Rozpoczęcie roku szkolnego budzi wiele emocji. W tym przypadku decyzja dyrekcji jednej ze szkół podstawowych we Włocławku wywołała tak wielkie oburzenie u rodziców ósmoklasistki, że postanowili nagłośnić tę kuriozalną sytuację. Rodzice uczennicy nie kryją irytacji, ponieważ ich zadaniem koedukacyjne zajęcia z wychowania fizycznego nie zachęcają do ćwiczeń.
Jak można przeczytać w liście jednego z rodziców, decyzja dyrekcji budzi nie tylko wątpliwości rodziców, ale także sprzeciw uczniów. „Mianowicie miasto (jako jedyne w województwie) wprowadziło zajęcia wychowania fizycznego koedukacyjne (czyli dziewczynki ćwiczą z chłopcami). Mam córkę, która chodzi do ósmej klasy, dzisiaj wróciła ze szkoły i zapowiedziała, że chce zwolnienie do końca roku z WF, bo nie będzie ćwiczyć z chłopcami. Niby wszystko zgodne z prawem, ale gdzie tu dobro dziecka. Jak te dziewczynki z kompleksami mają ćwiczyć z chłopcami, którzy są na innym poziomie rozwoju w tym wieku. Cofamy się do średniowiecza”, nie kryje oburzenia rodzic nastolatki.
Redakcja obiecuje, że zajmie się sprawą, a my przypominamy, że aktywność fizyczna jest podstawowym elementem prawidłowego rozwoju każdego dziecka.
Źródło: wloclawek.naszemiasto.pl
Piszemy też o:
Przykład? Proszę bardzo. Julka chodzi do 2 klasy szkoły podstawowej. W poniedziałek ma na 8.00 i pierwszą lekcją jest… wychowanie fizyczne. Osobiście nie widzę nic złego w porannej gimnastyce, ale zaraz potem są dwie matematyki. Jak te zmęczone, spocone dzieci mają po wuefie uważać na lekcji lub pisać sprawdziany? Oczywiście na tym lista absurdalnych pomysłów nauczycieli się nie kończy. 9 lekcji jednego dnia w 3 klasie? Moja starsza córka, Hania, chodzi do 3 klasy. W piątek ma 9 (słownie: dziewięć) godzin lekcyjnych. Oznacza to, że wychodzi z domu o 7.45, a wraca około 17. W piątek, po całym tygodniu zajęć! Zamiast cieszyć się piątkowym popołudniem i spotkać się z koleżankami – zanim odpocznie, jesienią i zimą będzie już ciemno i właściwie powoli trzeba będzie myśleć o kolacji i kładzeniu się spać. Równie dobrze mogliby już załadować na ten piątek 15 lekcji — myślę, że po pięciu, sześciu godzinach dziecku i tak wszystko jedno, czy i czego się uczy. Religia w środku: tak, to dla wielu jest problem Widziałam, że w internecie po 1 września aż huczało z powodu planów lekcji, w których religia jest w środku dnia zajęć. Moje córki chodzą na religię i osobiście nie widzę problemu w tym, że (i Julka, i Hania) mają tę lekcję w środku. Ale w klasie Julki nie chodzi na religię 5 osób, w klasie Hani – 7 osób. Czy ktoś, kto układał ten plan, sądzi, że te dzieci z nudów pójdą na katechezę? Nawet kiedy ja chodziłam do szkoły, religia była pierwszą lub ostatnią lekcją. Mimo że w tamtych czasach wszyscy w klasie pochodzili z katolickich rodzin. Ale teraz – okazuje się – nie da się w ten sposób ułożyć planu! Niż demograficzny i… przeładowane szkoły? Tyle mówi się o niżu demograficznym. Że trzeba mu przeciwdziałać. A ciekawe co by było, gdyby go nie było… Bo już teraz szkoły moich córek są przeładowane....
