Charli Adams mierzy zaledwie 120 cm – choruje na achondroplazję. Jej mąż, Cullen, jest niewiele wyższy – u mężczyzny występuje niezwykle rzadka dysplazja geleofizyczna, której jednym z objawów jest niedobór wzrostu.
„Jestem krytykowana już przez to, że zdecydowałam się na dziecko mimo mojej przypadłości” – wyznała Charli w jednym z postów w mediach społecznościowych.
Charli i Cullen udowadniają, że mimo niskiego wzrostu mają w sobie ogromne pokłady miłości, którymi obdarowują swoje dzieci – córeczki TIlbę i Tully oraz synka o imieniu Rip.
Dziewczynki odziedziczyły wady genetyczne po rodzicach – jedna po mamie, druga po tacie. Najmłodszy z rodzeństwa Rip urodził się jednak całkowicie zdrowy.
Rodzice dzielą się swoją historią na Instagramie. Pokazują, że mierzą się dokładnie z takimi samymi problemami jak wszyscy inni rodzice – z dziecięcym buntem, infekcjami, grymaszeniem przy jedzeniu. Ich codzienność nie różni się tak bardzo od codzienności zdrowych rodzin. Są po prostu nieco niżsi.
„Kiedy ludzie nas oceniają za posiadanie dzieci, mają to wyobrażanie, że jesteśmy zewsząd atakowani, że tak nam ciężko. A my po prostu żyjemy, nie czujemy się inni” – mówił Cullen w jednym z wywiadów dla lokalnych mediów. Po czym dodał: „Ludzie niskorośli mogą mieć poważne problemy ze zdrowiem – jak wszyscy inni członkowie społeczeństwa. Bycie niskorosłym nie oznacza, że cierpimy z powodu jakichś niewyobrażalnych przypadłości zdrowotnych. Jesteśmy po prostu ludźmi”.
Źródło: kidspot.com.au, apost.com
Piszemy też o:
Zdarza się, że dziecko zaczyna chorować, a żłobek czy przedszkole donosi, że w placówce pojawiła się bostonka. Jednak gdy zaczyna chorować rodzic, i to dużo ciężej od dziecka, może wcale nie chodzić o bostonkę, a o HFMD. Taką historię opisano w serwisie Medonet. Maluch „prześlizguje” się przez chorobę gładko, a rodzic cierpi Dziecko przyniosło z placówki opiekuńczej gorączkę i ból gardła? Później pojawiła się wysypka, a maluch w parę dni wydobrzał, natomiast rodzic aż 10 dni zmagał się dokuczliwymi objawami? To typowy opis choroby, jaką określa się u nas mianem bostonki. Rodzic, który ma pecha, złapie wirusa od dziecka i zachoruje, może zmagać się z: trudną do zbicia gorączką powyżej 39 stopni, silnym bólem gardła oraz bolesnymi krostkami w jamie ustnej, wysypką – najczęściej na wewnętrznej stronie dłoni i podeszwach stóp; bolesne wypryski mogą utrudniać normalne funkcjonowanie, wysypką na innych częściach ciała – w nosie, między palcami stóp, na tułowiu, w okolicy kolan i łokci, dolegliwości mogą utrzymywać się nawet do 10 dni. Objawy te to tak naprawdę HFMD, a nie bostonka. I choć HFMD najczęściej atakuje dzieci do 10. roku życia, to czasami chorują osoby dorosłe, i zdarza się, że ciężej od dzieci. Czym różni się bostonka od HFMD? Przyjęło się, że tzw. bostonka to to samo, co choroba dłoni, stóp i jamy ustnej, zwana też HFMD (od angielskiej wersji pełnej nazwy hand, feet and mouth disease). Jednak HFMD wywołuje enterowirus Coxsackie A. Chorobę bostońską wywołuje natomiast wirus Coxsackie B. Objawy choroby bostońskiej, zwanej też bornholmską: ból przy wdechu, może prowadzić do duszności, mięśnie są miejscowo wrażliwe, gorączka, ból głowy lub niespecyficzny ból brzucha, czas trwania choroby wynosi zwykle kilka dni, ale może...
