Jedziemy na wycieczkę

Skąd mam wiedzieć, że to, co daję dziecku, jest zdrowe? Kupując produkty w opakowaniach, trzeba zwracać uwagę nie tylko na datę przydatności do spożycia, ale przede wszystkim na skład. Im więcej różnych E i tajemniczo brzmiących nazw (takich jak np. E621 – glutaminian sodu – wzmacniacz smaku), tym więcej chemii. Warto uważać: wiele produktów kusi „zdrowo” kojarzącymi się nazwami, ale po bliższych oględzinach okazuje się, że to chwyt reklamowy. Lepiej także nie liczyć na to, że najtańsza mielonka jest dobrą wędliną, bo nie jest. Warto kupować produkty z certyfikatami IMiD i CZD – są przebadane. Z niektórych reklam produktów dla dzieci wynika, że czekoladka może zastąpić mleko, a sok – owoce. Można im wierzyć? Nie zawsze. Jaskraworóżowy czy jadowicie zielony soczek musi mieć sztuczne dodatki, bo takich owoców po prostu nie ma. Zresztą owoc to owoc, jest w nim więcej witamin i błonnika niż w soku. Podobnie jest z mlekiem (lepiej je pić, niż jeść batony z mlecznym nadzieniem) i innymi produktami. Czy „dobre” musi oznaczać „drogie”? W większości przypadków niestety tak, bo za jakość trzeba płacić. I warto, bo jest ważniejsza niż ilość. Lepiej np. kupić dziecku mały kawałek piersi indyka, upiec ją i podać na zimno na kanapce, niż wydać pieniądze na kilogram najtańszych parówek, w których jest mnóstwo tłuszczu, odpadów mięsnych i wypełniaczy. Zresztą bez przesady: podstawowe produkty (mleko, mąka, jajka itd.), z których można przyrządzić zdrowe potrawy, są tańsze niż niezdrowe „gotowce”. Poza tym zestawy witamin, które mają uzupełniać niedobory, też przecież kosztują. Nie każdy ma gdzie kupować ekologiczne warzywa? Co wtedy? W ogóle z nich zrezygnować? Oczywiście, że nie. W każdym mieście jest jakiś targ, na którym sprzedają rolnicy, można...

Jakie dobrze wychowane dziecko! – dzisiaj coraz rzadziej można usłyszeć takie słowa. ostatnio trochę straciły na znaczeniu... nadal jednak warto o nich pamiętać! Dziś grzeczność nie oznacza już pokory i ślepego posłuszeństwa, potakiwania starszym. Są jednak pewne cechy i zachowania, których nadal warto uczyć. Pomóc dziecku wyrosnąć na człowieka asertywnego, pewnego siebie, ale i dobrze wychowanego, to nie lada wyzwanie. Ale jaka satysfakcja, gdy się uda! Co to właściwie znaczy? Podstawa grzeczności to uważne odnoszenie się do innych ludzi. Tylko z pozoru brzmi to prosto. Powinnaś nauczyć malucha umiejętności słuchania innych i okazywania im uwagi, uprzejmości: od „proszę” i „dziękuję”, przez oddawanie przysług tym, którzy ich potrzebują, po gotowość niesienia prawdziwej pomocy. Grzeczność to korzystanie ze swoich praw bez ograniczania praw innych – domaganie się różnych rzeczy w sposób uprzejmy (np. umiejętność dopilnowania swej kolejki na zjeżdżalni bez pchania się i bicia). Kulturalne zachowanie przy stole. Szanowanie dobra wspólnego – śmieci rzucamy do kosza, a nie na chodnik, a stare gazety i czasopisma oddajemy na makulaturę, by ocalić lasy. Każdy z nas obawia się, że dobrze wychowane dziecko nie poradzi sobie we współczesnej dżungli. „Jeśli nie nauczę brzdąca walczyć o swoje, inni odepchną go i nic nie wskóra!” Cóż, sztuką jest wychować malca tak, by potrafił osiągać cele bez przemocy. Grzeczny to nie znaczy pokorny! Raczej – szanujący innych i znający swą wartość, umiejący domagać się respektowania swoich praw. Czyli – zamiast walnąć kolegę wpychającego się przed niego w kolejkę do zjeżdżalni, malec powinien umieć nie dać się odepchnąć i wyrazić w sposób cywilizowany: „Nie zgadzam się na to”. Taka nauka, oczywiście, musi potrwać – trudno tego...

Choć twój malec nadal ma słodkie dołeczki w policzkach i wciąż jeszcze ekscytuje go wyciąganie chusteczek higienicznych z pudełka, jest już kimś zupełnie innym niż wczoraj. Przestał być niemowlakiem! Teraz, w drugim roku życia, czeka go sporo naprawdę ważnych zmian. Ciebie także! Słowa, słowa, słowa... Wyraz „niemowlę” oznacza istotę, która nie mówi. Twój bobas niemowlęciem już nie jest i będzie ci to udowadniał od rana do wieczora! Już jakiś czas temu zorientował się, że słowa nie są pustymi dźwiękami, i zaczął je kojarzyć z osobami, przedmiotami i sytuacjami, krótko mówiąc: rozumiał, że niosą ze sobą jakąś treść. Być może już wypowiedział swoje pierwsze słowo albo zrobi to lada moment (koniecznie je zapisz!). Teraz jego słownik będzie się poszerzał z dnia na dzień – pod koniec roku okaże się, że maluch zna już 300–400 słów! Nie zawsze będą to „prawdziwe” wyrazy i czasem będziesz musiała się pobawić w detektywa, by odgadnąć, co oznaczają. Np. na drzwi twój smyk może mówić „di” albo zupełnie inaczej, powiedzmy „bu”. Będzie także skracał („mochód” zamiast „samochód”) i zniekształcał („muka” zamiast „mucha”) wyrazy, a także wymyślał własne. Przez cały drugi rok życia będzie rozumiał dużo więcej, niż będzie potrafił powiedzieć. Tuż przed drugimi urodzinami zacznie budować pierwsze prościutkie zdania, takie jak „Mama da” (czyli „Mamo, podaj mi, proszę, tego misia”). Chcesz, by twoje dziecko mówiło naprawdę pięknie i miało duży zasób słów? Rozmawiaj z nim! Cierpliwie go słuchaj. Mów wyraźnie, nie zniekształcaj wyrazów, nie mów rzeczy w stylu „dzicia cie psipsi” itd. Nie pozwalaj maluszkowi przesiadywać przed telewizorem, bo będzie się skupiał głównie na tym, co widzi. Dbaj również o...