Piesek i kotek (raczkowanie) - zabawa dla dzieci

„Psi Patrol” to animowany serial dla dzieci, opowiadający o przygodach dzielnych piesków i dziesięcioletniego chłopca Raydera. Kto ma w domu przedszkolaka, ten wie, że „Kto kłopot ma, niech wzywa psa!” Ryder i pieski z Psiego Patrolu W bajce mamy kilku bohaterów. Każdy z nich ma inne zainteresowania, talenty, a także lęki czy słabości, dlatego każdy malec znajdzie wśród szczeniaczków swojego najukochańszego pieska . Jeśli chcesz sprawić dużo radości, dopytaj który z piesków jest tym ulubionym. Poniżej znajdziesz małą ściągawkę, która ci pomoże dobrać odpowiedni prezent z bajki „Psi Patrol”. Dodatkowo są w bardzo atrakcyjnych cenach! Chase - pies policyjny i szpiegowski To owczarek niemiecki ubrany w policyjny strój. Jest najważniejszym szczeniakiem z całej drużyny Psiego Patrolu i bardzo często wydaje polecenia innym pieskom. Jest bardzo szybki, wysportowany i ma znakomity węch. Ma alergię na koty, ptaki i kurz. Marshall - pies strażacki i ratownik medyczny To dalmatyńczyk. Ma świetny węch i bardzo szybko biega. W czasie misji ratowniczych nosi czerwony hełm z latarką, strój strażacki i czerwony plecak. Co ciekawsze szczeniak ten jest niezdarny i ciągle przytrafiają mu się wypadki. Rubble - pies budowniczy i pies konstruktor To pies rasy buldog angielski. Jego najlepszą umiejętnością jest kopanie, więc jest specjalistą od zadań budowlanych. Zanim trafił do drużyny Psiego Patrolu, był bezdomnym pieskiem, nie miał nikogo, kto mógłby się nim zaopiekować. Uwielbia troszczyć się o małe zwierzęta, nawet o kotki. Jest wielkim żarłokiem i panicznie boi się pająków. Rocky - eco-szczeniak Ten uroczy o kundelek jest fanem recyklingu. Zbiera różne rzeczy i je przerabia. Ma tysiące pomysłów. Jest bardzo sprytnym i szybkim pieskiem. Cierpi na hydrofobię, czyli panicznie...

Dedykuję tę bajkę mojej Mikuni, która uwielbia psy. 1. Wyspa szczęścia             Za górami, za lasami… W odległej krainie, na środku pięknego, przejrzystego oceanu znajdowała się wyspa. Była bardzo zielona, rosły na niej  wszystkie odmiany pięknych, kolorowych i pachnących kwiatów. Najważniejszą rzeczą, która ją charakteryzowała, było to, że wszyscy jej mieszkańcy byli bardzo szczęśliwi. Zawsze radośni, uśmiechnięci, zdrowi. Odnosili się do siebie z szacunkiem, traktowali się, jak wielka rodzina, a każdy przyjaźnił się z każdym.             Mieszkańcy nazwali wyspę „Wyspą szczęścia”, zgodnie z tym, jak się na niej czuli. Uważali się za najszczęśliwszych ludzi na świecie. Wyspa miała kształt zbliżony do psiej kostki i była naprawdę wielka. W samym jej środku znajdował się piękny zamek, gdzie mieszkał Król tej wspaniałej krainy.             Król nazywał się Oskar i był bardzo szanowany na całej wyspie, ponieważ rządził nią dobrze i sprawiedliwie. Zawsze był wyrozumiały i dla każdego miał dobre serce.  Starał się, żeby wszyscy byli zadowoleni i uśmiechnięci.             Król Oskar wiedział, że jego wyspa jest bardzo sławna na całym świecie i wiele osób chciałoby mieć możliwość zamieszkania w tej pięknej krainie. Niestety, miejsce na wyspie było ograniczone. Wyspa Radości była zamieszkana przez największą ilość mieszkańców, jak to było możliwe. Nie można było przyjąć do tej zielonej krainy więcej osób.             Mimo tego, co kilka tygodni, przybijał do portu statek, na którym przypływały osoby i zwierzęta, starające się przebłagać...

Przeczytaj opowiadanie Anny Sroczyńskiej, która wysłała nam opowiadanie w lutowej edycji konkursu "Mamy piszą" i została 1 z 3 laureatek w konkursie. "Tycja" Bardzo proszę o umieszczenie dedykacji: Dla kochanej Alicji i słodkiej Tycji, szalonego Krzysia i Maksia misia. Za każdy dzień przygody, nawet gdy nie ma pogody. Za miłość, radość życia, to dla Was piszę dzisiaj. Marcel Proust powiedział: "Bądźmy wdzięczni wobec ludzi, którzy czynią nas szczęśliwymi. Oni są uroczymi ogrodnikami, dzięki którym nasze dusze rozkwitają." Dziękuję, że pomagasz rozkwitać mojej duszy. Mojemu mężowi, Piotrowi. Dawno, dawno temu, Za siedmioma górami, Za czterema rzekami, Ale… zaraz… nie! To teraz! W miejskiej dżungli, pośród bloków, W małej chatce i bez mroków, Żyła sobie mała Tycja, Rozpierała ją ambicja! I tak każdy dzień z kolei, Nowym workiem był idei. Chcę być super bohaterem, Świat przejeździć swym rowerem! Uratować ludzkość całą, Nawet jedną mrówkę małą. Będę latać wszędzie wokół, Niczym wielki, sprytny sokół. Na pustyni, na Saharze, Wodę zwiozę w wielkim garze. Każdej zimy, gdy mróz wielki, Dzieciom będę słać cukierki. Gdy już zlecę świat szeroki, Wszystkie gwiazdy zwiedzić muszę, Więc i w kosmos wnet wyruszę. Albo może dziś inaczej, Dziś księżniczką będę, raczej. Orszak gotów, suknia piękna, Oj! Nie będę dzisiaj smętna. Rycerz, zamek, papcio król, Bucik szklany, w sukni tiul. Może jednak nie księżniczka, Tylko sprytna taterniczka, Przejdę góry, świat wysoki, Rączką dotknę też obłoki. Albo detektywem będę sławnym, Co swym okiem sprytnym, wprawnym, W mig rozwiąże spraw tak wiele, Aż zostanie bohaterem. I tak siedzi mała Tycja, ciągle myśli, stale marzy, Może dziś coś ciekawego na podwórku się wydarzy. Aż tu nagle rumor wielki, Słychać głośny...