3-latka woła w sklepie: „mama, kupa!”. Co robi matka? Nie uwierzycie!

W sieci pełno jest hejterów – dzieli się ich na tych, którzy hejtują dla zasady i hejterów misyjnych (którym się wydaje, że robią to dla większej sprawy). Ich cechą wspólną jest to, że atakują niewspółmiernie do sytuacji. Efekt? Ich działania – nawet w słusznej sprawie – tracą na znaczeniu. Przykład? Jakie wydarzenie udało się przejąć hejterom? Przyglądając się wydarzeniom na Facebooku jedno z nich szczególnie przykuło moją uwagę. W opisie wydarzenia czytamy (pisownia oryginalna): Mama chłopca z Zespołem Downa chce Go zabrać na plac zabaw w Spotted: Focus Mall Piotrków Trybunalski. Niestety chłopcu zagradza drogę pracownica - mówiąc: "chore dzieci nie mogą tu wejść". W rozmowie z "Dziennikiem Łódzkim" właściciel placu zapewnił że "Nie sortujemy dzieci". Ale jeśli czyjąś niepełnosprawność widać, jakakolwiek by nie była, to obowiązuje zakaz wstępu, bo rzekomo bezpieczeństwo innych dzieci zagrożone (?!). Wstyd, zaściankowość, nietolerancja, uprzedzenia, niesprawiedliwość - tyle słów ciśnie się na język. (...) Pod tym wydarzeniem, ku mojemu przerażeniu pojawiło się wiele agresywnych komentarzy . Na tym nie koniec. Kolejne wydarzenia zbierały osoby, które podszywały się pod stronę centrum handlowego, afirmowały agresywne komentarze, korzystały z wulgaryzmów w komunikacji. To nakręcająca się spirala nienawiści. Na tyle aktywna, że jej wyniki, w popularnej wyszukiwarce google, zajmują pierwsze pozycje. Co bardziej przerażające, na jednej ze stron znajduje się pouczenie prawne w kwestii pomawiania i poniżenia z zacytowanymi paragrafami! Piszą na niej, jak wynika z moich obserwacji, młodzi ludzie, aktywnie komentujący wygląd i zachowania innych osób w centrum handlowym, a to nie jedyna taka strona. Nie wszyscy od razu orientują się, że nie jest to prawdziwa strona centrum handlowego.   Wracając do tematu placu zabaw poprosiłam o...

Co robić, gdy dziecko dostaje ataku histerii w miejscu publicznym? Nic! Taką metodę przyjął amerykański aktor Justin Baldoni. Post, który opublikował na Facebooku, udostępniono już ponad 40 tysięcy razy – ta metoda musi działać! Jak reagować, gdy dziecko wpada w złość? Zdjęcie, które Justin Baldoni opublikował na Facebooku, przedstawia scenkę znaną wielu rodzicom: kilkuletnia córka aktora leży na podłodze w supermarkecie i płacze. Justin nie próbuje jej uspokajać, nie tłumaczy, nie prosi, nie krzyczy, wręcz przeciwnie: stoi obok w milczeniu i obserwuje dziewczynkę. Towarzyszy mu jego ojciec, dziadek 2-letniej Mayi. W podpisie do zdjęcia aktor wyjaśnił, że pozwolenie dziecku na wyrażanie emocji jest bardzo ważne dla jego rozwoju . "Nasze dzieci uczą się, przetwarzają tak wiele informacji I nie wiedzą, co zrobić z tymi wszystkimi uczuciami, które przeżywają. Chcę się upewnić, że moja córka wie, że nie ma nic złego w tych uczuciach. Nie zawstydzam się, kiedy dostaje ataku histerii w sklepie spożywczym albo na pokładzie samolotu" – napisał Justin. "Nie wstydźmy się za nasze dzieci. Ich zachowanie nam nie zagraża. Właściwie... Powinniśmy być nieco milsi i bardziej wyrozumiali dla nas samych" – dodał. Zobaczcie zdjęcie, które opublikował: "Czujemy, że wszyscy na nas patrzą i nas oceniają" Pod zdjęciem pojawiło się kilka tysięcy komentarzy. Większość internautów pochwaliła sposób Justina na radzenie sobie z dziecięcym gniewem . Jedna z użytkowniczek, Jessica, napisała coś, co powinien przeczytać każdy rodzic: "Inną rzeczą, którą uwielbiam w tym zdjęciu, jest to, że świat idzie naprzód, a wy dwoje po prostu tam stoicie. Jako rodzice, często czujemy, że wszyscy patrzą na nas i nas oceniają, przez co gwałtownie reagujemy, zamiast skupić się na dziecku. Czasem tak jest, ale w większości przypadków ludzie są zbyt zajęci własnymi...

Dzieci płaczą. Zdarza się, że płaczą w sklepie. Czasem nawet robią to bardzo głośno. Obok małego krzykacza najczęściej widzimy padającą ze zmęczenia matkę i tłumik gapiów. Jedni świdrują ją wzrokiem, inni rzucają oskarżycielskie spojrzenia mówiące: „ Co z ciebie za matka! ”. Są też tacy, którzy zerkają, bo doskonale wiedzą, co czuje mama zbuntowanego malucha . Nie osądzają, nie krytykują. Tylko rozumieją trudy macierzyństwa , bo same przez to przeszły. Sobotnie popołudnie.  Idę sklepową alejka zerkając co chwila na nowe wiadomości na messengerze. Zakupy stały się zdecydowanie łatwiejsze odkąd dzieci urosły i mogą zostać same w domu. Nie rozglądam się już w poszukiwaniu mojej córki traktującej sklepowe alejki jako najlepszy labirynt. Kroki stawiam pewnie i zdecydowanie, bo nic już nie ciągnie i nie wisi u mojej nogawki. Słucham muzyki płynącej przez moje słuchawki, zamiast jęków, kłótni, płaczu i krzyków. Oczywiście nie każde zakupy z dziećmi wyglądają tak strasznie, ale nie oszukujmy się, większość jednak nie należy do przyjemności. Nagle do moich uszu oprócz muzyki dociera dziecięcy krzyk. Zerkam w lewo i widzę wrzeszcząca wijącą się na podłodze rozgwiazdę. Jest nią kilkulatek, który głośno okazuje swoje niezadowolenie i złość. Obok niego stoi mama z niemowlęciem w chuście . Próbuje za wszelką cenę namówić małego krzykacza do wejścia do wózka. Kobieta jest wyczerpana. Dziecko w chuście uniemożliwia jej schylenie się do zapłakanego kilkulatka.  Jestem świadkiem jej walki. Wracam wspomnieniami do czasów, w których to ja i moje dzieci byłyśmy bohaterkami takich scen. Przypominam sobie, jak stałam tak jak ona bez sił, które odebrały mi nieprzespane noce, a łzy napływały mi do oczu. Rozumiem jej zmęczenie. Czuję jej bezradność. Pamiętam wstyd, z bycia oglądaną przez innych. Te spojrzenia wpędzały we mnie poczucie...