To mogło się źle skończyć – kobieta dostrzegła dziewczynkę stojącą samotnie przy ulicy. Postanowiła nie zatrzymywać samochodu. Wszystko nagrała kamera.
Kierująca samochodem zamieściła w sieci nagranie, które mrozi krew w żyłach. Nocą na poboczu jezdni stała dziewczynka, odwrócona tyłem, z opuszczoną w dół głową. Była ubrana na biało i miała mały plecak. Kobieta chciała się zatrzymać i pomóc dziecku, ale w ostatniej chwili się rozmyśliła. Minęła postać i pojechała dalej. Dlaczego jej niepokój wzbudziła i sama postać dziewczynki, i okoliczności, w których ją zobaczyła.
„Z tyłu głowy zapaliła mi się czerwona lampka, mówiąca o tym, że może mi się coś stać, przez co ruszyłam przed siebie i to prawdopodobnie uchroniło mnie przed tragedią. Po kilku minutach postanowiłam zawrócić i zobaczyć, czy ta postać nadal tam jest, czy może się przemieściła. Minęły może 3 minuty, a tego dziecka już tam nie było, nie było też żadnego samochodu w pobliżu” – wyjaśniła kobieta w mediach społecznościowych.
Autorka nagrania podejrzewa, że na poboczu stał manekin, a cała sytuacja została zaaranżowana przez złodziei samochodów. Oszuści mogli liczyć na to, że kierowca się zatrzyma i wysiądzie z auta, ułatwiając w ten sposób jego kradzież.
Do zdarzenia doszło na drodze krajowej nr 16 w stronę Laseczna (woj. warmińsko-mazurskie) w minionym tygodniu. Postać dziecka wyglądała naprawdę niepokojąco:
Piszemy też o:
Na miejscu natychmiast pojawili się policjanci. Zatrzymali 19-letnią matkę i ojca dziecka oraz przyjaciela rodziny, który wynajmował im mieszkanie. Martwe dziecko w wannie z wodą Pod numer 112 zadzwonił mieszkający z rodzicami niemowlęcia przyjaciel. To on odkrył, że w łazience, w wannie wypełnionej wodą, znajduje się dziecko, które prawdopodobnie nie żyje. Po przyjeździe karetki okazało się, że chłopiec jest martwy. Szczegóły ściśle tajne Jak do tego doszło? Jak długo półroczny chłopiec znajdował się w wodzie? Czy rodzice byli pod wpływem alkoholu lub środków odurzających? Czy w grę wchodzi chwila nieuwagi, zaniedbanie czy morderstwo? Zielonogórska prokuratura, tłumacząc się dobrem śledztwa, nie chce udzielać jeszcze szczegółowych informacji. Źródło: rmf24.pl, dziendobry.tvn.pl Piszemy też o: Laura z „Love Island” urodziła! Wcześniej mówiła o chorobie dziecka Robert Karaś zabrany do szpitala: ojciec dziecka Agnieszki Włodarczyk nie ukończył Ultra Triathlonu Urodziła w autobusie. Dzięki wsparciu pasażerek poród odbył się bez komplikacji
Julie Cook jest mamą dwójki dzieci: Alexa i Adriany. W 2018 roku na wakacje do Wenecji zabrała ze sobą tylko swojego syna Alexa, który miał wtedy 14 lat. Jej córka Adriana została w tym czasie w domu ze swoim tatą. Wiele osób przypuszcza pewnie, że powodem takiej decyzji była np. choroba dziecka lub chęć oszczędzenia pieniędzy. Otóż nie. Mama dwójki pociech uważa, że zabierając w podróż tylko jedno dziecko, jest w stanie lepiej poznać swojego syna lub córkę. „Mogłam go (syna – przyp. red.) spokojnie wysłuchać, nikt nam nie przerywał. Pod koniec czterodniowych wakacji czułam, że poznałam go od nowa” – wyjaśniła Julie Cook na łamach „Metra”. Żadne dziecko nie jest poszkodowane Adriana nie jest jednak wcale poszkodowana, ponieważ innego roku to właśnie ją mama zabrała w podróż do Paryża, podczas której razem spędziły wspólnie dużo czasu. Zdaniem mamy Alexa i Adriany takie wyjazdy pomagają nawiązać z dzieckiem więź i tworzyć wspomnienia, która można dzielić tylko we dwoje. Choć pomysł tej mamy na początku może wydawać się lekko kontrowersyjny, to okazuje się, że będąc bardzo sprawiedliwą: zabierając i jedno, i drugie dziecko na wycieczki, można bardzo wiele zyskać. Podczas wyjazdu tylko z jednym dzieckiem mamy możliwość lepszego poznania go, spokojnego porozmawiania, wsłuchania się tylko w jego potrzeby. Nie wszyscy rodzice się z tym zgadzają Julie Cook przyznała, że nie wszystkim rodzicom podoba się jej postępowanie: niektóre z mam uznały, że takie zachowanie jest „wredne” lub „niesprawiedliwe”. Jeszcze inne osoby twierdziły z kolei, że bardzo miło wspominają z okresu dzieciństwa wakacje z rodzicami i rodzeństwem, a taka wspólna wyprawa jest o wiele fajniejsza. Jedna z przyjaciółek Julie spróbowała jednak tej metody i stwierdziła,...
Kiedy w moim małżeństwie zaczęło się sypać, teściowa, mama, kuzynki i koleżanki zaczęły mnie przekonywać, że jedynym pewnym i sprawdzonym ratunkiem na takie kryzysy jest dziecko. Pytania o dziecko przyprawiały mnie o mdłości – Ono wszystko załatwi – mówiła Małgosia, a Iza wyjaśniała, o co Gośce chodzi. – Gdybyście już je mieli, on by nie latał za innymi babami! Miałby zajęcie, pełną rodzinę, miałby dla kogo żyć! Nie rozumiem, jak mogłam ich posłuchać… Miałam wtedy dwadzieścia dziewięć lat, dyplom wyższej uczelni, ludzie uważają mnie za rozsądną i inteligentną kobietę, a dałam się przekonać jak nastolatka… Szczególnie teściowej, która mi wmawiała, że jak jej syn, a mój mąż, zobaczy wydruk z USG, oszaleje ze szczęścia! Nie pomyślałam, że akurat ona średnio zna swojego jedynaka. Nigdy nie byli w dobrych układach, często się kłócili, więc skąd niby miałaby wiedzieć, czego on naprawdę chce? Teraz widzę, że moja mama również nie była szczera. Chciała mieć wnuki, marzyła o tym, bez przerwy gadała, jak pięknie jest być babcią! Od dawna dopytywała, czy to już. Zamęczała mnie opowieściami o swoich koleżankach, które odmłodniały, odkąd w rodzinie jest maleństwo. – Znowu chce im się żyć, nie czują się samotne! – przekonywała. – W końcu czyje to ma być dziecko? – złościłam się. – Moje czy twoje? – Twoje, twoje, ale pamiętaj, że ja wiecznie siły nie będę miała – odpowiadała. – Jestem coraz starsza! Korzystaj, dopóki mogę ci pomóc. – Mam rodzić na wasze zamówienie? – pytałam. – Dlatego, że wy chcecie się lepiej poczuć? Niedoczekanie! Wszystkie rodzinne spotkania były koszmarem, bo jedna przez drugą dopytywały, czemu odkładamy decyzję o powiększeniu rodziny. W sumie nawet nie bardzo się...
