Książka o Hani – recenzja audiobooka dla dzieci

Posłuchajcie, jak opowieść o króliku z kapelusza interpretuje Artur Barciś. Mistrzostwo świata. I jeszcze ta muzyka Astora Piazzoli !   Tym, którzy nigdy nie słyszeli o Karampuku, wyjaśniam, że ten śmieszny królik urodził się w czasie występu Miguela Campinello w jego cylindrze. Nic dziwnego, że mały uszaty Karampuk uważa magika za swego/swą matkoojca.    Bohaterami opowieści jest zatem ta przedziwna para. Królik , który zachowuje się jak małe dziecko, i magik uosabiający rodzica. Widoczne to jest na każdym kroku. Przeczytajcie zresztą poniższy fragment, aby się o tym przekonać:   Karampuk z mistrzem Miguelem, trzymając się za ręce, wyszli wreszcie w podskokach na ulicę. Sprawiali wrażenie rozbawionych przyjaciół, którzy wracają z jakiegoś bardzo udanego przyjęcia. Było późno i po ulicach spacerowało niewiele osób. ”Całe szczęście - myślał sobie mistrz Miguel - że jest ciemno i nie widać, jak się wygłupiam. Strach pomyśleć, co by to było, gdybym tak musiał podskakiwać w świetle dziennym...” ”Co za pech - myślał sobie w tym czasie Karampuk - że akurat jest noc i że tak mało ludzi widzi mój spacer z najsłynniejszym magikiem świata, który jednocześnie jest moimi rodzicami. Ubrany jestem w śliczny płaszcz, a na głowie mam jego magiczny cylinder. Naprawdę szkoda, że na ulicach jest tak mało ludzi...” Ludzie zresztą nie bardzo zwracali uwagę na tę dziwną parę. O tej porze na ulicach miast dzieją się najrozmaitsze rzeczy i widok dwóch wesołych, wracających do domu przyjaciół, nie jest niczym nadzwyczajnym. Że szli podskakując sobie co chwila? Cóż, radość może się objawiać w różny sposób. Jeden sobie podśpiewuje, a inny znów może sobie podskakiwać. Wolno mu, byle robił to kulturalnie i nie zakłócał innym wieczornego spokoju.   Prawda, że to fantastyczna opowieść? Lubię takie...

A po klasykę trzeba sięgać zawsze i w każdym wieku. I wcale nie dlatego, że wypada, ale by się zwyczajnie zaprzyjaźnić z dobrą literaturą. Tomek to szczególny bohater. Rozrabiaki od lat patrzą na niego z podziwem, dobrze ułożeni kawalerowie z zazdrością. Posłuchajcie Artura Barcisia jak fantastycznie opowiada o lekkoduchu obdarowanym gołębim sercem. Tym, którzy Tomka jeszcze nie czytali, a którzy maja ochotę posłuchać, należy się kilka zdań informacji o bohaterze. Akcja rozgrywa się w Ameryce XIX wieku w miasteczku St.Petersburg nad rzeką Missisipi. To miasteczko bardzo przypomina rodzinne strony pisarza. Po śmierci mamy Tomek wraz ze swym przyrodnim bratem Sidem zamieszkał u ciotki Polly. Ten szczupły, zwinny, ciemnowłosy dziesięciolatek nie należy do najgrzeczniejszych dzieci świata. Można nawet powiedzieć, że to rozrabiaka i leniuszek, dla którego szkoła jest złem koniecznym. Wychodzi jednak z każdej opresji bez szwanku, bo to dzieciak bystry i inteligentny. Prawdziwe utrapienie dorosłych. Tomek nie jest jednak złym chłopcem. On tylko marzy, by znaleźć się w centrum zainteresowania, by wszyscy o nim mówili. I oczywiście mówią, bo Tomek ma bują wyobraźnię i nieustannie wpada na szalone pomysły, co martwi ciotkę, a chłopcu przysparza problemów. Ale Tomek potrafi też zagrać dobrze ułożonego chłopca. Dzieje się tak wtedy, gdy w niedzielę zakłada bluzę z marynarskim kołnierzem, buty, słomkowy kapelusz, i maszeruje do kościoła. W zwykły dzień takim strojem by się nie splamił. W zwykły dzień biega boso i  w połatanym ubraniu… Na pewno się wam przygody Tomka i jego kumpli, na czele z najlepszym przyjacielem Huckleberrym Finnem, włóczęgą, który nie chodzi ani do szkoły, ani na nabożeństwa, spodobają. I wcale nie dlatego, że chłopcy są czołowymi rozrabiakami miasteczka. To przede wszystkim piękna książka o przyjaźni, dzieciństwie, z jego czarowną...

Artur Barciś, który te książki wam przeczyta, dodaje, że ich czytanie było wielka rozkoszą. – Uwielbiam – mówił – książki, które są inne niż wszystkie. Posłuchajcie, albo przeczytajcie. Nie pożałujecie. Rico, to dość naiwny i odrobinę nierozgarnięty, choć bardzo utalentowany nastolatek. Ma wprawdzie problemy z rozróżnianiem kierunków oraz kolorów i czasami wszystko miesza mu się w głowie, ale w podbramkowych sytuacjach potrafi pokazać, na co go naprawdę stać. Rico, wychowywany przez samotną matkę, mieszka w Berlinie, uwielbia, gdy sąsiadka przygotowuje mu smakowite kanapki, godzinami może oglądać stare kryminały. I jeszcze lubi bardzo wiele dziwnych rzeczy, ale nie ma komu się zwierzać, bo brakuje mu przyjaciela. Wszystko się zmieni, gdy pozna Oskara. Oskar, mały brzydal z wielkimi zębami, chodzący w motocyklowym kasku, to z kolei mistrz intelektu. Oskar to przede wszystkim chodząca encyklopedia, posiadacz setek tysięcy informacji potrzebnych i niepotrzebnych. Taki typ prymusa, a wiadomo, że za prymusami się nie przepada. Ale to nie jest prymus nie do zaakceptowania. Chłopcy są jak ogień i woda. I może właśnie dlatego zostają przyjaciółmi, bo jeden od drugiego coś tam zawsze weźmie. Najbardziej połączy ich umiłowanie do rozwiązywania skomplikowanych zagadek kryminalnych. W pierwszej części (Rico, Oskar i głębocienie) świeżo zaprzyjaźnieni chłopcy muszą stawić czoła terroryzującemu miasto porywaczowi dzieci…. W drugiej książce serii (Rico, Oskar i złamane serca) chłopcy postarają się rozwiązać zagadkę torebki, którą mama Rica zdobyła w czasie gry w bingo. Ale to nie wszystko, wszystkiego, jest o wiele więcej. Powiem tylko, że to książka równie fantastyczna jak pierwsza, że akcja jej jest bardzo szybka, że fabuła pełna pomysłów i rozmachu, że humor błyskotliwy, a komentarze wysmakowane. I na koniec Rico, Oskar i złodziejski...