Marta Stojanowa wygrała nasz coroczny plebiscyt na Supermamę! Niezmiernie cieszy nas ten wynik i liczba głosów, jaką oddaliście na tę niezwykłą kobietę. Marta Stojanowa to bowiem nie tylko mama i żona, ale i dobra osoba, która poświęca mnóstwo energii, niosąc pomoc innym. Nam zdradziła, co trzeba zrobić, by być „supermamą”, i czy także jej zdarzają się... rodzicielskie porażki.
Po pierwsze, bardzo mi miło, że internauci uznali, że zasługuję na taki tytuł! Każda z nas jest supermamą, bo wszystkie robimy... co w naszej mocy. Wydaje mi się, że ja na co dzień nie robię zupełnie nic nadzwyczajnego. Pracuję, gotuję, piorę, sprzątam, odbieram ze szkoły i cierpliwie słucham, że skarpetki mają drapiącą koronkę.
A tak poważnie, to staram się przekazywać Zosi cenne wartości, staram się jej słuchać, poświęcać jej czas. Czasem wychodzi mi to lepiej, czasem w ogóle nie wychodzi i wtedy jak pewnie każdej mamie – trochę mi wstyd. Myślę jednak, że jedną z moich mocniejszych stron jest empatia. Uczucia i emocje Zośki zawsze są moim priorytetem i tym samym uczę ją, by również nie była obojętna na to, co czują inni. Staram się być wyrozumiała, tolerancyjna, patrzeć trochę dalej niż na czubek własnego nosa. Może to swego rodzaju supermoc?
A z tym to akurat bywa bardzo różnie. Zawsze gdy myślę o „fajnych mamach”, przed oczami stają mi kobiety, które potrafią cierpliwie, przez 3 godziny dziennie układać z dzieckiem puzzle na dywanie, potem robić wyklejanki i na koniec jeszcze wspólnie budować karmnik dla ptaków. Potem patrzę na siebie, wiecznie zagonioną i roztargnioną mamę, która nie zawsze ma czas i cierpliwość do wspólnych zabaw. No i pojawiają się wyrzuty sumienia. Na szczęście jednak zawsze po chwili przypominam sobie o całej reszcie zalet, które posiadam. I powtarzam sobie, że nie każda mama musi znajdować radość w tych samych czynnościach. Jedni są lepsi w układanie puzzli, inni w piknikowanie w parku! Może i nie lubię budować karmników, ale za to uwielbiam zabierać Zosię na przejażdżki pociągiem, pokazywać jej nowe miejsca, opowiadać jej o innych kulturach, tradycjach. Bajki też piszę głównie z myślą o niej!
Bycie fajną mamą to bycie taką mamą, jaką samemu chciałoby się mieć. I ja właśnie taką mamą staram się być. Otwartą, wyrozumiałą, godną zaufania. Nie narzucam Zosi, kim ma być, daję jej dużo wolności, chcę, by widziała we mnie przyjaciółkę i mam nadzieję, że ona w przyszłości doceni to bardziej, niżeli te godziny wspólnych wyklejanek.
Oczywiście, że tak! Macierzyństwa uczę się „na bieżąco”. Jak wiadomo, każde dziecko jest inne i niestety w dniu porodu nikt z nas nie otrzymuje niezawodnej instrukcji obsługi. Wszystkiego zatem trzeba się nauczyć, najczęściej właśnie na błędach!
Zaliczyłyśmy wpadkę ze zbyt wieloma godzinami przed telewizorem, było poczucie winy podczas pierwszego upadku z kanapy, jak i całkiem niedawno – w trakcie przeprowadzki z Cambridge do Londynu, gdy musieliśmy zmienić Zosi szkołę i tym samym rozdzielić ją z przyjaciółmi, których uwielbiała. Poczucie winy w takich momentach jest nieuniknione.
