Borelioza: badania i ceny

Kleszcze czyhają na swoje ofiary na gałęziach drzew Mit: Ktoś cię przestrzegał, by nie spacerować pod drzewami, bo kleszcze tylko czekają, aby rzucić się z góry na ludzi? A może myślisz, że czapka jest świetnym rozwiązaniem, które ochroni cię przed desantem kleszczy ? Nic bardziej mylnego. Tych pajęczaków nie spotkasz raczej wysoko nad głową tylko pod stopami i w zaroślach do wysokości 1– 1,5 metra nad ziemią. Cierpliwie czekają na swoich przyszłych żywicieli w poszyciu leśnym, trawie lub na krzewach.  Polecamy:  Jak rozpoznać ugryzienie kleszcza i rumień wędrujący? W odpowiednim ubraniu kleszcze nam nie zagrożą Prawda/Mit: Długie spodnie z nogawkami wpuszczonymi w skarpetki i zakryte buty na pewno utrudnią kleszczom przyczepienie się do skóry, ale nie stanowią dla nich bariery nie do przejścia. Dowodem są choćby leśnicy, którzy do pracy w lesie noszą odpowiednią odzież, a mimo to wielu z nich choruje na boreliozę. Przed wyjściem na spacer w miejsca, gdzie można spotkać kleszcze , warto spryskać się środkiem, który je odstraszy, a po powrocie do domu dokładnie umyć całe ciało pod prysznicem (najlepiej szorując je myjką). Na tym jednak nie koniec. Całą odzież, którą mieliśmy na sobie, najlepiej wyprać. Kleszcze mogą na niej przeczekać nawet kilka dni i wbić się w skórę, gdy ponownie założymy jedno z noszonych wcześniej ubrań. Jasne ubranie pomaga chronić się przed kleszczami Prawda: Rzecz jednak nie w tym, że jasne kolory odstraszają kleszcze . Na białej koszulce czy szarych spodniach łatwiej wypatrzyć intruza i strzepnąć go jeszcze podczas pobytu w lesie czy na łące, zanim ukryje się w zakamarkach naszego ciała, w których skóra jest cieńsza i tym samym łatwiejsza do przebicia. Kleszcza w skórze trudno przegapić Mit: Momentu, gdy kleszcz wbija się w skórę, możemy nie poczuć, ponieważ ślina tych pajęczaków ma...

Aby upewnić się, czy nie doszło do zakażenia boreliozą, niektóre osoby decydują się na badanie kleszcza. Badanie ma potwierdzić lub wykluczyć, czy kleszcz był nosicielem krętków wywołujących boreliozę. Zdania na temat tego, czy warto wysyłać kleszcza do badania są podzielone. Sprawdzamy, czy można badać kleszcza, jak wygląda to badanie i czy warto je robić.  Kto bada kleszcza? Badanie kleszcza oferuje wiele laboratoriów. Jest to komercyjna usługa, za którą trzeba zapłacić. Ceny wahają się od 100 do 500 zł. W ramach projektów badawczych prowadzonych przez naukowców czasem pojawia się również możliwość badania kleszcza za darmo. Informacji o takich akcjach należy szukać w internecie. Jako zaletę, wynikającą z przebadania kleszcza, przedstawia się czas. Szybciej dowiadujemy się, czy kleszcz rzeczywiście był nosicielem krętków, nie musimy czekać na ewentualne objawy choroby. Na wyniki badania kleszcza czeka się do 10 dni, czasem można je odebrać po 24 godzinach. Przeciwciała we krwi u ukąszonego przez kleszcza człowieka pojawiają się po 2-3 tygodniach, a pierwsze objawy boreliozy mogą dać o sobie znać jeszcze później. Badania kleszcza – czy warto? Przed wysłaniem kleszcza na badania do laboratorium należy wziąć pod uwagę dwie sprawy, na które zwracają uwagę eksperci: nie wszystkie kleszcze są zarażone boreliozą zakażony kleszcz nie musi przekazać krętków boreliozy Ryzyko, że doszło do zakażenia maleje, jeśli kleszcz został wyciągnięty ze skóry szybko (w ciągu 12 godzin od wkłucia). Do badania można wysłać kleszcza, który jest mocno opity krwią i mamy podejrzenie, że długo tkwił w naszym ciele. Jak przygotować kleszcza do badania? Gdy wyciągniesz kleszcza (zobacz, jak prawidłowo to zrobić ), wystarczy: umieścić go na zwilżonym płatku kosmetycznym, zapakować w szczelną torebkę lub pojemniczek do badania moczu....

Borelioza to choroba bardzo trudna do rozpoznania, bo najbardziej charakterystyczny dla niej objaw: rumień wędrujący, pojawia się tylko w 30-50 proc. zachorowań. Aby ją wykryć, najczęściej stosuje się specjalne badanie krwi : test ELISA i, w razie potrzeby, test Western blot. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych (PTEiLChZ) laboratoryjna diagnostyka boreliozy polega na wykryciu specyficznych przeciwciał klasy IgM oraz IgG w surowicy pacjenta. Ogólne informacje o testach na boreliozę Do zdiagnozowania boreliozy stosuje się obecnie dwa testy: ELISA i Western blot. Nie są to jednak testy idealne. Nie wykrywają samej choroby, a jedynie obecność przeciwciał, które pojawiają się w organizmie po kontakcie bakteriami wywołującymi boreliozę (krętkami Borrelia burgdorferi). To dlatego wykonanie tych testów nie pozwala jednoznacznie określić, czy badany jest chory na boreliozę czy nie. Można jedynie, w przypadku potwierdzenia obecności przeciwciał, stwierdzić, że badany miał kontakt z chorobotwórczymi drobnoustrojami, a więc może być chory. Test na boreliozę: ELISA To jedyny w Polsce refundowany test na boreliozę (wymagane jest skierowanie od lekarza). Traktowany jako test pierwszego wyboru. Przez wielu lekarzy uważany jest jednak za mało wiarygodny, dlatego, nawet jeśli wyjdzie ujemny, a u pacjenta kilka tygodni po ugryzieniu przez kleszcza pojawią się objawy grypy (gorączka, osłabienie), trzeba zrobić bardziej zaawansowane badania w kierunku boreliozy. Test ELISA daje też czasem wynik fałszywie dodatni, np. w chorobach autoimmunologicznych. Sprawdź: Typowe i nietypowe objawy boreliozy Test polega na identyfikacji w osoczu przeciwciał specyficznych dla bakterii Borrelia w klasie IgM i/lub IgG. Warto pamiętać, że te przeciwciała pojawiają się we krwi dopiero po upływie 4 tygodni od ewentualnego zakażenia. Zatem we wczesnych...