Ale wspaniała wiadomość! Obrońcy praw dzieci i praw kobiet - Malala Yousafzai i Kailash Satyarthi - nagrodzeni pokojowym Noblem 2014! Choć na chwilę, na całym świecie, zrobi się głośno o tym, że szkoła, że dzieciństwo bez niewolniczej pracy nie wszędzie są normą.
– Malala Yousafzai może być inspiracją dla każdego z nas. Pakistańska dziewczynka, która kilka lat temu prawie zginęła, stając w obronie praw dziewcząt do edukacji, dzisiaj sama angażuje się w walkę o to, aby każde dziecko miało szansę pójść do szkoły. Malala mówi w imieniu każdego z ponad 50 milionów dzieci na świecie, które nadal pozbawione są tego prawa. Jesteśmy dumni, że współpracuje z Unicef. Gratulujemy! – taki komentarz dostałam od Zosi Dulskiej, przedstawicielki polskiego Unicef.
Malala Yousafzai w 2009 roku zaczęła pisać bloga (pod pseudonimem Gul Makai) m.in. o tym, jak talibowie zamykają szkoły dla dziewcząt. Jako 15-latka sformułowała głośny apel o powszechną edukację dla wszystkich palestyńskich dzieci. Za to została... postrzelona w głowę przez zamachowców. Ale nie przestraszyła się. Wystąpiła m.in. w ONZ z apelem, by otworzyć szkoły dla wszystkich dzieci na Ziemi (policzyła ponoć, że byłyby to koszt budowy dwóch elektrowni atomowych).
Za swoją działalność dostała już wiele nagród. Nagroda Nobla jest najważniejsza. Oby przyniosła Malali i sprawie, o którą walczy, jak najwięcej sławy.
Nie byłam nigdy w Pakistanie. Talibów znam tylko z mediów.
Ale byłam, właśnie z Unicef Polska, w Demokratycznej Republice Konga i w Etiopii. Byłam w jednym z największych wtedy obozów dla uchodźców. Nigdy nie zapomnę tego, co tam widziałam, ale też nie umiem tego do dziś odpowiednio opowiedzieć.
Taki obóz dla uchodźców. Setki, tysiące, całe pole po horyzont, chatek skleconych z patyków, błota, nakrytych płachtami. W środku próbują żyć ludzie. Mnóstwo dzieci. I wiecie, co te dzieci najbardziej lubiły? Szkołę! W jednym większym namiocie stały ławki, leżały kamienie i drewniane belki do siedzenia. Była tablica. Szkoła to było wesołe miejsce. Tam – z jednej strony – dzieci miały szansę na choćby substytut normalności, życia, jakie wiodą rówieśnicy w innych miejscach. Z drugiej strony – mogli się czegoś nauczyć. A tylko edukacja pozwalała im się wyrwać, szukać pracy, znaleźć inne życie.
Kailash Satyarthi jest hinduskim działaczem walczącym o prawa dzieci. Od lat protestuje przeciwko zatrudnianiu dzieci, jego organizacja GoodWeave przyznaje certyfikaty firmom, które nie wykorzystują nieletnich do pracy przy produkcji dywanów.
Cały świat gratuluje obrońcom praw dzieci. Na Twitterze można znaleźć między innymi słowa uznania dla decyzji Komitetu Noblowskiego wysłane przez Watykan. Papież Franciszek był również wymieniany, jako kandydat do tej nagrody. Myślę, że sam Franciszek nie marzy o większym rozgłosie. A hałas wokół praw dzieci, prawa do edukacji dzieci i dziewczynek jest potrzebny. Brawo!
Polecamy też wywiad z Rzecznikiem Praw Dziecka, który został opublikowany w „Twoim Dziecku”. Kup e-wydanie!
Godzina tygodniowo na dziecko "Nowe zasady organizacji przedszkola to łamanie praw dzieci niepełnosprawnych, bowiem placówka oświatowa powinna organizować zajęcia specjalistyczne dla dzieci o potrzebie specjalnego kształcenia zgodnie z zaleceniami zawartymi w orzeczeniu. Zgodnie z nowymi założeniami stanie się to niemożliwe! Dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności będzie miało dostęp do zajęć specjalistycznych tylko w zakresie 1 godziny zegarowej tygodniowo! Ograniczenie terapii dzieci niepełnosprawnych i pozbawienie ich realnej pomocy jest niedopuszczalne!" – piszą rodzice z warszawskiego przedszkola. Inicjatywa Mieszkańców "Warszawa Społeczna" przekazała przedstawicielom Biura Edukacji m.st. Warszawy 11,5 tys. podpisów pod protestem przeciwko cięciom w edukacji , które łamią prawa dziecka . W liście protestacyjnym podkreślono, że postanowienia zawarte w dokumencie "Zasady organizacji pracy przedszkoli i szkół prowadzonych przez m.st. Warszawę w roku szkolnym 2013/2014" nie tylko obniżają standardy opieki nad dziećmi, ale wręcz uniemożliwiają bezpieczne funkcjonowanie przedszkoli i szkół. Nie można oszczędzać na bezpieczeństwie dzieci Sprzeciw budzi ograniczanie liczby godzin zajęć specjalistycznych przeznaczonych dla przedszkolaków z orzeczeniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych . "Na bezpieczeństwie i standardzie opieki nad dziećmi nie można oszczędzać. Deficytów rozwojowych, które powstaną i utrwalą się w dzieciństwie, nie da się w przyszłości tak po prostu wyrównać" – piszą autorzy listu. Szkoły to nie puszki, dzieci nie sardynki Oburza też zapis o tworzeniu klas szkolnych przy minimum 26 uczniach (do tej pory obowiązywał zapis o maksymalnej liczbie dzieci w klasie). Inicjatywa Mieszkańców "Warszawa Społeczna" podkreśla, że w Finlandii, w której uczniowie osiągają najwyższe wyniki w testach kompetencji, jest 16 dzieci w...
