Wiele kobiet zadaje sobie pytanie, czy karmiąc piersią można jeść pieczarki. Odpowiedź jest w teorii bardzo prosta i brzmi: tak. Najbezpieczniejsze są pieczarki hodowlane, ale poza nimi są też pieczarki dzikie, jedzenie których niesie ze sobą już pewne ryzyko.
Na rynku i w naturze dostępne są dwa rodzaje pieczarek – hodowlane i rosnące dziko. Te uprawiane przemysłowo są bezpieczne. Należą do nich gatunki: pieczarka biała, portobello i pieczarka brązowa. Są dostępne w sklepach przez cały rok. Ich jedzenie nie niesie ze sobą dla kobiety karmiącej żadnego ryzyka, poza niestrawnością.
W naturze występuje wiele gatunków pieczarek – jest ich ponad 70. Rosną od wiosny do późnej jesieni w lasach, na łąkach i w ogródkach. Nie wszystkie z nich są grzybami jadalnymi. Zbieranie, pieczarek, zwłaszcza o białym czy białawym kolorze, niesie ze sobą ryzyko pomylenia ich z grzybami trującymi: muchomorem sromotnikowym lub jadowitym. W początkowej fazie wzrostu dzikie pieczarki jadalne, np. polna, zwana też łąkową, są bardzo podobne do wspomnianych muchomorów, których zjedzenie może wywołać objawy zatrucia grzybami i stanowić śmiertelne ryzyko dla każdego, w tym dla matki karmiącej piersią i jej dziecka, gdyż toksyny w nich zawarte przenikają do mleka matki.
Hodowlane pieczarki mogą stanowić składnik diety kobiety karmiącej. Z ich dodatkiem udaje się przygotować wiele smacznych i zdrowych dań, np. spaghetti ze szpinakiem, pieczarkami i sezamem.
Obecnie wśród ekspertów panuje opinia, że dieta karmiącej mamy nie powinna polegać na eliminowaniu żadnych składników, nawet tych, które kiedyś uważano za powodujące kolki u niemowlęcia, czy alergie. Takie podejście ma na celu nie tylko zdrowie kobiety karmiącej, ale i dziecka. Przenikające do mleka matki różne substancje pozwalają niemowlęciu kształtować układ odpornościowy i zmniejszają ryzyko wystąpienia alergii w przyszłości. Z tego między innymi względu, karmiąca mama nie musi unikać pieczarek. Jednak dla swojego i dziecka bezpieczeństwa powinna ograniczyć się do sięgania po te hodowlane, a odpuścić sobie jedzenie pieczarek dzikich, chyba że pochodzą ze sprawdzonego źródła.
Sprawdź też:
To nie straszenie, tylko przypomnienie i prośba o rozwagę - czy na pewno warto podawać dzieciom grzyby? Zwłaszcza w święta zapominamy, że grzyby są ciężkostrawne także dla dorosłych, a co dopiero dla rozwijającego się układu pokarmowego dziecka. Objawy zatrucia grzybami szczególnie ciężko rozpoznać u maluchów. Zwłaszcza, że nie przy każdym gorszym samopoczuciu czy infekcji wirusowej nawet z wymiotami czy biegunką wzywa się od razu lekarza. Wśród grzybów leśnych mogą się znaleźć grzyby trujące, ale warto również pamiętać, że można się zatruć także grzybami jadalnymi. Szczególnie wtedy, gdy nieprzestrzegane są odpowiednie zasady ich zbierania (np. zbiera się zbyt młode lub zbyt stare okazy), nie pilnuje prawidłowych procedur przechowywania grzybów czy przyrządzania. Jakie są objawy zatrucia grzybami ? Warto sobie o tym przypomnieć na wszelki wypadek, by wiedzieć co robić w razie podejrzenia o zatrucie grzybami. Objawy zatrucia grzybami - po czym poznać? Państwowy Inspektorat Sanitarny ostrzega i zaleca, że jeśli po spożyciu grzybów występują – u dorosłego lub u dziecka (u malucha trudniej to rozpoznać!): bóle brzucha nudności i wymioty do tego biegunka podwyższona temperatura silne pragnienie skurcze mięśni lub drgawki Trzeba NATYCHMIAST wezwać pogotowie lub zgłosić się do szpitala. Po zatruciu muchomorem sromotnikowym może nastąpić chwilowa poprawa, po której dochodzi do gwałtownego pogorszenia. Jeśli masz podejrzenie, że infekcja, wymioty, biegunka, drgawki nastąpiły w bliskim czasie po spożyciu grzybów, lepiej nie czekaj! Często znawcy grzybów, którzy maja odpowiednie certyfikaty nie zawsze potrafią rozpoznać muchomora sromotnikowego! A wielu ze zwykłych grzybiarzy uważa się za znawców, którzy jeszcze nigdy się nie pomylili. W Polsce zdarza się kilkaset przypadków zatruć grzybami w ciągu roku, niektóre z...
Choć pieczarki są już w gotowych obiadkach dla dzieci od 9 miesiąca życia, nie ma dokładnych wytycznych co do tego, od kiedy można zacząć je podawać – mówi dr Diana Kamińska z Oddziału Gastrologii, Hepatologii, Zaburzeń Odżywiania i Pediatrii Centrum Zdrowia Dziecka . – Zdania specjalistów są w tej sprawie podzielone. Jedni uważają, że można je podawać już po 1. roku życia, inni że grzyby (w tym pieczarki) dzieci mogą jeść dopiero po 4. roku albo nawet po 7. Moim zdaniem można to zrobić dopiero w przypadku kilkulatka, ale trzeba się zastanowić, czy naprawdę warto – wyjaśnia dr Kamińska. Dlaczego nie warto podawać pieczarek dzieciom? Pieczarki, podobnie jak pozostałe grzyby, są ciężkostrawne. To dlatego, że ściany ich komórek zawierają nieprzyswajalną substancję podobną do chityny, z której zbudowane są pancerzyki chrząszczy i innych owadów. Nawet dorosły człowiek może mieć po nich wzdęcia, bóle brzucha czy biegunkę. Układ pokarmowy dziecka jest o wiele delikatniejszy niż nasz, więc objawy niestrawności mogą być u niego bardziej burzliwe. – Jeśli jednak koniecznie musimy podać dziecku jakieś grzyby, niech to będą właśnie pieczarki. Mamy przynajmniej gwarancję, że dziecko się nie zatruje – mówi dr Kamińska. Czy wolno podawać dzieciom pieczarki polne? Odradzam – mówi dr Kamińska. – Jeśli już podajemy dziecku pieczarki, niech to będą pieczarki hodowlane. Pieczarki polne są podobne do białych odmian bardzo trującego muchomora sromotnikowego. Łatwo o pomyłkę, której skutki mogą być tragiczne. Czy wyłączenie pieczarek z diety dziecka to duża strata? Nie, choć opinia, że nie ma w nich nic wartościowego, nie jest do końca prawdziwa. Pieczarki są np. dobrym źródłem cynku czy witamin z grupy B oraz witaminy D. Tylko co z tego, skoro trudno je strawić ? Jest tyle innych, łatwiejszych do strawienia produktów, które mogą...