Maciek ma dobrą pracę, sporo zarabia i stać nas na wiele. Nigdy nie mogłam narzekać, chociaż odkąd urodziłam trzecie dziecko, siedzę w domu. Taki był plan – on się skupia na pracy, ja na dzieciach i ogarnianiu ogniska domowego. Myślałam, że brak własnych dochodów i konta nie będzie problemem, w końcu Maciek to mój mąż i zawsze mogłam korzystać z jego karty. A wydatki na dzieci są coraz większe... Mąż wydziela mi pieniądze, twierdzi, że nimi szastam Właściwie to pracowałam tylko do pierwszej ciąży. Potem łapałam jakieś pojedyncze zlecenia, prace tymczasowe, ale bardziej dla rozrywki niż dla dochodu. Jak już mieliśmy dwójkę, a potem trójkę, to postanowiłam skupić się tylko na domu. Nie sposób przecież zajmować się dobrze wszystkim naraz. Od pracy i zarabiania jest Maciek. A że zarabia świetnie, nie musiałam zawracać sobie głowy pieniędzmi. Mąż dał mi kartę do swojego konta. Ja robiłam zakupy spożywcze i kupowałam rzeczy dla dzieci. Na początku to były głównie pieluchy, kaszki i ubranka. Teraz kiedy najstarszy syn ma już 5 lat, kupuję więcej zabawek, książek, czasem jakieś bilety do kina, lody itp. Wiadomo, że kupuję też rzeczy dla siebie, kosmetyki, od czasu do czasu jakiś ciuch. Wychodzi sporo, ale stać nas. Maciek zaczął regularnie sprawdzać, na co i ile wydałam. Nie spodobało mu się, że na same ubrania Szymona do przedszkola poszło 400 zł. Do tego ostatnio kupiłam zapas mleka modyfikowanego dla najmłodszej córki, prezent urodzinowy dla kolegi Szymona i kilka zabawek, w tym duże klocki Lego, o których syn marzył. Wyszło ponad 1000 zł. Dużo, ale przy trójce dzieci to chyba normalne, prawda? Ale Maciek bardzo się zdenerwował. Powiedział, że jestem nierozsądna i nie umiem dysponować pieniędzmi. Że on nie po to tyle pracuje, żebym ja przepuszczała wszystko w kilka dni. Zabrał mi kartę. Od teraz dostaję od niego 200 zł na...
Michał poszedł do szkoły, bo musiał. Nie było uśmiechów i świętowania. Mam świadomość, że czeka nas jeden z najgorszych okresów w życiu i nie będę przed nim udawać, że się na to cieszę. Szkoła to był dla mnie koszmar, teraz dzieci mają jeszcze gorzej Michałek sam wybrał sobie piórnik i zeszyty, takie ze Spidermanem, bardzo był z nich dumny. Ale na mojej twarzy nie zobaczył zadowolenia. Kiedy się tak pakował na pierwszy dzień w szkole, musiałam zgasić ten jego entuzjazm. Bo z czego tu się cieszyć? Nauczycielka już na rozpoczęciu roku zapowiedziała, że przed nimi dużo pracy i nie będzie żadnej taryfy ulgowej. Niby mówiła to pół żartem, ale doskonale wiem, co to znaczy. Sama przez to przechodziłam i mam traumę do tej pory. Zresztą dziś nie ma porządnych nauczycieli, tak samo jak nie było ich za moich czasów. Potrafią tylko wymagać, zero zrozumienia i pomocy. A ten dzisiejszy wyścig szczurów? Wszystkie dzieci uśmiechają się do siebie, a tak naprawdę tylko czekają, żeby podstawić sobie nogę. Rodzice nie są lepsi. Za tymi ich wszystkimi miłymi słówkami kryje się zawiść i chęć udowodnienia, że to ich dziecko najbardziej zasługuje na wyróżnienie. Nie wiem, komu bardziej współczuć, im czy dzieciom. Uważam, że lepiej powiedzieć dziecku od razu, co je czeka, żeby później nie było łez i rozczarowania. Ja przed Michałkiem niczego nie ukrywam, mówię wprost, że będzie ciężko i żeby się na to przygotował. Lepiej niech nie robi sobie nadziei, żadne zeszyty ze Spidermanem niczego nie zmienią. Klaudia Od Redakcji: Jeśli chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas: redakcja@mamotoja.pl . Czytamy wszystkie listy i zastrzegamy prawo do wyboru najciekawszych oraz do ich redagowania lub skracania. Zobacz też: „Dziadkowie, ciotki, nieznajomi – wszyscy pouczają moje dziecko. Przestańcie się wtrącać!...
