Bardzo mądre słowa powiedziała dr Agata Majewska, terapeutka: „Ja wiem, że to brzmi strasznie, ale oddech i wycofanie się o krok, po to, by przyjrzeć się sobie, jak mogę pomóc sobie i dziecku w tej sytuacji, to praca, którą musimy wykonać”.
Szerokim echem za to odbiło się jedno określenie, które padło w programie z ust Krzysztofa Opeldusa (taty, menadżera, blogera). Można je było opacznie zrozumieć: „Krzyk nie jest równy drugiemu krzykowi, ponieważ może być krzyk z miłością, może być krzyk z nienawiścią, i to jest ważne co zrobimy później - przytulenie, rozmowa, żeby nie zostawiać dzieci samych, gdzieś w kącie. Krzyknąłem i już mnie nic nie interesuje - to jest bardzo złe".
Tata Prezes, czyli Krzysztof Opeldus, wysłał nam wyjaśnienie swojej wypowiedzi, które zamieszczamy poniżej, by sprostować źle zrozumiany (także przez nas!) przekaz:
„Telewizja na żywo ma to do siebie, że wypowiedzi nie da się zmienić, i jeśli popatrzymy na moją wypowiedź całościowo, to jest ona absolutnie do zrozumienia. Jeśli jednak skupimy się wyłącznie na wyciągnięciu niefortunnie użytego słowa - to rzeczywiście można wieszać psy. Wyciąganie z kontekstu nie ma żadnego usprawiedliwienia, zarówno w tej, jak i w każdej innej sprawie.
I tak dalej jest to fragment 9-minutowej wypowiedzi, którą oczywiście możemy wyciągać z kontekstu i budzić wśród czytelników skrajne emocje. Z rozmowy jednak wynika coś więcej, a m.in.
- co możemy zrobić, żeby nie krzyknąć;
- co powoduje, że krzyczymy;
- że praca nad sobą jest ważna;
- że historia historii nie jest równa, i przeżycia te nie są równe;
- że zdarza się krzyknąć, a nie że krzyczymy;
- że trzeba mieć wolę i świadomość do zmiany;
- że świat emocji jest przeróżny;
- jeśli hukniemy, to reagujemy;
- jeśli się zdarzy krzyknąć, to przytulamy dziecko - jesteśmy z dzieckiem, nie zostawiamy go samego w emocjach;
- że warto przepraszać.
I wiele więcej. Na łamach mojego bloga wielokrotnie pisałem, że krzyk jest zły oraz o tym, jakie nosi konsekwencje. Przypisanie mojej osobie wyciągniętych z kontekstu słów jest nie tylko niesprawiedliwe, ale również nieetyczne. Z żadnych moich wypowiedzi nie wynika, że 'radzę krzyczeć z miłością, i że to jest dobre'. Absolutnie to nie jest dobre, ale może się zdarzyć każdemu. Ważne jest to, co z tym zrobimy, i to zostało przeze mnie przekazane zarówno podczas 9-minutowej wypowiedzi, jak i na łamach mojego bloga".
Nagranie z PnŚ zostało udostępnione przez Dorotę Zawadzką, psychologa, która również nie zinterpretowała wypowiedzi pana Opeldusa zgodnie z jego intencjami. Skomentowała ją w następujący sposób:
„Obejrzyjcie proszę. Jestem ciekawa Waszych opinii.
I niech mi ktoś wytłumaczy co to znaczy »Krzyczeć na dziecko z miłością«?
Jak dla mnie ciągle mamy kłopoty ze zrozumieniem dziecięcych potrzeb i emocji. »Bo my potrzebujemy krzyknąć«, bo »my mamy emocje, które dziecko musi zrozumieć«(...)”
„Superniania” nie poprzestała jedynie na skomentowaniu odcinka „PnŚ”. Dorota Zawadzka w odpowiedzi na słowa, które padły w programie nagrała filmik - „lekcję” dotyczą krzyku.
Nas wytłumaczenie Taty Prezesa przekonuje, przepraszamy więc za złą interpretację jego słów, bez spojrzenia na szerszy kontekst.
Źródło: Pytanie na Śniadanie, Facebook
Zobacz także:
Zobacz film, w którym ekspert radzi, jak reagować na przemoc wobec dziecka . Problem pomaga rozwiązać Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę oraz Zakład Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Jak reagować na przemoc wobec dziecka? Zgłoś policji Jeśli podejrzewasz, że coś poważnego dzieje się w rodzinie, dziecko jest notorycznie zaniedbywane, dochodzi do przemocy fizycznej, emocjonalnej czy też do wykorzystania seksualnego , nie możesz udawać, że tego nie widzisz. Jak podkreśla socjolog Renata Szredzińska, mamy obowiązek poinformować policję o podejrzeniu stosowania przemocy wobec dziecka. Jeżeli tego nie zrobimy, grozi nam odpowiedzialność karna i pozbawienie wolności do 3 lat. Przemoc wobec dziecka: szukaj pomocy w ośrodkach pomocy społecznej To istotne, by reagować także na mniej drastyczne przejawy przemocy wobec dzieci . W łagodniejszych przypadkach, kiedy nie mamy do czynienia z poważnym znęcaniem się, ale podejrzewamy zaniedbanie, stosowanie przez rodziców złych metod wychowawczych, można o sprawie poinformować ośrodek pomocy społecznej. Ekspert zaznacza, że to wcale nie oznacza natychmiastowego odebrania dziecka takiej rodzinie. „Dzieci nie są odbierane jak za pstryknięciem palców” – tłumaczy Renata Szredzińska. „Najpierw trzeba ocenić sytuację, sprawdzić, jak rodzinie można pomóc. Być może przyznany będzie asystent rodziny. Rodzina jest otaczana szeroką pomocą, zanim zacznie się rozważać, czy dzieci trzeba odebrać, czy nie”. Zobacz też: Kto, kiedy i dlaczego daje dzieciom klapsy? Wstrząsające fakty Porozumienie bez przemocy: te książki musisz znać! Czego uczy bicie dzieci?
