaczęłam krwawić....