Rzucamy je w zdenerwowaniu, bez zastanowienia albo w przekonaniu, że są skuteczne. Nawet gdy działają na krótką metę, to w gruncie rzeczy przynoszą więcej szkód niż pożytku.
Nigdy, przenigdy tego nie mów! Nawet w żartach. Rodzice są od tego, żeby kochać dzieci bez względu na wszystko. To absolutna podstawa wychowania! Takie zdania zapisują się głęboko w świadomości - mogą siać spustoszenie w dziecięcej psychice i ranić jeszcze wiele lat po tym, jak dziecko przestanie być dzieckiem.
Albo inna odmiana tego zdania: „Oddam cię komuś, jak będziesz niegrzeczny”. Te słowa odbierają niezbędne dla prawidłowego rozwoju poczucie bezpieczeństwa i zaufania do rodziców. Absolutnie zakazane. Jeśli dziecko cię rozzłościło, lepiej powiedzieć mu o swoich uczuciach, a nie straszyć, np.: „Bardzo rozzłościło mnie to, że wyrzuciłeś z szafy wszystkie ubrania. Proszę, żebyś teraz pochował je na miejsce”.
Zobacz też: 10 głupot, które mówimy do dzieci
...albo „Dostanę przez ciebie zawału” lub jeszcze inaczej: „Do grobu mnie wpędzisz”. Rodzice często próbują wymusić posłuszeństwo, wzbudzając poczucie winy. To może niekorzystnie wpłynąć na rozwój dziecka, które na ogół i tak robi swoje, ale jednocześnie czuje się odpowiedzialne za zdrowie i samopoczucie rodziców i obwinia siebie, gdy przydarza im się coś złego. Jesteś dorosła i dziecko nie jest odpowiedzialne za twoje uczucia.
... nic go nie obchodzi, jest niedobry itd. Albo ta sama wersja z mamą. Konflikty z partnerem załatwiaj z... partnerem. Nie mieszaj do tego dziecka. Ono potrzebuje mieć pozytywny obraz obojga rodziców i przekonanie, że jest przez nich kochane.
Wszelkie porównania między dziećmi i stawianie jednego za wzór drugiemu rodzi przekonanie, że rodzice bardziej kochają to drugie. To fatalna strategia. Odbiera poczucie własnej wartości, podsyca rywalizację między dziećmi. Jeśli chcesz, by młodsza córka sprzątała swoje zabawki tak, jak robi to starsza, powiedz, że nie lubisz wchodzić do pokoju dziewczynki, gdy panuje tam bałagan.
Prawdopodobnie dziecko rzeczywiście nie da rady, słysząc te słowa. Skoro ty w nie nie wierzysz, ono też nie będzie w siebie wierzyć. To zdanie zaszczepia w nim przekonanie, że nie jest w stanie radzić sobie w życiu, więc... po co się starać...
Poznaj 4 zdania, które ułatwią ci wychowanie dziecka
Jeśli właśnie analizujesz, jakie błędy popełniłaś , co przegapiłaś, a może zastanawiasz się nad wizytą u specjalisty, przeczytaj ten tekst. Zdarza ci się tęsknić do czasów, gdy twoje dziecko umiało tylko jeść, spać i zapłakać? Teraz potrafi znacznie więcej. Z dumą opowiadasz, jak buduje zdania, jeździ na rowerku i układa trudne puzzle. Wolisz jednak przemilczeć, że siorbie, ćlamie, bałagani, krzyczy i robi inne mniej chlubne rzeczy? Opowiemy o tym za ciebie. Czytaj też: 10 rad i mądrości, których lepiej nie słuchać Dziecko - wyjątkowy okrutnik „Mamo, dlaczego ta pani jest taka brzydka?” – dziecko teatralnym szeptem ocenia wygląd osoby, która czeka razem z wami na windę. Główkując nad odpowiedzią, żałujesz, że nie zdecydowałaś się wejść z dzieckiem i wózkiem pod pachą na ósme piętro schodami. Czy ono naprawdę nie rozumie, że sprawia w ten sposób komuś przykroś ć? Z czego to wynika: Choć dziecko przychodzi na świat wyposażone w empatię (płacze, kiedy płaczą inne dzieci), w wieku dwóch, trzech lat jego zachowaniami kieruje przede wszystkim ogromna ciekawość i chęć poznawania całego świata . To główny powód, dla którego dzieci zachowują się, zdaniem rodziców, okrutnie – rozgniatają biedronkę, zadają niestosowne pytania , liczą babci zmarszczki na twarzy. Co robić: Dopiero pięciolatki zaczynają sobie uświadamiać, że pewne zachowania, słowa sprawiają innym ból. Wtedy budzi się w nich tzw. inteligencja moralna . Możesz spróbować wskrzeszać ją wcześniej, tłumacząc, co sprawia innym przykrość, nie licz jednak na jej duże przebłyski. Mały zaborczy adorator Nie pozwala ci porozmawiać przez telefon, chce, byś przebywała tylko z nim, a gdy przytulasz się do jego taty, zazdrośnie wciska się między was i odpycha ojca . Głośno deklaruje, że jak urośnie, to się z tobą ożeni....