Tydzień później rodzice chłopca zorganizowali rodzinne spotkanie z w ogrodzie. W pewnym momencie Karlton wyszedł z balonem do łazienki. Długo nie wracał, więc jego mama poszła upewnić się, że wszystko w porządku. Wtedy zobaczyła, że jej dziecko leży na podłodze, blade, z szeroko otwartymi oczami. Z balonem wokół szyi i główki. Balon z helem zabił dziecko Lisa, matka chłopca, przyznała, że już wtedy wiedziała, że to już koniec. Zdjęła z dziecka balon i zaczęła krzyczeć wniebogłosy. Wzięła synka na ręce i wyszła z nim na patio. „Jako matka, czułam, że odszedł. Był bezwładny, jego oczy były szeroko otwarte i był blady”, powiedziała Lisa na łamach „Metro”. Wiele wskazuje na to, że chłopiec chciał rozbawić bliskich i postanowił… wyjść do nich jako dinozaur, zakładając na siebie balon. Dinozaur był wielkości chłopca, ale nie nadawał się na przebranie. Wypełniający balon hel prawdopodobnie zabił dziecko. Matka: „Upadłam na trawę i krzyczałam, krzyczałam, krzyczałam” W oczekiwaniu na pogotowie starsza siostra wraz z sąsiadką reanimowały chłopca. W tym czasie jego mamę ogarnęła rozpacz, strach i ból nie do opisania. „Upadłam na trawę i krzyczałam, krzyczałam, krzyczałam” – wspomina Lisa. Wkrótce potem na posesji wylądował śmigłowiec ratowniczy, który zabrał chłopca do szpitala. Przytulała synka, aż przestało bić serce W szpitalu natychmiast podłączono 5-latka do respiratora. „Lekarze mówili, że jego stan jest bardzo zły. To było straszne. Czytałam mu, śpiewałam mu, myłam buzię, ręce, włosy. Smarowałam mu usta wazeliną i upewniałam się, że jest czysty”, mówiła Lisa. Po sześciu dobach narządy wewnętrzne 5-latka przestały funkcjonować. Lekarze odłączyli dziecko od aparatury. Ostatnie przestało bić serce – Lisa...
Dorota Zawadzka na swoim facebookowym profilu opisuję historię, której była świadkiem. Pewna mama robiąca zakupy w sklepie spożywczym ze swoją pięcioletnią córką próbowała uspokoić rozkrzyczaną dziewczynkę: „Uspokój się histeryczko jedna. Zamknij się, wstręciucho. Za chwilę ci przyłożę tak, że popamiętasz na długo. Zobaczysz, zabiorę ci wszystkie zabawki, gdy tylko wrócimy do domu. Nie mogę zakupów zrobić spokojnie, ludzie się NA CIEBIE gapią. Nie bądź złośliwa!”. Dziewczynka krzykiem i piskiem demonstrowała swoją niechęć do robienia zakupów. Jasno deklarowała, że chce iść do taty, który – według relacji Doroty Zawadzkiej – czekał przed sklepem, czytając gazetę. „Masz być tu ze mną i nie dyskutuj. Bądź cicho”, krzyczała matka. Psycholożka zwróciła się do matki z ofertą pomocy, jednak nie spotkała się z przychylną reakcją. Matka wsadziła córkę do wózka i wyszła ze sklepu. Dorota Zawadzka radzi, co robić gdy dziecko krzyczy w sklepie Dorota Zawadzka krytycznie ocenia wspólne, rodzinne wyjścia do galerii handlowych, szczególnie kiedy za oknem jest ładna pogoda. „Centra handlowe to nie są miejsca dla dzieci, koniec i kropka”, poucza psycholożka. Jeśli jednak rodzic decyduje się na rodzinne wyjście do galerii handlowej, a dziecko zachowuje się niezgodnie z jego oczekiwaniami, to powinien sobie uzmysłowić, że zachowanie dziecka może być: reakcją na nadmiar bodźców, chęcią zwrócenia na siebie uwagi, chęcią osiągnięcia celu, np. kupna kolejnej zabawki, nie jest intencjonalne: nie ma na celu ośmieszenia czy wprawienia w zakłopotanie. Aby uniknąć niekomfortowych sytuacji, należy przed wyjściem z domu: wytłumaczyć dziecku zasady, jakie obowiązują w sklepie, okazać dziecku więcej uwagi, a wtedy nie będzie...
