Zobacz także:
Metody na usypianie dzieci są różne. W niektórych rodzinach maleństwa od chwili narodzin śpią w swoich łóżeczkach. W innych zdarza się, że na stałe zadomowiają się w małżeńskim łożu rodziców. O ile nikomu to nie przeszkadza, nie ma w tym problemu. Chyba, że najnowsze badania pokazują prawdę o tym, jak funkcjonuje rodzina, w której dziecko śpi z rodzicami dłużej niż pół roku. W ramach badań przebadano 140 rodzin. W ich domach zainstalowano 5 kamer. 1-obserwująca dziecko (bez głosu), oraz 4- pokazujące relacje między rodzicami (z głosem). Badano zachowanie dzieci w 1., 3., 6., 9. i 12. miesiącu życia. Badane rodziny podzielono na 2 grupy. Rodziców, którzy postanowili po 6-miesiącach usypiać dzieci w ich własnych łóżeczkach, oraz tych, którzy nadal spali z maluchem w łóżku . Okazało się, że ci drudzy, zwlekający z decyzją o "rozstaniu", mieli zdecydowanie więcej problemów rodzinnych: - podejmowali mniej efektywnych decyzji odnośnie dziecka -poziom chaosu był wyższy, rodzice nie potrafili skupić się na dziecku - czuli się mniej odpowiedzialni za dziecko - ich komentarze wobec dzieci były bardziej wrogie - byli mniej czuli dla maluchów - matki częściej wykazywały objawy depresji -rodzice są podrażnieni, gdyż dziecko śpiące z nimi w łóżku znacznie częściej się budzi i powoduje, że rodzice także są niewyspani Badania, nie mają na celu obrażania kogokolwiek i wytykania palcem błędów wychowawczych . Każdy sam podejmuje decyzję odnośnie tego, jak długo będzie spać razem z dzieckiem. Informacje te mają jedynie za zadanie wskazać, jak ważne jest zachowanie proporcji i jak ważna jest uwaga dla partnera. Gdy dziecko spędza z nami cały dzień i zajmuje naszą uwagę także w nocy, musimy bardziej dbać o relacje z partnerem, gdyż może nastąpić zbyt duże oziębienie. Poczucie odepchnięcia, zajmowania 2. miejsca w sercu...
Rodzice, psychologowie i pediatrzy spierają się, czy spanie z dzieckiem w jednym łóżku jest dla malucha bezpieczne. Są jednak miejsca, w których rodzice mogą ponieść konsekwencje swojego wyboru. Sama decyzja o spaniu z dzieckiem w jednym łóżku nie jest w żaden sposób regulowana przez prawo. Jeśli niemowlę umrze, śpiąc z rodzicami w łóżku, mogą oni zostać oskarżeni o nieumyślne spowodowanie śmierci dziecka, a nawet zabójstwo. Dla was również brzmi to tak przerażająco, jak dla nas? Zarzuty zamiast opieki psychologa? Przykładem tego typu postępowania jest historia 28-letniej Jessiki Harper z Pensylwanii w USA. W 2011 roku 2-miesięczny synek Jessiki udusił się, leżąc na kanapie. Według danych policji Jessiki nie było wtedy w pokoju. W lipcu tego roku kolejne (również 2-miesięczne) niemowlę udusiło się podczas snu, tym razem śpiąc z mamą w łóżku. Policja postawiła kobiecie zarzuty. W trakcie śledztwa funkcjonariusze dowiedzieli się, że po śmierci pierwszego dziecka, wielokrotnie informowano Jessikę o zagrożeniach wynikających ze wspólnego spania. Zaledwie kilka dni przed śmiercią drugiego chłopca Jessika konsultowała się z pediatrą. Podobne przypadki miały miejsce w kilku innych stanach – w Minnesocie, Georgii i Wisconsin. Zobacz także: 10 sposobów, by zapobiec nagłej śmierci łóżeczkowej Historia Jessiki jest kontrowersyjna. Nie można zabronić spania z dzieckiem, jednak czy w tak skrajnych przypadkach karanie rodziców jest usprawiedliwione? Śmierć dziecka jest dla rodziców niewyobrażalnie bolesnym doświadczeniem, niezrozumiałym dla tych, których nie dotyczy. Być może matki, które w ten sposób straciły dzieci, powinny otrzymać fachową pomoc specjalistów zamiast zarzutów i kary pozbawienia wolności? Czy dzielenie łóżka z niemowlakiem jest bezpieczne? Pozostawienie dziecka samego w łóżku czy na kanapie jest niebezpieczne, jednak wspólne...