11 kwietnia na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie odbyła się akcja, mająca zwrócić uwagę na brak dostępu do energii elektrycznej w szkołach w Etiopii. Agnieszka Więdłocha wraz z pracownikami i wolontariuszami Polskiego Centrum Pomocy Międzynarodowej (PCPM) zachęcali Warszawiaków do zabawy fotograficznej z wykorzystaniem techniki malowania światłem. W Etiopii brak dostępu do światła jest jednym z głównych powodów obniżenia szans edukacyjnych młodych mieszkańców. Etiopskie dzieci pracujące w ciągu dnia, dopiero wieczorem mają szansę na naukę , a wtedy w pomieszczeniach nie ma światła. – Dostęp do elektryczności, na który w naszych warunkach właściwie nie zwracamy uwagi, zamyka etiopskim dzieciom drogę nie tylko do edukacji, ale również - w dłuższej perspektywie - do poprawy jakości ich życia – mówi Agnieszka Więdłocha. – Akcja malowania światłem ma podkreślić istotę działań polegających na oświetlaniu szkół i bibliotek przez PCPM oraz uwrażliwić nas na problemy, które w odległych regionach świata stanowią przeszkodę nie do pokonania – dodaje aktorka. Jak działa Polskie Centrum Pomocy Międzynarodowej? PCPM od roku 2011 realizuje w Afryce projekty oświetleniowe oparte na energii słonecznej. W samym 2013 roku dzięki wsparciu MSZ i programowi “Polska Pomoc”, Polskie Centrum Pomocy Międzynarodowej zapewniło dostęp do światła zasilanego energią słoneczną już ponad 80 szkołom podstawowym położonym na pasterskich terenach Etiopii. Do szkół, którym pomogło PCPM uczęszcza ponad 20 tysięcy dzieci. – Choć sytuacja poprawia się z roku na rok, szkolnictwo w Etiopii ciągle potrzebuje wsparcia, poprawy jakości i zwiększenia dostępności. – mówi Piotr Stopka, koordynator projektu PCPM. – W tym roku planujemy oświetlić jeszcze więcej szkół, co zwiększy szanse dzieci na przyszły rozwój nie tylko...
Ci oni to Olga Ślepowrońska, która wraz z przyjaciółmi buduje recyklingowe place zabaw i organizuje warsztaty z emocji dla dzieci, które mieszkają m.in. w obozach lub w ośrodkach uchodźców. Była w irackim Kurdystanie i kurdyjskiej Sulemanji, teraz jest w Jordanii. Pojechała do ośrodka dla syryjskich sierot w Az-Zarqe, by zbudować dla nich miejsce do zabawy z opon, starych puszek i plastikowych butelek. Przybysze z Polski budzą ciekawość okolicznych mieszkańców: "Zdarzają się miłe reakcje sąsiadów – mnóstwo osób obserwuje nas z okien. Wczoraj przyszła do nas jakaś pani z uzbieranymi plastikowymi butelkami i wręczyła je nam, mówiąc, że to, co robimy, jest piękne" – można przeczytać na facebookowym profilu Projektu CzujCzuj. Zróbmy lalki! Ekipa z Polski, penetrując okolicę w poszukiwaniu materiałów na plac zabaw, odkryła, że w ich okolicy mieszkają syryjskie wdowy z dziećmi, które uciekły z Zatari, z obozu dla uchodźców. "Samotnym kobietom było tam z różnych powodów trudno. Ponieważ uciekły, nie przysługuje im prawie żadna pomoc. Ponieważ są uchodźczyniami, nie mogą pracować" – Iga Ślepowrońska napisała na swoim blogu. "Panie są cudowne i pełne energii. Wspólnie z Paulą i Alą uradziłyśmy, że nauczymy je robić lale z foliówek, które sprzedamy w Polsce. Stan domu, w którym mieszkają kobiety, jest straszny, każda kwota się przyda. Foliówki można znaleźć na byle drzewie, szmatki na drodze. Można z nich zrobić naprawdę ładne laleczki". "Kochani! Nie wierzę w to, co się dzieje. Dziś na pleceniu lal były 23 osoby. Jutro wrzucimy zdjęcia cudeniek, które powstały w ostatnich dniach. Spisuję marzenia autorek lalek. Farida ma 40 lat i chciałaby, aby jej dzieci były zdrowe i szczęśliwie wyszły za mąż. Maroa ma 11 lat i chciałaby zostać nauczycielką. Shahed ma 13 lat, na wojnie straciła rodziców. Teraz opiekują się nią krewni. Chciałaby...