Kochamy nasze dzieci najbardziej na świecie. Dlaczego więc mówimy zdania, które je ranią, niszczą ich poczucie wartości, zniechęcają do pracy i gaszą ich wiarę, że są przez nas kochane i akceptowane w 100%? Czy wynika to z tego, że same słyszałyśmy je w dzieciństwie i mówimy je nieświadomie, czy po prostu nie zdajemy sobie sprawy z tego, jaki one wywołują efekt? Są pewne zdania, których nie powinno się mówić do dziecka . Naprawdę warto je zapamiętać! Oto 10 z nich. 1. Ponieważ powiedziałam, że nie... Jaka to jest tak naprawdę informacja dla dziecka? Nie, bo nie? Gdzie argumentacja , gdzie wytłumaczenie dziecku, dlaczego odmawiamy mu tej konkretnej rzeczy?Nie dziwmy się, że dziecko nie rozumie naszych pobudek i nadal postępuje albo mówi w ten sam sposób. Jak odmawiać dziecku? 2. Nie ma powodu, by się bać Próbujemy bagatelizować strach dziecka, nie robić z niego poważnego tematu licząc po cichu, że dziecko zapomni, albo uzna, że to błaha sprawa. Tyle że maluch się czegoś boi i liczy na naszą pomoc, której najzwyczajniej w świecie nie otrzymuje. 3. Obiecuję Nie ma nic gorszego od składania dzieciom obietnic bez pokrycia . Tak, kupię ci to, tak pojedziemy tam niedługo, tak, pomogę ci za chwilę. Gdy po takiej deklaracji nie wywiążemy się z obietnicy, dla dziecka będzie to jasny komunikat, że w życiu można wiele obiecywać, ale nie trzeba tego wcale realizować. 4. Poczekaj, aż wrócimy do domu...! Groźba kary odkładanej do czasu powrotu do domu, wzbudza w dziecku ogromny lęk. Jak Wy byście się czuły, gdyby szef w pracy powiedział Wam o 8 rano, pani X.. proszę się u mnie stawić o 15.30? Na pewno cały dzień byłybyście w nerwach, zastanawiałybyście się, co Was czeka, a może szef chce Was zwolnić? Cały dzień w nerwach i wyobrażania sobie najgorszego. Tak właśnie czuje się dziecko, któremu powiecie takie zdanie....
Może wam się wydawać, że młodzi ludzie nie wiedzą, jak się zabrać do pielęgnacji i wychowania maluszka . Pozwólcie im się tego nauczyć. Poradzą sobie! Tak jak wy sobie poradziliście. Pamiętajcie też, że obecność dziadków to skarb, o ile dawkowany jest z umiarem. Podpowiadamy, jak to osiągnąć. Oto rady dla ciebie, babciu i dziadku . Każde z was może wiele zdziałać dla poprawy stosunków w rodzinie. 1. Pomagaj, ale z wyczuciem To, że synowa pozwala teściowej , u której mieszka, codziennie kąpać dziecko, nie oznacza, że jest z tego zadowolona. Młodzi ludzie niekiedy po prostu nie potrafią odmówić, choć w głębi duszy czują złość. Nawet jeśli wydaje ci się, że pomoc byłaby wskazana, a młoda mama nie chce z niej skorzystać, nie nalegaj – to może wywołać odwrotny skutek. Czasem trzeba się wycofać ze słowami: „Powiedz, jak będziesz mnie potrzebować”. 2. Wspieraj młodą mamę Pomóż jej uwierzyć, że znakomicie spisuje się w nowej roli, dodawaj otuchy w trudnych chwilach. Podkreślaj, jak wiele już się nauczyła, ale nie przypisuj sobie zasług w tej edukacji. Traktuj swoją pomoc jako naturalne zachowanie starszego pokolenia. Możesz opowiedzieć o swoich wątpliwościach i niepokojach z tego okresu. To pozwoli twojej córce lub synowej poczuć się pewniej . Pomóż jej też zadbać o siebie – zaproponuj wspólne wyprawy na basen, gdzie zajmiesz się maluchem. 3. Mów wprost, co cię gryzie Uważaj też na podburzanie jednego rodzica przeciwko drugiemu. Nie mów do syna: „Nie rozumiem, dlaczego twoja żona nie chce zakładać dziecku sweterka, przecież ono się przeziębi!”, lecz porozmawiaj otwarcie o swoich poglądach na temat ubierania z synową lub z obojgiem. 4. Uważnie słuchaj własnych dzieci Sądzisz, że nie sprawdzasz się jako babcia lub dziadek , bo rodzice dziecka nie podzielają twoich poglądów ani nie chcą słuchać...
