Autorką jest Joanna Olech, mistrzyni ironii, dobrego żartu, języka, a także miłośniczka smoków, a najbardziej zielonych i baaaardzo niegrzecznych.
Wszystko zaczęło się tak. W domu państwa Fisiów, rodziców Malwiny i Gniewka, pojawił się Pompon. Po prostu któregoś dnia wyszedł z odpływu umywalki i zamieszkał w skrzyni na pościel. Gdy sprawa się wydała, bo dzieci nie miały już pomysłu na ukrywanie zielonego przybysza, rodzina podjęła decyzję. Trudno, niech zamieszka. Tego trudno nieraz Fisiowie żałowali, ale trudno, skoro powiedziało się a, to trzeba też powiedzieć b. W każdym razie w drugim tomie Pompon się żeni, i ma bliźniaki Pulpeta i Prudencję – udoskonaloną pod każdym względem wersję tatusia. Smoczęta chodzą do zwykłej szkoły i przeżywają niezwykłe przygody…..
Rozumiem, że już nadrobiliście zaległości i zabieracie się do trzeciej części smoczych przygód. Pamiętajcie, to nie jest zwykły smok, więc i te przygody zwyczajnością nie pachną, czego Fisiowie mają już dość. Postanawiają swojego celebrytę, który uwielbia kamery i niemalże pudelkową popularność, wysłać na wakacje do dziadków Fisiów. Może tam się trochę ustatkuje, w co nikt nie wierzy, ale może tym razem Pompon zamieni się w statecznego smoka, prawdziwego ojca rodziny.
I pewnie by się udało, gdyby autorka poszła na łatwiznę i tak pokierowała fabułą, aby wszystko odbyło się wedle przyjętych w dziecięcej literaturze schematów. Nie, schematów tu nie będzie, będzie nawet miejscami niewychowawczo, ale czy zawsze musi z książek lecieć dydaktyczny dymek. Będzie tak jak jest w szkole, w przedszkolu, a czasami, gdy rodzice są niezbyt czujni, w domu. W każdym razie Pompon nie spełni marzenia Fisiów, choć znajdzie się jedna osoba, która go trochę utemperuje. Kapitalna książka. I dzieci, i dorośli dobrze się przy niej zabawią.
Pompon na wakacjach
Autorka i ilustratorka: Joanna Olech
Wydawca: Znak
W zimie także, a może przede wszystkim, bo dobrze jest pomarzyć, gdy za oknem trzaskający mróz. A może i wam za kilka miesięcy przytrafią się takie wakacje jak małej Iris, która wcale nie chciała wyjeżdżać do babci. Może i wy przeżyjecie jakieś fantastyczne przygody? Kto wie? Dlaczego Iris nie chciała jechać do babci? Może dlatego, że po śmierci dziadka babcia była smutna? A może obawiała się, że i ona tym smutkiem się zarazi? W każdym razie mała niespełna dziesięcioletnia dziewczynka wolałaby czas wolny spędzić z rodzicami na przykład nad morzem. Jedzie, bo nie chce sprawić przykrości rodzicom, ale robi to bez przekonania. A tymczasem u babci będą się dziać dziwne rzeczy. Spotka mężczyznę o imieniu Bobas, ogromnego, silnego, ale malutkiego, gdy na jego drodze pojawi się miniaturowa myszka. Pisarka stara się patrzeć na świat oczami dziecka, i trzeba powiedzieć, że fantastycznie się to jej udaje. Stąd w książeczce cała masa niesamowitych zwrotów akcji, duża dawka humoru, sytuacyjnego komizmu. Mnie bardzo się spodobał opis babci, która miała pięćdziesiąt cztery włoski nad górną wargą. Chyba będę musiała policzyć swoje. To będzie taki mój prywatny konkurs na babcine włoski. A te przygody, te niezwykłe wydarzenia! I ten babciny temperament. Pozazdrościć. Obie damy wplątają się nawet w jakąś dziwną kradzież, czego tak na dobrą sprawę starsza pani nie powinna robić. W każdym razie Iris wróci z tych wakacji bardzo zadowolona. I bogatsza o wiele doświadczeń. A przede wszystkim przekonana o tym, że każdą zmianę należy traktować jak nowe doświadczenie, a także, że człowiek, nawet ten mały, nigdy nie wie, co go czeka jutro lub pojutrze. Zwróćcie także uwagę na ilustracje, wspaniale się komponują z treścią, a nawet tę treść uzupełniają. Przeczytajcie książkę samodzielnie. Fajnie się ją...