Chwil zwątpienia również było wiele, tym bardziej na początku naszej wspólnej przygody. Zosia od urodzenia była dość wymagającym dzieckiem, w dodatku dwujęzycznym, z zaburzeniami IS. Nie ukrywam, że bywało naprawdę ciężko. Zośkowe ataki histerii, prowadzenie biznesu i ta samotność, która, choćby nie wiem co, zawsze towarzyszy osobom mieszkającym za granicą, sprawiały, że dość często zamykałam się w łazience i po prostu zalewałam się łzami. Na szczęście z czasem wszystko się unormowało i od roku zjeżdżamy już z tak zwanej górki. Chwil zwątpienia jest już znacznie mniej, a nawet jeśli takowe się zdarzają, to Zosia szybko wynagradza wszystko swoim szerokim uśmiechem albo laurką z krzywym różowym sercem i napisem „I love you Marta”.
„Zosia, posprzątaj w swoim pokoju!” – to zdanie chyba najczęściej pada z moich ust. A tak poważnie – nie będę ukrywać, że mam tyle spraw na głowie, że często czuję, że czasu tylko dla siebie mamy zdecydowanie za mało. Staram się jednak każdego dnia po szkole zjeść z Zosią wspólny posiłek, pójść na jakiś spacer, pograć w grę czy chociażby poleżeć razem na kanapie, przez godzinkę czy dwie. Żeby czuła, że jestem tylko dla niej, właśnie tu i teraz. I że możemy porozmawiać o wszystkim.
Najłatwiej jednak jest podczas wakacji. Wtedy zwykle wylatujemy do Polski, ja robię sobie dłuższy urlop w pracy i wtedy spędzamy razem 24 godziny na dobę, przez minimum miesiąc. Uwielbiam ten czas. Zosia również wydaje się wtedy radośniejsza i mam wrażenie, że właśnie podczas wspólnych wypraw najbardziej się do siebie zbliżamy. Prowadzimy też wtedy znacznie więcej rozmów, choć z tym akurat u nas nigdy nie ma problemu.
Obie jesteśmy gadułami i codziennie wieczorem obowiązkowo opowiadamy sobie o naszym dniu. Zosia przypomina sobie wtedy różne sytuacje ze szkoły, rozmawiamy o zachowaniach innych dzieci i o tym, co poprawne, a co nie. Najczęściej mówię Zosi, że może być, kim zechce! I że nigdy nie musi słuchać niczyjej opinii, chyba że to ktoś mądrzejszy od niej. Mówię jej, by była dobrym człowiekiem, by szanowała innych. Mówię jej, że jestem z niej dumna i wymieniam wtedy po kolei wszystkie super rzeczy, które danego dnia zrobiła. Mówię jej też, że od nadmiaru czekolady psują się zęby.
To zależy. Na pewno trudniej jest z powodu braku rodziny, pomocnej dłoni, braku obecności babci i jej ciepłej zupy jarzynowej. Łatwiej jednak jest ze względów kulturowych. Tym bardziej w Wielkiej Brytanii. Jest tu tak duża mieszanka ludzi, że naprawdę nie trzeba się wysilać, by zaznajomić dziecko z różnymi rasami, religiami i zwyczajami, a co za tym idzie – wyzbyć się stereotypów, zaszczepić w nim tolerancję i poczucie, że jest obywatelem świata. Takim samym, jak każdy inny człowiek.
Bardzo mi miło! Pierwotnym zamysłem audiobajek Hello Zoś było właśnie to, by pomóc dzieciom w zasypianiu. Cieszę się zatem, że bajki działają. Kolejnym pomysłem jest zdecydowanie więcej audiobajek! I koniecznie wydanie książek w wersji papierowej. Chciałybyśmy do końca roku wprowadzić do sprzedaży 3 pierwsze egzemplarze zimowych historii oraz pakiet kolorowanek. Przed nami zatem dużo pracy! Przydadzą się kciuki!
Chciałabym powiedzieć każdej mamie: JESTEŚ SUPER! Jesteś dla swojego dziecka autorytetem, najpiękniejszą i najważniejszą osobą na świecie. Jesteś potrzebna i kochana bezwarunkowo. Pamiętaj o tym, zwłaszcza gdy Ci ciężko. Kochaj i oddychaj głęboko. Dla tego małego człowieka jesteś całym światem! Zawsze i na zawsze.