Przemoc wobec dzieci to bardzo poważny problem w naszym kraju. Właściwie nie ma tygodnia, aby media nie donosiły o przypadkach drastycznego traktowania dzieci, czasem kończącego się ich śmiercią. Dlatego tak ważne jest, aby nauczyć się szybko zauważać nawet najmniejsze symptomy stosowania przemocy wobec najmłodszych. Pomagają nam w tym Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę oraz Zakład Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Symptomy przemocy wobec dziecka: zmiana w zachowaniu Objawy stosowania przemocy wobec dziecka czasem są bardzo wyraźne. Jeżeli wesołe, pogodne, energiczne dziecko nagle zaczyna być wycofane, przygnębione, nie zawiązuje kontaktu, odpowiada półsłówkami i widać, że po prostu jest smutne, to jest to coś, co może zaniepokoić. „Diametralna zmiana zachowania powinna nas zastanowić” – mówi Renata Szredzińska. Ale jak podkreśla socjolog, nagłe wycofanie dziecka nie musi oznaczać, że chodzi o przemoc. Może za to świadczyć o tym, że są jakieś inne kłopoty w rodzinie. Symptomy przemocy wobec dziecka: niska samoocena Sygnałem alarmowym może być także sytuacja, w której dziecko samo mówi o sobie źle. Jeżeli słyszysz: „a ja jestem taki niezdarny”, „a jestem taka głupia”, powinno skłonić cię to do myślenia. Socjolog zaznacza, że dzieci wychowujące się w środowisku, które je dobrze traktuje i troskliwie się nimi opiekuje, raczej nie mówią o sobie w ten sposób. Symptomy przemocy wobec dziecka: agresywne zachowanie Socjolog podkreśla także, że uwagę powinno zwrócić także agresywne zachowanie malucha. „Czasami myślimy, że taka jest natura dziecka, a ono poprzez agresję odreagowuje to, co dzieje się w domu, bo innych narzędzi do odreagowania nie ma” – wyjaśnia Renata Szredzińska. Zobacz też: Przypalała dziecko papierosami, "bo było...
Specjalistka działająca w Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę - Jolanta Zmarzlik zwróciła uwagę na problem zwiększającej się przemocy wobec dzieci w czasie pandemii. Zdaniem ekspertki, koronawirus zmusza nas do częstszego pozostawania w domu i izolowania się od innych osób. Może to spowodować odcinanie się od relacji społecznych. Krzywdzeni rodzice krzywdzą dzieci „Pracuję z dziećmi krzywdzonymi 25 lat. Kiedy mam przed sobą rodzica dziecka, czyli osobę dorosłą, która kiedyś był dzieckiem i sama doświadczała przemocy, to widzę, że rany, które czynimy krzykiem, złym słowem, przekleństwem, odrzuceniem, chłodem emocjonalnym dają dużo głębsze i trwalsze ślady niż te po uderzeniach fizycznych” – mówi Zmarzlik. Aż co 10 dziecko doświadczyło przemocy ze strony bliskiego dorosłego Z badań przeprowadzonych przez fundację od połowy marca do końca czerwca wynika, że aż 27% dzieci i młodzieży doświadczyło przynajmniej jednej z 12 form przemocy (do badanych sytuacji wliczają się m.in.: przemoc fizyczna, psychiczna, seksualna, bycie świadkiem przemocy, przemoc rówieśnicza). Co dziesiąte dziecko doświadczyło jednej z form przemocy ze strony bliskiej osoby dorosłej, tyle samo – wykorzystania seksualnego. Co najważniejsze, a jednocześnie najbardziej wstrząsające – 1 na 11 dzieci przyznało, że nie ma nikogo, kto mógłby je wesprzeć w obliczu takiej sytuacji. Nie umiemy reagować na przemoc Kampania społeczna zaplanowana przez fundację ma zwrócić uwagę na problem i pokazać, jak można reagować na przemoc . Hasła nawiązują do zasad bezpieczeństwa pandemicznego np. „Zakrywaj usta, ale nie milcz, gdy widzisz przemoc”. Zmarzlik podkreśla także, że zachowania takie jak krzyczenie, poniżanie, przezywanie czy szantażowanie kaleczą psychikę dziecka na całe życie, a straty, które powodują, są często nie do odrobienia, nawet z pomocą terapii. Dzieci, które są...
