Według sądu dla chłopca najlepsza byłaby śmierć. Rodzice: „Zmuszanie nas do eutanazji jest okrutne"

Rodzice 12-latka nie ustają w walce o życie swojego syna, który od ponad dwóch miesięcy pozostaje w śpiączce. Tymczasem sąd przychylił się do woli lekarzy i pozwolił na wstrzymanie leczenia.  Sąd: „nie ratować Archiego, zakończyć leczenie” Archie Battersbee uległ niefortunnemu wypadkowi w kwietniu – zakrztusił się i stracił przytomność . Lekarze z Royal London Hospital orzekli wtedy, że prawdopodobnie doszło do śmierci pnia mózgu. Rzecz jednak w tym, że wykonano tylko jedno badanie – rezonans magnetyczny. Kiedy rodzice poprosili o dodatkowe badania, sprawę skierowano do sądu. Teraz zapadł wyrok: sąd przyznał rację lekarzom, zezwolił na  odłączenie chłopca od aparatury podtrzymującej życie, a także zaniechanie dalszego leczenia oraz resuscytacji. Wyrok zapadł pomimo korzystnej dla rodziców   opinii neurologa dziecięcego, prof. Alana Shewmona. Specjalista przytaczał przykłady osób, które mimo stwierdzenia śmierci mózgowej odzyskiwały świadomość. Ponadto prof. Shewmon podkreślał, że nie ma dowodów na śmierć mózgową Archiego, uznano ją jedynie za „prawdopodobną”. Rodzice 12-latka są zrozpaczeni i rozczarowani wyrokiem sądu, ale się nie poddają.  „Odmówiłam przeprowadzenia testów pnia mózgu, żeby uznać go za martwy. Jest za wcześnie” – przekonywała jeszcze miesiąc temu matka chłopca na łamach Daily Mail. Kobieta nie zgadza się z opinią lekarzy, wierzy, że uda się jeszcze uratować jej dziecko. „Jego serce wciąż bije, chwycił mnie za rękę i jako jego matka wiem, że nadal tam jest. Dopóki nie stanie się to z woli Bożej, nie zaakceptuję, że powinien odejść. Znam cuda, kiedy ludzie wracają po śmierci mózgowej” – tłumaczyła mama....

Poród w domu okazał się traumatycznym przeżyciem – tuż po narodzinach noworodek zaczął tracić oddech. Rodzice natychmiast wezwali położną i pogotowie, jednak zdaniem prokuratury narazili dziecko na poważny uszczerbek na zdrowiu oraz utratę życia. Noworodek w szpitalu po porodzie domowym. Winni rodzice? Sprawę prowadziła Prokuratura Rejonowa dla Wrocławia Krzyki-Wschód. Rodziców oskarżono o zaniedbania po porodzie, a nie o samą decyzję związaną z przyjęciem dziecka na świat poza szpitalem. Według prokuratury pogotowie wezwano zbyt późno. Co się stało? Rodzice dziewczynki długo przygotowywali się do domowego porodu: ciąża nie była zagrożona, kobieta zrobiła wszystkie zlecone badania, para szkoliła się pod okiem położnej i była z nią w kontakcie. Rodzice nie chcieli jednak, by uczestniczyła w porodzie. Sam poród rozpoczął się w 41. tygodniu i przebiegł bez zakłóceń, ale później dziecko zaczęło z trudem oddychać. Wezwani na miejsce ratownicy oraz położna przyjechali niemal równocześnie, noworodkowi odessano śluz z jamy ustnej i nosa. Ponieważ stan dziewczynki się pogarszał, wezwano drugą, specjalistyczną karetkę, potem dziecko przewieziono do szpitala na oddział intensywnej terapii. Jego stan był już wtedy krytyczny. Na szczęście lekarzom udało się uratować dziewczynkę.  Czy rodzice zawinili? Sąd uznał, że nie. Poród w domu jest prawnie dozwolony. I choć w opinii biegłego rezygnacja z pomocy położnej była „niedbalstwem”, to rodzice nie mieli wcale obowiązku korzystania z asysty medycznej. „Skoro na oskarżonych nie ciążył obowiązek ani nawet zalecenie przeprowadzenia porodu domowego przy udziale fachowej asysty, nie można zdaniem sądu czynić oskarżonym zarzutu z tego powodu, że takiej asysty zaniechali. (...) Nie sposób zarzucić, że naruszyli jakiekolwiek reguły ostrożności: oboje byli przygotowani do porodu domowego, brak było...

Sprawa toczyła się ponad 11 lat. Wszystko zaczęło się, gdy najmłodszy syn Agnieszki (imię zmienione) chodził jeszcze do przedszkola. W 2005 roku kobieta wzięła rozwód, a sąd przyznał jej pełne prawa do opieki nad synem. O walce Agnieszki o sprawiedliwość jako pierwszy napisał OKO.press. Podzielona rodzina W wywiadzie dla OKO.press Agnieszka przyznała, że były mąż nachodził ją w miejscu pracy i nastawiał ludzi przeciwko niej. W końcu postanowiła, że musi wyprowadzić się z rodzinnego miasta. Dwoje starszych dzieci postanowiło wówczas zostać z ojcem.  „Byli zmanipulowani i zmęczeni. Zabrałam ze sobą Maćka, który miał trzy latka, i młodszą córkę. Ona nie udźwignęła rozłąki z siostrą i też postanowiła wrócić do ojca. Już wtedy mieliśmy rozbitą rodzinę. Choć starałam się mieć jak najlepszy kontakt ze wszystkimi dziećmi, przeżywałam koszmar” – mówi w rozmowie OKO.press poszkodowana. Miała zerwać znajomość W 2007 roku na wniosek ojca dzieci sąd ponownie zbadał sprawę opieki rodzicielskiej. Dwa lata później zadecydowano, że „w trosce o bezpieczeństwo chłopca” pełną władzę rodzicielską dostanie ojciec. Żadne apelacje nie przynosiły skutku. Powodem odebrania dziecka Agnieszce było to, że związała się z inną kobietą i otwarcie mówiła, że jest osobą biseksualną. Podczas rozprawy miała usłyszeć, że odzyska syna, jeśli zerwie znajomość z ówczesną partnerką. Wtedy też złożyła skargę do Europejskiego Trybunał Praw Człowieka. Wyrok przyszedł za późno Po 11 latach od złożenia skargi Agnieszka doczekała się sprawiedliwości. Uznano, że doszło do dyskryminacji i braku poszanowania życia rodzinnego. ETPCz przyznał kobiecie 10 tys. euro odszkodowania. Za późno – jej najmłodszy syn ma dzisiaj 19 lat i może sam decydować o swoim losie. Wyrok ma dziś dla niej jednak wymiar symboliczny. „W moim życiu ten wyrok niewiele...