Być może zostanę przez niektórych uznana za dziwaczkę, ale zdecydowanie różnię się od innych, znanych mi kobiet. Zastanawiam się, czy w ogóle mam coś takiego, jak instynkt macierzyński ? Chyba jednak nie. Może dlatego, że jestem jedynaczką i zawsze miałam słaby kontakt z rówieśnikami. Nie chodziłam też do przedszkola, ponieważ moi rodzice uznali, że lepiej mi będzie w domu z babcią. Chciałam być jak moja mama... zadbana, spełniona zawodowo W szkole nie miałam żadnej koleżanki, bo dziewczynki znały się jeszcze z przedszkola, a ja byłam obca. Nigdy nie miałam też przyjaciółki od serca czy chłopaka. Dopiero na studiach poznałam Michała, z którym połączyło mnie coś więcej. Czy to była miłość, nie wiem... W każdym razie Michał wyznawał mi swoje uczucie, a ja też mówiłam, że go kocham. Gdy jednak wszystko się rozpadło, nie tylko nie rozpaczałam, ale nawet specjalnie nie przeżywałam tego rozstania. W każdym razie Michał uczynił mnie kobietą, za co mu jestem wdzięczna, ponieważ chciałam mieć to już za sobą. Nie zamierzałam zbyt szybko zakładać rodziny , a już na pewno mieć dzieci. W formach antykoncepcji byłam doskonale zorientowana, trochę czytałam, trochę podpytałam mamę. Pieniądze nie stanowiły dla mnie problemu, więc ewentualny temat niechcianej ciąży też dla mnie nie istniał. Zdecydowanie nie widziałam siebie w roli matki i żony . Stawiałam na karierę zawodową albo naukową. Chciałam trochę skorzystać z życia, a nie od razu przeistoczyć się w kurę domową. Wzór stanowiła dla mnie mama. W młodości zawsze była kobietą zadbaną, nigdy nie wyszła z domu bez makijażu i odpowiedniej fryzury. Podziwiałam ją za to, a wiele osób zazdrościło mi takiej ładnej mamy. Chciałam pójść w jej ślady. Czytaj także: Prawdziwe historie: Czasem warto zaufać. Najpierw luźne związki a potem mąż i dzieci...
Jak zrobić zająca wielkanocnego? Sposobów jest wiele. Można wykorzystać materiały, które znajdziecie w domu lub w każdym supermarkecie czy sklepie papierniczym. Samodzielnie wykonane zajączki mogą posłużyć jako wielkanocne ozdoby dziecięcego pokoju, a także salonu czy świątecznego stołu. Proponujemy także pomysły na laurki i opakowania na pisanki w kształcie zajączków. Możecie wykonać je w gronie rodzinnym, bądź w ramach lekcji plastyki w szkole czy przedszkolu. Spis treści : Jak zrobić zająca wielkanocnego? Jak zrobić zająca wielkanocnego z papieru? Jak zrobić zająca wielkanocnego z rolki po papierze toaletowym? Jak zrobić dużego zająca wielkanocnego z masy solnej? Jak zrobić zająca wielkanocnego z serwetki i jajka? Jak zrobić zajączka wielkanocnego z włóczki? Jak zrobić zająca wielkanocnego z pomponów? Opakowanie na pisanki w kształcie zająca wielkanocnego Jak zrobić zająca wielkanocnego? Wielkanocne ozdoby DIY w kształcie zajączka z łatwością wykonacie z dzieckiem samodzielnie. Z czego zrobić zająca wielkanocnego? Możecie użyć papieru, masy solnej, plasteliny, włóczkowych pomponów, a nawet tekturowych rolek po papierze toaletowym i wielu innych rzeczy. Obejrzyj znalezione przez nas zajączki i króliczki. Znajdź wśród nich takiego, który spodoba się dziecku. A potem spróbujcie wykonać go własnymi rękami. To łatwiejsze niż sądzisz! Jak zrobić zająca wielkanocnego z papieru? Zacznij od odrysowania i wycięcia szablonu zajączka wielkanocnego – mamy dla was gotowy wzór, który możecie wydrukować. Papierowy zajączek może zostać dowolnie pokolorowany, ozdobiony bądź przyklejony na laurkę. Można do niego przykleić watę lub włóczkę, aby był puszysty. Można także przytwierdzić jedynie puszysty pompon w formie ogonka. Poniżej przedstawiamy inspiracje...