Zobacz też:
Na profilu Baby Rabies na Facebooku pojawiło się zdjęcie, które poruszyło setki tysięcy mam na całym świecie. Wystarczy na nie spojrzeć i przeczytać historię, która się za nim kryje – niejedna z was doskonale zna uczucia towarzyszące jego bohaterce. "Moja godność dawno odeszła" "Nigdy nie zapomnę twarzy pielęgniarek, które prowadziły mnie do łazienki po narodzinach każdego dziecka. W tym momencie byłam tak bezbronna, zmęczona, przerażona, roztrzęsiona. Mój nabrzmiały brzuch zwiotczał, moja godność dawno odeszła. Traktowały mnie z uprzejmością i szacunkiem" – napisała bohaterka zdjęcia. Chociaż tak ją nazywam, dla niej prawdziwymi bohaterkami są pielęgniarki i położne, które towarzyszą rodzącym. Ich spokój, poczucie humoru i troska są wszystkim, czego młode mamy potrzebują po porodzie. "Dla mnie, to były chwile upodmiotowienia i potwierdzenia, że potrzebuję pomocy całej wioski, nawet podczas tych kilku minut w łazience, w toalecie, gdzie miła pielęgniarka pokazuje mi, jak włożyć podkłady poporodowe do majtek z siateczki" – dodała. Zobacz zdjęcie udostępnione na Facebooku: Zdjęcie udostępniono ponad 65 tys. razy, pojawiło się pod nim kilka tysięcy komentarzy. Choć wiele mam potwierdziło, że pomoc pielęgniarek po porodzie była nieoceniona, pojawiły się również głosy kobiet, które po wyczerpującym porodzie albo cesarskim cięciu , nie zawsze planowanym, zostały pozostawione całkowicie same, bez opieki i wsparcia... Jak było u was? Opiszcie swoje doświadczenia w komentarzach! Zobacz także: Pokazanie tego zdjęcia światu wymagało ogromnej odwagi! Źródło: Facebook
Ida Nowakowska spełnia się jako mama, a swojemu szczęściu daje wyraz w licznych postach na Instagramie. Z okazji święta wszystkich mam gwiazda napisała, czym jest dla niej macierzyństwo. To wyjątkowe słowa! Ida Nowakowska o byciu mamą: „To moja misja” Prezenterka nie przestaje zachwycać się przygodą, jaką jest dla niej macierzyństwo. I choć Ida Nowakowska jest mamą dopiero od kilku tygodni, to już wybiega myślami daleko w przyszłość. Na swoim profilu na Instagramie zamieściła krótki film, który powstał we współpracy z magazynem „VIVA!”. Opisała go pięknymi słowami pełnymi wdzięczności i miłości do synka: „Jesteś moim darem. Moją misją. Moim szczęściem. Pokażę Ci cały nasz piękny świat... czeka nas niezwykła wspólna przygoda”. Dalej Ida Nowakowska przyznała się do uczuć, które pewnie odczuwa niemal każda kobieta rodząca pierwsze dziecko : to pojawienie się na świecie maluszka sprawiło, że odkryła prawdziwą wartość swojego życia: „Dziękuję, że nadałeś mojemu życiu sens” – napisała wzruszona. Ida Nowakowska nie zapomniała przy tym o własnej mamie – z okazji Dnia Matki złożyła jej najlepsze życzenia, nazywając ją jednocześnie najwspanialszą babcią na świecie. Rozczulające, prawda? Wyświetl ten post na Instagramie. Post udostępniony przez Ida Nowakowska Herndon (@idavictoria) Zobacz też: Ida Nowakowska chwali pracę w TVP: "cudowna, inspirująca rodzina" Anna Lewandowska wspomina narodziny Klary. Tak intymnego zdjęcia dawno nie pokazywała! Jak NAPRAWDĘ wygląda macierzyństwo: przezabawne ilustracje
