Okiem mamy

Przeprowadzka w domu zbiegła mi się z tą w gazecie. Z ostatniej strony na początek – to zobowiązuje. Nowe zdjęcie, nowa fryzura, zabieram manatki, szybki rzut oka, czy nie zostały po mnie żadne śmieci, i już – tadam! – jestem w nowym miejscu.

Z utęsknieniem czekałam na dziecko, byłam szczęśliwa, że stanę się mamą. A po porodzie? Zamiast się cieszyć, że urodziłam zdrowe, śliczne dziecko, przygryzałam wargi i ze łzami w oczach odwracałam głowę, żeby nikt tego nie widział...

Najpierw miesiącami marzy, żeby ktoś zabrał od niej dzieci, choćby na 5 minut. Aż w końcu nadchodzi lato i pociechy jadą na 2 tygodnie do babci. Matka Polka na drugi dzień usycha z tęsknoty, zamiast pędzić na tańce, gubiąc po drodze buty z radości.

Sprawdzam skrzynkę mejlową i czytam wiadomość od koleżanki. Klikam w załącznik, otwieram krótki filmik. Siedzę wpatrzona w ekran i nie mogę wyjść ze zdziwienia. Marysia przesłała pierwsze kroki swojej córeczki na plaży w Ostrowie, komentarz w tle mówił: „Pięknie, córciu, dalej...”.

Prezenterka i dziennikarka telewizyjna, Katarzyna Burzyńska, niedługo zostanie mamą. Jak czuje się w ciąży i jak przygotowuje się do nowej roli? O tym tylko dla nas napisała w felietonie!

Przed porodem wcale nie byłam taka pewna, że będę karmić piersią. Rozważałam różne opcje i wydawało mi się, że o karmieniu wiem wszystko. Tymczasem – jak się potem okazało – nie wiedziałam nic…

Moje dzieci to aniołki: grzeczne, miłe i posłuszne. To znaczy – tak słyszałam, bo w domu, kiedy jestem z nimi, wychodzi z nich to, co w nich najgorsze. No i świetnie!

„Jak Pani zamierza wychować to dziecko? Mam pacjentkę, ma padaczkę, teraz rodzina ma problem”. „Rodzimy naturalnie, da Pani radę. Właściwie rodzi się mięśniami gładkimi, a u Pani jest dysfunkcja mięśni szkieletowych”. „Pracuje Pani? I jak sobie radzi? Bo z takim schorzeniem to jest ciężko”.

Początek nowego roku zawsze skłania mnie do refleksji. Układam listę noworocznych postanowień. Schudnę, zacznę biegać, nauczę się angielskiego, włoskiego... Sęk w tym, że najczęściej nie starcza mi sił.

Zimowy, biały poranek. Słońce delikatnie muska policzki, a we mnie bezmiar szczęścia. Takiego, którego nie można kupić w żadnym sklepie. Szczęścia, za które nie zapłacimy kartą Visa ani największy kredyt świata w banku nam go nie sfinansuje.

Mamusiu! Zrobisz mi pić? – Z pokoju słyszę jak moja starsza córeczka domaga się czegoś do picia. – Chcesz soczek z czarnej porzeczki czy kompot z jabłek? – Chcę kompocik!

Tak, wiem: każde dziecko rozwija się we własnym, najlepszym dla niego tempie. Tak, wiem: chłopcy zaczynają mówić później niż dziewczynki. Tak, wiem: trzeba z dzieckiem rozmawiać.

„...obecność dzieci poniżej 5 lat, a także wózków i fotelików nie jest mile widziana w tym lokalu” - tak brzmi napis na drzwiach restauracji, który wywołał internetową debatę. Jestem matką 3 dzieci i moim zdaniem ...

Wczoraj po południu przejrzałam się w lustrze. Myślicie, że będzie o zmarszczkach? Pudło - o tym, co widzimy, przyglądając się nieco dłużej... innym ludziom.

Nie, nie chcę żadnej nowej bluzki czy zegarka. Prezenty, które ucieszyłyby by mnie najbardziej, są zupełnie z innej beczki! Macie podobne życzenia?

Bez względu na to, jaka jest różnica wieku między dziećmi, przede wszystkim zmieniasz się ty - mama. Już nie jesteś, jak przy pierwszym dziecku, tak przestraszona, że wzywasz karetkę, gdy maluch kichnie. Jesteś mądrzejsza o to jedno dziecko, ale też uboższa o wszystkie złudzenia związane z macierzyństwem. Tak przygotowana wkraczasz w przygodę nr 2.

Każdy wie, że Boże Narodzenie z dziećmi jest zupełnie inne, niż bez nich. Ale na czym konkretnie polegają różnice?

Gdybym nie wierzyła w nie, gdybym ich sobie codziennie nie powtarzała, moje pierwsze lata z dziećmi na pewno byłyby dużo trudniejsze.

Czy wiesz, że młode matki są narażone na poważną chorobę: mamnezję?! Jeśli nie pamiętasz, jaki jest dziś dzień tygodnia i nie wiesz, jak właściwie się nazywasz – możesz być pewna: też padłaś jej ofiarą.

Proszę mi nie doradzać. W razie potrzeby zapytam. Umiem.

„Jak powiedzieć kuzynce, że jej dziecko potrzebuje pomocy psychologa?” – zapytała dziś koleżanka. Dla mnie odpowiedź na to pytanie jest tylko jedna: jak najszybciej.

Jak powiedzieć mężowi, że jest supertatą? Co zrobić, by uwierzył, że świetnie sobie radzi z dzieckiem i jest niezastąpiony? Można mu o tym powiedzieć na osobności, ale warto też o tym napisać w internecie, by o ważnej roli taty dowiedzieli się też inni mężczyźni.

Ostatnie dwa miesiące urlopu macierzyńskiego czas przeznaczyłam na szukanie niani. Po miesiącu myślałam, że zwariuję.

Nie wolno faworyzować dzieci, więc tego nie robię, jednak serce nie sługa. O miłości, która nie zawsze jest łatwa i dzieciach, które są skrajnie różne.

Skoro można nie cierpieć rodzin z dziećmi (bo wiadomo, dzieciaci robią dużo hałasu, wszędzie się panoszą i jeszcze dostają wyższy socjal), to ja ogłaszam, że nie znoszę bezdzietnych z wyboru.

Kochane mamy! Do diaska! Macie zdolne, fajne, towarzyskie dzieci! Większość nie dostanie Nobla, sorry. Ale naprawdę przedszkole to nie jest dramat! Wasze dziecko POTRZEBUJE grupy rówieśniczej, nowych wyzwań, umiejętności. Nie ma sensu tego młodego człowieka ograniczać.

Mama zabrania, tata zwalnia z zakazu i odwrotnie. Znacie to? Ja tak! W dzieciństwie często z tego korzystałam. Przypomniałam sobie o tym ostatnio, gdy zobaczyłam pewną awanturę pod sklepem z zabawkami.

Na szczeście za chwilę początek roku szkolnego! Wprost nie mogę się doczekać tej ciszy i spokoju. A ty?

Są takie dni, kiedy czuję się czarnym charakterem. Wsiadam do tramwaju i się zaczyna.