Jak informuje „Wyborcza”, ciężarna w 33. tygodniu ciąży udała się do szpitala w Trzebnicy po tym, jak przestała odczuwać ruchy dziecka. Z relacji jej siostry wynika, że przez ponad dobę czekała na decyzję lekarzy. Dopiero po przewiezieniu jej do szpitala we Wrocławiu przeprowadzono cesarskie cięcie – jednak było już za późno. Pacjentka i jej bliscy oskarżają lekarzy trzebnickiej placówki o błąd medyczny.
„Siostra zgłosiła się do szpitala i powtarzała, że nie czuje ruchów, że coś jest nie tak, a to jej trzecie dziecko, więc ma już większą wiedzę. W szpitalu od 9 rano do 1 w nocy leżała na korytarzu, mimo powtarzania swoich obaw ignorowano ją, oczywiście badania były wykonane, ale ona nie dostawała informacji. W nocy w końcu mogła być już na sali, z rana znowu badania i decyzja, że musi być przetransportowana na Kamieńskiego, karetka pojawiła się dopiero po godzinie 13.00” – relacjonuje siostra pacjentki w poście zamieszczonym w publicznej grupie na Facebooku.
Z dalszej części wpisu wynika, że ciężarna od razu po przetransportowaniu do innego szpitala została skierowana na cesarskie cięcie. Po operacji lekarze mieli przez 40 minut reanimować dziecko, a jeden z nich miał powiedzieć, że gdyby decyzję o cesarce podjęto dwie godziny wcześniej, chłopczyk by żył. Pacjentka zawiadomiła prokuraturę o możliwości popełnienia błędu w sztuce, a także poprosiła o wykonanie sekcji zwłok. Na wypisie ze szpitala widnieje informacja, że dziecko udusiło się pępowiną.
Jak dowiedziała się „Wyborcza”, prokuratura w Trzebnicy wszczęła śledztwo w sprawie. Na razie nie otrzymała protokołu z sekcji zwłok. Dyrekcja trzebnickiej placówki nie chce komentować sprawy. Dyrektor Jarosław Maroszek zapewnił jednak, że ciężarna nie leżała na korytarzu, a szpital dysponuje miejscami na bloku porodowym.
Dodał również, że szpital w Trzebnicy jest placówką pierwszego poziomu – gdy lekarze podjęli decyzję o konieczności przewiezienia pacjentki do szpitala specjalistycznego, została ona do niego przetransportowana i to w nim podjęto decyzję o cesarce.
Źródło: wroclaw.wyborcza.pl
Zobacz także:
Tokofobia dotyczy 6-10 proc. kobiet w ciąży. W ostatnich latach obserwujemy jednak wzrost liczby ciężarnych z objawami tokofobii. Rośnie też liczba wydawanych zaświadczeń o tym zaburzeniu. To bardzo poważny i realny problem, a nie tylko „wymysł” kobiet, które nie chcą rodzić naturalnie. Czego boi się kobieta cierpiąca na tokofobię? „Przede wszystkim odczuwa olbrzymi lęk przed bólem podczas porodu, ale jest również przekonana o złej opiece ze strony personelu szpitala” – wyjaśnia psycholog Patrycja Satkiewicz. Ciężarna boi się także utraty kontroli nad swoim zachowaniem w trakcie porodu oraz tego, że urodzi dziecko z niepełnosprawnością albo że umrze ono podczas porodu. Spis treści: Tokofobia: co to? Przyczyny tokofobii Objawy tokofobii Tokofobia – leczenie Tokofobia to wskazanie do cesarki? Poród przy tokofobii Tokofobia – co to jest? Tokofobia, czyli patologiczny i paniczny strach przed porodem, zaliczana jest do fobii specyficznych, czyli wywoływanych przez konkretny czynnik. Możemy rozróżnić dwa rodzaje tokofobii : Tokofobię pierwotną , o podłożu nerwicowym, która występuje w pierwszej ciąży. Zazwyczaj pojawia się u kobiet, które już wcześniej miały jakiś rodzaj zaburzeń lękowych. Tokofobię wtórną dotyczącą kobiet w kolejnej ciąży. „Tokofobia wtórna może być następstwem wcześniejszego, traumatycznego porodu spowodowanego np. ułożeniem pośladkowym dziecka, bardzo długim czasem porodu dużego dziecka” – wyjaśnia psycholog Patrycja Satkiewicz. „Kobieta z tokofobią, jeśli zdecyduje się urodzić dziecko, już w pierwszym trymestrze ciąży chce wiedzieć niemalże wszystko o porodzie i przebiegu ciąży, często niestety skupia się na tych negatywnych aspektach porodu, co prowadzi do wyolbrzymiania możliwych powikłań i tworzenia katastroficznych scenariuszy. To...
Fundacja Rodzić po Ludzku poinformowała, że Ministerstwo Zdrowia w związku z ciągiem dalszym pandemii wprowadziło zmiany w zaleceniach dotyczących porodów. Ministerstwo stwierdziło, że w przypadku wystąpienia zagrożenia epidemicznego można ograniczyć część prawa pacjenta. W przypadku rodzących chodzi o porody rodzinne i kangurowanie. Co z porodami rodzinnymi? Aktualizacja wytycznych dotyczących porodów rodzinnych obejmuje zapisy, z których wynika, że szpital może ograniczyć możliwość rodzenia z osobą towarzyszącą. Może, ale nie musi tego robić, gdyż nie ma odgórnie wydanego zakazu organizacji takich porodów. Decyzję ma podejmować dyrekcja szpitala. To ona ma także wyznaczać wymagania wobec rodzących i osób towarzyszących, a Ministerstwo zaleca, aby minimum obejmowało: wypełnienie ankiety epidemicznej; obowiązek noszenia maseczki i dezynfekowania rąk co pewien czas – wymóg wobec osoby towarzyszącej; rodząca i osoba towarzysząca mają przebywać w pomieszczeniu do porodów indywidualnych wyposażonym w oddzielny węzeł sanitarny; osoba towarzysząca może być wpuszczona do placówki w momencie rozpoczęcia porodu i musi ją opuścić nie później niż 2 godziny po jego zakończeniu; osoby poddane kwarantannie lub przebywające w izolacji nie mogą uczestniczyć w porodzie. Kangurowanie może zostać ograniczone W nowych wytycznych ograniczyć można kangurowanie przez ojca, które praktykowane jest po cesarskich cięciach. Jeśli ojciec dziecka wypełni ankietę, będzie nosił maseczkę i szpital będzie mógł zapewnić mu możliwość przebywania w miejscu, w którym nie będzie miał kontaktu z innymi pacjentami i osobami towarzyszącymi, kangurowanie przez ojca powinno odbywać się bez przeszkód. Podobnie jak i w sprawie samych porodów rodzinnych ostateczną decyzję podejmuje kierownictwo szpitala . Podstawą do odmówienia kangurowania ojcu mogą być...
